Potanın yeni yıldızı Şehmus Hazer: Çok hırslıyım asla pes etmem

Şehmus Hazer, Türk basketbolunun genç yıldızlarından... Hikayesi Batman'da başlıyor. Beş çocuklu bir ailenin gözbebeği. Okulda derslerinde epey başarılı olduğu için ailesinin onun adına kurduğu hayaller başlarda spordan çok uzaktı. Şehmus'u bir doktor olarak görmek, Hazer ailesinin hayaliydi. Oysa Şehmus'un yolu farklı çizilmişti.
Sokakta futbol oynarken Batman Gençlik ve Spor Hizmetleri'nin yaz aylarında düzenlediği basketbol kursuna gidince bu alandaki yeteneği fark edilen Şehmus Hazer, onu izlemeye gelen antrenörler tarafından Bandırma'daki Banvit'e önerilince hayatındaki en önemli karar verilmiş oldu. O artık profesyonel bir basketbol oyuncusuydu...
Hikayenin geri kalanını ondan dinleyelim:
- Nerelisin? Nerede doğdun? Nasıl bir ailen var?
- 15 Şubat, Batman doğumluyum. Beş kardeşiz. Çok iyi bir ailem var. Basketbola başlarken biraz önyargılılardı ama sonra onlar da destekçim oldu. Çocukluğum dolu dolu geçti. Şu anki gençlere göre daha çok sokaktaydık. Bilgisayar oyunlarının dışında birbirimizle vakit geçiriyorduk. Daha çok iletişim halindeydik. O dönem yaşadığım güzel arkadaşlık ve dostlukların bugünlere gelmemde etkisi olduğunu düşünüyorum.
- O dönem futbol oynuyormuşsun, basketbol niye yoktu hayatında?
- Sokakta büyüyen her çocuk futbolla başlar spora. Öğrenilmesi kolaydır, iki taş bir sokak arasında oynaması kolaydır. O zamanlar Batman'da basketbola ilgi yoktu, yeni yeni alışıyordu insanlar. Basketbolun ülke geneline yayılması da yeni. Ülkemizde hâlâ çoğu yerde basketbol potası bile yok. Her yerde oynayamıyorduk, basketbolu sokakta öğrenemezsin.
- Nasıl tanıştın basketbolla?
- Altıncı sınıftaydım. Beden eğitimi dersinde zorunlu gösterilmesi gereken sporlar arasındaydı. Çok da ilgimi çekmemişti. Bir buçuk yıl sonra arkadaşlarım basketbola gitmeye başladı. Onlar oraya gidince futbol oynayacak kişi kalmadı. Ben de o nedenle başladım.

KISA VE ZAYIFTIM
- Sonra iş profesyonelliğe döndü değil mi?
- Batman'da üçüncü ligde oynuyorduk, Banvit'in de bir alt grubu o ligdeydi. Antrenörlerim bir takıma transfer olabileceğimi düşündükleri için lisansımı çıkarmamışlardı. Antrenmanlara çıkıyordum ama maçlara çıkmıyordum. 16 yaşımdaydım. Bandırma'ya maça gelmiştik. Maçtan sonra bir saat vakit vardı, idmana girdim ve orada Banvit'in hocaları beni gördü. O zamanki yaşıtlarıma göre kısa ve zayıftım. Ona rağmen koç beni beğendi ve takıma davet etti. Eve döndüm ve aileme durumu anlattım. Yaşım küçük, Batman'dan Bandırma'ya taşınmam gerekiyor. Ailem istemedi. Ben de korkuyordum açıkcası. "Ne işin var basketbolda, oku doktor ol" diyorlardı. Derslerim de çok iyiydi. Karar aşaması sıkıntılı oldu. Önce kendim cesaret ettim sonra ailemi ikna ettim. 16 yaşımda valizi topladım, Bandırma'nın yolunu tuttum.
- O zamana kadar ana kuzusuyken, bir anda tek başına kalmak zor olmadı mı?
