Keman benim çocukluk arkadaşım

Su damlası gibi bir ses... Varlığını müziğinde sırlayan bir ruh. Öyle ki, başka bir ruha 'ben de buradayım' diye haykırmadan dokunuyor. Belli ki epey yol kat etmiş bugüne kadar. En sert sözünü bile ninni gibi, bir şehir ninnisi gibi söylüyor. Cazın genişliği, alaturkanın kalbi 12'den vuran hüznü... Güneş Özgeç'ten bahsediyoruz. Kendisi uzun zamandır, İstanbul sahnelerinde kemanıyla dans edip şarkı söylüyordu... Keman çalmak, aynı anda dans etmek ve şarkı söylemek. Üç meşakkatli sahne uğraşını bir arada yürütüyordu. Özgeç artık kendi şarkılarını söylüyor. Üç single arka arkaya yayınladı. Şarkılarını kliplendirdi. Bize de kapısını çalıp, nereden gelip nereye gittiğini konuşmak düştü...
- Müzisyen bir ailede büyüdüğünüzü biliyorum... Geçmişe baktığınızda neler görüyorsunuz?

- İstanbul, Kadıköy Moda'da doğup büyüdüm. Babam müzisyen, besteci Ömer Özgeç, annemse dil tarihde tiyatro eğitimi almış, kariyerineyse TRT'de seslendirme yönetmeni olarak gerçekleştirmiş; Ayten Özgeç... Müzikle ilişkim her zaman çok iyiydi, şarkı söylemek konuşmak kadar rahattı benim için, babam da bütün gün evde şarkı söyleyip gitar çalardı, çalışırdı, beraber de söylerdik, küçük besteler yapardım ama ciddi bir şekilde müzikle ilgilenmeye başlamam konservatuvara girmemle oldu. Ailemin yönlendirmesi ve benim de isteğimle 11 yaşımda Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Keman Bölümü'ne giriyorum ve profesyonel müzik hayatım bu şekilde başlamış oluyor aslında.