Dalış maskelerindeki büyük tehlike!

Havalar sıcak, hepimiz tatile gitmek için sabırsızlanıyoruz. Çocuklu olanlarımızda ise ayrı bir istek ve telaş var. Çünkü çocukların tatilde ne kadar mutlu olduğunu biliyoruz. Onların daha çok eğlenmesi için de ne gerekiyorsa alıyoruz. Daha iyi yüzebilsin, daha iyi dalabilsin, daha rahat koşabilsin, daha çok eğlenebilsin diye binbir çeşit ürün var. İşte bugün dikkat çekmek istediğim konu bu ürünler... Öyle ki, geçen hafta annesinin kuzusu sekiz yaşındaki Doruk, dalış maskesinin yüzüne yapışması sonucu hayatını kaybetti. Düşünmesi bile insanın canını yakıyor. Rabbim ailesine sabır versin. Olay şöyle gerçekleşiyor: Doruk, annesinden habersiz arkadaşlarıyla birlikte, kaldıkları siteye yakın bir plaja gidiyor ve dalış maskesiyle birlikte denize atlıyor. Su alan maske yüzüne yapışıyor. Nefessiz kalıyor. Son anda etraftakiler fark edip sudan çıkartıyorlar. Kalp masajıyla hayata dönen Doruk, hastanede verdiği yaşam mücadelesini kaybediyor. Dalış maskeleri pek çok yerde satılıyor. Tıpkı kolluklar, deniz simitleri, dalış ürünleri, patenler, kaykaylar gibi... Ne olacak, alıp çocuğumuzu sevindirelim düşüncesi masum gibi görünse de, asıl ebeveynlik görevimiz bu noktada başlıyor. Ufacık bir hata geri dönülmez sonuçlar doğurabiliyor.

YÜZÜNE YAPIŞABİLİR
Özellike keşif maskelerine, şnorkellere çok ama çok dikkat edin. Çocuğunuzun yüzüne yapışabilir, nefessiz bırakabilir. Bu konunun kalınca altını çiziyorum. İnce eleyip sık dokumalıyız. Araştırıp, test edip, güvenirliliği, kalitesi kanıtlanmış ürünleri tercih etmemiz gerekiyor. Lütfen, bu gibi ihtiyaçlarımızı mahallemizde binbir çeşit şey satan yerlerden değil, o ürün üzerine yoğunlaşmış, bilinen, garanti veren mağazalardan yapalım. Çocuklarımızın isteklerine kayıtsız kalamıyoruz. Mesela benim 20 aylık kızım, işten ev döndüğümde boynuma sarılıp 'anne bana paten al' dedi. Konuşmayı henüz öğrenen küçük kızım, sitenin bahçesinde paten kayan çocukları görüp, özenmiş ve adını sanını öğrendiği şeyi almam için bana istekte bulunuyor. Şaşırdım, sevindim, güldüm... 'Ama sen daha çok küçüksün, biraz daha büyü alırız' dedim. Unuttu sandım. Ancak her eve dönüşümde aynı cümleyi kurdu.

HER ŞEYİN ZAMANI VAR
Araştırdım, dört yaşından küçük çocuklar için uygun paten yok. Zaten en erken de dört yaşında başlanıyormuş paten kaymaya. Buna rağmen babasıyla kendimizi, spor mağazalarında Eylül'e uygun paten ararken bulduk. Öyle ki, bunun 25 numarası var mı diye, gizli gizli soruyorduk görevlilere. Gizli ve kısık sesle, çünkü yaptığımızın doğru olmadığının farkındaydık. Ancak çocuğumuzun bu ilk isteğine de kayıtsız kalamıyorduk. Anne baba kalbi o pateni çocuğuna almak istiyor çünkü. Çok şükür ki bulamadık. Çocuğun her istediğini yapmak iyilik değil, önemli olan onun güvenliği ve gelişimine uygun hareket etmek. Kısa zamanda bunu fark ettik ve Eylül'ün dört yaşını beklemeye karar verdik. Çoğu ebeveynin bizimle aynı hisleri yaşayıp, benzer girişimlerde bulunduğunu biliyorum. Burada eşlerin birbirini doğru olana yönlendirmesi çok önemli. Büyüyen sadece çocuklarımız değil, başımıza gelenler, kararlarımız da ebeveynlik alanında zamanla bizi 'yetişkin ebeveynler' haline getiriyor. İşte o 'yetişkin ebeveyn'e kulak vermekte yarar var.