- İlk Bandırma'ya indiğimde akşam 22.00 civarıydı. Çok değişik bir ortam vardı. Sabah ailemle kahvaltıdaydım, akşam bambaşka bir yerdeydim ve tanımadığım birçok insanla birlikte uyuyacaktım. Bu biraz korkutucuydu. Ama antrenörlerim, arkadaşlarım çok sıcak ve samimiydi, onların sayesinde kolayca alıştım. Bandırma'da bir yandan okula gidiyordum, bir yandan takımla antrenmanlara çıkıyordum. Sabah erkenden kalkıp derse giderdik. Şehir dışından gelen sporcuların hepsi lojmanda kalıyordu. Ablalar vardı orada yardımcı olan, onlar gelirdi, güvenlik gelirdi uyandırmaya. Çünkü herkes annesi tarafından uyandırılmaya alışık. Benden daha küçük yaşta olanlar vardı. Onlar için daha zordu süreç.
- İki yıl sonra Banvitspor'da A takıma da girdin...
- 18 yaşımda A takıma çağrıldım. O şansı iyi değerlendirdim. Bir üst seviyeye atladım. Ve sonra ING Basketbol Süper Ligi ekiplerinden Beşiktaş Icrypex'ten teklif aldım. Bu yaz oldu her şey, bir anda! Çok sevindim ama çok da şaşırdım. Türkiye'nin en iyi kulüplerinden birindeyim şimdi. Onlar genç oyunculara yatırım yaptı ve bize güvendi. Bu bir kulüp adına cesaret isteyen bir şey. Çoğu kulüp böyle bir şeye cesaret edemiyor. Biz de onların verdiği şansı boşa çıkarmamaya çalışıyoruz. Umarım farklı kulüpler de bunu yapar ve genç Türk basketbolcuların önü açılır.
- Neyi farklı yapıyorsun da daha başarılısın?
- Antrenman yapmadan hiçbir şey olmaz, ne kadar yetenekli olursan ol. Beni diğerlerinden ayıran özelliğim, ben çok istiyorum, çok hırslıyım, hiç pes etmem. Antrenmanda da, maçta da, normal hayatta da... Bu benim karakterim.
HAYAL ETTİĞİM ÇOĞU ŞEY OLDU
- Beşiktaş Icrypex'in ardından A Milli Basketbol Takımı'na davet edildin. Ve onlarla çıktığın maçlardaki mücadelen herkesin dilinde... Bu nasıl oldu?
- Türk basketbolunda genç oyuncular fazla süre alamıyor, ben diğerlerine göre biraz daha fazla süre aldım. Önce bununla, ardından sahadaki mücadelemle dikkat çektim. Sahada çok keyif alıyorum, basketbolseverler bunu görüp, onlar da zevk almaya başladı.
- Milli takım forması giymek nasıl hissettiriyor?
- Milli takım forması giymek her genç oyuncunun hayalidir. Ben alt yapı milli takımlarda da milli takım formasını giyme onuru elde ettim. İlk U18 takımıyla, ülkemi temsil ettiğimde 18 yaşımdaydım. Çok özel bir deneyimdi, onca insan arasından ülkeni temsil etmek için seçilen 12 kişiden biri olmak çok gurur verici. Bu sene, A milli takım forması giymek nasip oldu. O bambaşka bir duygu. Bu basketbolun en üst seviyesi ve en iyilerin olduğu yer.
- Basketbol oynamaya başladığında, aklından ileride A milli takımda yer alacağın geçer miydi?
- İlk zamanlar tamamen hobi olarak, vakit değerlendirmek için basketbol oynuyordum. İzlemeyi, oynamayı çok seviyordum ama hobiydi. Gün geçtikçe bu spor dalına ilgim artmaya başladı. Bir gün profesyonel olabilir miyim düşüncesi sonradan oluştu. Batman'da oynuyordum o zamanlar. Bandırma'da Teksüt Banvit seçilince ve takıma girince, "Ben elbet bir gün bu takımın A takımında oynayıp, sonra milli takım formasını giyebilirim" dedim. Şimdiye kadar hayal ettiğim çoğu şey oldu. Umarım daha da iyiye gider. Şimdi hayalim Euroleague'de oynamak.