Bize sinemayı sevdiren insandır Hikmet Dikmen
Emek Sineması’nın efsanevi müdürü Hikmet Dikmen, birkaç kuşağa sinemayı sevdiren şövalye ruhlu bir insandı. Bileti olmayan ama film izlemek için sinemanın kapısında bekleyenleri hep üst kata gönderirdi. O üst kata çıkanların kimi yönetmen, kimi oyuncu kimi de benim gibi sinema yazarı oldu…
Hikmet Dikmen ile böyle tanışmıştım. Görmüş geçirmiş, babacan, halden anlayan, şövalye ruhlu bir centilmendi o. Emek'in balkonunda çok film izledim sayesinde. Çok yönetmen keşfettim. O üst kata çıkanlardan kimi yönetmen oldu, kimi oyuncu, kimi senarist, kimi benim gibi sinema yazarı, kimi de iyi bir sinemasever…
YÜREĞİ GENİŞ BİR İNSANDI
Hani deseler "Sana sinemayı sevdirenler kimler" diye. Öyle yönetmen, oyuncu adı saymam. Koyarım ilk sıralara Hikmet Dikmen'in adını. Elbette bedava film izlettiği için değil. Sinemanın sadece filmlerden ibaret olmadığını öğrettiği için. Sinema dayanışmaydı, topluca yapılan paylaşımdı; sinema insanlar arasında muhabbetti, parası olan olmayan herkesin katılabileceği. Sinema bireysel değil sosyal bir olguydu… Hikmet Bey de sinemayı seven herkesin sinemanın bu yönleriyle tanışması için kendince böyle bir çözüm bulmuştu işte. Bir güzellik varsa ortada bunu herkes görsün, paylaşsın istiyordu. Öylesine yüreği geniş bir abimizdi.
Çünkü böyle bir kültürün içinden geliyordu o. Askerden geldikten sonra zabıta olma kararından ya da Almanya'ya işçi olarak gitme fikrinden kim caydırdı bilemiyorum ama bu sayede yolu yer gösterici olarak Emek Sineması'na düşüyor. Yıl 1956.
O yıldan Emek Sineması'nın kapandığı 2009'a kadar sinemada çalıştı Hikmet Bey. Gün geldi Melih Cevdet Anday, Ece Ayhan ile aynı masaya oturdu. Edebiyattan, şiirden, hayattan konuştular. Gün geldi Kemal Sunal ve Zeki Ökten ile sinemadan, yoksulluktan konuştular. Emek Sineması'nda filmi gösterilecek yerli ya da yabancı yönetmenler gerginliklerini Hikmet Bey'in, sinemadaki küçük odasında onun ikramlarıyla attılar.
EMEK ONUN EVLADI GİBİYDİ
İdealist bir insandı. 60 darbesi sonrası yer göstericiler işçi olarak kabul edilmeyince örgütledi arkadaşlarını. Gittiler Oleyİş Sendikası'na üye oldular, grev yaptılar. Ankara'dan gelen müfettişler de haklı buldu davalarını ve yer göstericiler olarak işçi statüsü kazandılar.
Pek bilinmez ama yer gösterici olarak başladığı sonra müdürü olduğu Emek Sineması iki kere onun sayesinde kül olmaktan kurtuldu.
2009'da Emek Sineması kapatılınca Çınarcık'a gitti. Pek mutlu değildi. Sonra bir ödül almak için İstanbul'a geldiğinde Atlas Sineması'nda uzun uzun konuştuğumuz zaman "Evladımı kaybetmiş gibi oldum" demişti.
İNSANLARIN HAYATINA DOKUNMUŞUM
O zaman anlattı ben ve benim gibileri neden üst kata gönderdiğini "Evladım, öğrencisiniz, sinemayı sevmişsiniz, film izlemek istiyorsunuz ama biletiniz yok. Kedinin ciğere baktığı gibi bakıyorsunuz öyle... Yüreğim dayanmazdı, hemen balkona gönderirdim. Allah aşkına sinemaya gönül vermeseniz, niye çıkıp gelesiniz, kapının önünde bekleyesiniz kardeşim? Ayrıca festivalde oynayan filmleri siz nereden bulup izleyecektiniz? Meksika'dan, Afrika'dan filmler geliyor. Bu filmler ticari gösterime çıkmıyor ki vizyona girince izleyesiniz. Tabii o öğrencilerden kimi yönetmen olmuş, kimi oyuncu, kimi sinema yazarı; ben kimleri üst kata gönderdiğimi hatırlamıyorum. Ama kendi kendime iyi ki o çocukları sinemaya almışım diyorum" demişti.
Sinemanın, Emek Sineması'nın Don Kişot'u Hikmet Bey artık aramızda yok. Nisan ayını güzelleştiren İstanbul Film Festivali sırasında tanıdığım Hikmet Bey, yine bir nisan günü o güzel atlara binip gitti. Ama bir ömür nasıl yaşanır, bu kubbenin altında nasıl hoş bir sada bırakılır hepimize öğretti.
Her şey için teşekkürler Hikmet Bey diyerek en iyisi son sözü kendisine bırakayım: "Yıllarca gönül verdiğim işi yaptım. İstanbul'a gelince herkes sevgiyle bakıyor bana. Halimi hatırımı soruyor. Çok hoşuma gitti. İnsanların hayatına dokunmuşum. Bu hayatı boşuna yaşamamışız. Bu yeter bana."
EN SON HABERLER
- 1 Sanal dünya çocuklara okuldan tatlı geliyor
- 2 Öğrendiğinizde şaşıracağınız 4 önemli beslenme bilgisi
- 3 Oysa her şey çok iyi gidiyordu
- 4 Sokaklar tenis kortuna döndü
- 5 Her şey bu ülkenin çocukları için
- 6 Bir rüyanın peşinde
- 7 7/24 şehirde yaşam
- 8 Hiçbir doğruluğu olmayan beslenme önerileri
- 9 İnsana güvenmekten vazgeçmeyin
- 10 Küçük sanatçılar için büyük deneyimler