Beni teyzeler değil, kızlar beğensin

Bu Emir Özden'in ilk röportajı ama o yaşından beklenmeyecek bir olgunlukla yanıt veriyor tüm sorularımıza.
Annesinin yönlendirmesiyle tiyatroya başlayan Özden bir matematik dersinde yaptığı ani çıkışla başlayan oyunculuk serüvenini anlatırken kendinden emin, enerji ve umut dolu.
"En fanatik takipçim annem" diyen Özden'e göre oyunculukta başarının sırrı yakışıklılık değil şans, yetenek, çaba ve eğitim
- Oldukça dramatik bir dizide oynuyorsunuz. Emre karakteriyle aranız nasıl?
- Emre karakterini çok seviyorum. Ailedeki tek erkek oluşu, koruyucu tavrı, mücadelesi ona saygı duymamı sağlıyor. Bunu yaparken bazen yanlışlara düşüyor. Aslında o iyi de çevresi kötü. Ailesini geçindirmeye çalışırken başını belaya sokuyor.

- Oyuncu olmak istediğinize nasıl karar verdiniz?
- Komik bir hikayesi var. Öğrencilikle hiç aram yoktu. Normal bir özel lisede okuyordum. Her sene dokuz zayıf getiriyordum. Evde bunalım, depresyon, kavga, gürültü eksik olmuyordu. Sonra bu böyle gitmeyecek diye düşündüm. 11. sınıfın başında, bir matematik dersindeydik. Hoca tahtaya formüller yazdı. Ben "Bir sene daha bu çileyi çekemem" dedim, dersin ortasında ayağa kalktım, "Hocam ben gidiyorum" dedim. Ben de inanamadım bu yaptığıma ama bir sene daha devam edemeyeceğimi hissettim. Hocam "Oğlum otur yerine" dedi. Ben vurdum kapıyı çıktım. 16 yaşındaydım. Rehberlik servisine gittim. Oturduk konuştuk. Araştırmıştım, gitmeyi istediğim bir güzel sanatlar lisesi vardı. Önceden tiyatro kursuna gitmiştim. Hobi olarak ilgileniyordum. Oyuncu olmak istediğimi biliyordum.
- Aileniz ne dedi peki?
- Desteklediler. En büyük şansım bu oldu. Okula bakmaya gidelim derken kendimi yetenek sınavında buldum. Sınavı kazanıp tiyatro bölümüne kaydoldum.
- Notlarınız yükseldi mi?
- Işık hızıyla yükseldi. Uyurken 100 alıyordum neredeyse. Evde de huzur hakim oldu. Okulun sevilen öğrencilerindendim. Son sene zaten bir dizi geldi. Böylece çalışmaya başladım.
- Başarılı olmak için sizce ne gerekli?
- Şans, yetenek, çaba, eğitim... Biri bile eksik olsa olmuyor. Yakışıklı olmak avantaj sağlar ama yeterli değil.
- Gözlerinizin çok güzel bir mavisi var. Nerelisiniz?
- Dedeme çekmişim. Trabzon, Maçkalıyız.
- Ailede oyuncu var mı?
- Babam ticaretle uğraşıyor, annem ev hanımı. 17 yaşında bir kız kardeşim var. Kanada'da okuyor. Ailede oyuncu yok ama beni tiyatroya yönlendiren kişi annemdi. Beni biraz itekledi. Ben daha çok spora meraklıydım. Zamanla arkadaşlar edindim, sahnede olmayı sevdim.
- Şimdi anneniz gurur duyuyordur herhalde sizi izlerken.
- Sormayın hüngür hüngür ağlıyor.
- Neden ağlıyor?
- Dizi acıklı olduğu için ağlaya ağlaya izliyor. En fanatik takipçim.
- Ünlülükle aranız nasıl?
- Hiç iyi değil. İnsanların bana ilgi duyması tanıması çok güzel ama ben utanıyorum. Benim şöhret olmak gibi bir amacım, öncelikli gayem yok. Mesleğimi yapıyorum, işimi icra ederken bu da gelişiyor. Bunun için özel bir çabam yok.
- Genç kızların ilgisi hoşunuza gidiyordur ama...
- Teyzelerdense genç kızlar tarafından beğenilmek daha hoş.Bu Emir Özden'in ilk röportajı ama o yaşından beklenmeyecek bir olgunlukla yanıt veriyor tüm sorularımıza.
İNSAN YOLDA BÜYÜYOR
- Setiniz yokken ne yaparsınız?
- Hemen bir yerlere kaçıyorum. Gezmeyi çok seviyorum. Kazandığım parayı seyahate yatırıyorum. Yeni yerler görmek beni besliyor. Olduğum yerde her gün aynı kahveyi aynı yerde içmektense başka yerler görmek, yeni insanlar tanımak istiyorum. Bence insan yolda, gezerek görerek büyüyor.
- Çekimler devam ediyor. Bronzlaşmamanız gerekiyordur devamlılık için.
- Sormayın ben krem sürmekten nefret ederim ama yanmamak için avuç avuç güneş koruyucu sürdüm.