Yazmalar, Kanadalı geline emanet

İstanbul Kalamış'ta, Bedri Rahmi Eyüboğlu Sokak, 10 numaradaki dört katlı evi, çevresindeki diğer evlerden ayıran özelliği, sadece içindeki müzelik tablolar, seramik tabaklar, yazma baskılı rengârenk örtüler, kilimler, bakır kaplar, kitaplar değil. Bahçesinde, bugün Türkiye'de belki de tek kalan yazmacılık geleneğinin sürdürüldüğü atölyesi ve anılarıyla sanat tarihimiz içinde benzersiz bir ev burası. Mimar Turgut Cansever'in imzasını taşıyan evin bahçesinden girer girmez anlıyorsunuz zaten nasıl başka bir dünyaya geldiğinizi... Bastığınız mozaik taşlardan, duvardaki resimlere, masaların örtüsünden ışığına kadar farklı. Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun 1950'lerde yazmacılığa gönül verdiği yıllardan kalan evi, baskı ustaları bulup atölyesinde öğrenci yetiştirdiği, eşi Eren'le birlikte balıktan Anadolulu kadınlarına kadar uzanan motifleri yarattıkları, kumaşa renk ve ruh verdikleri mekân. Yaşayan, üreten...
DEVAM ETMEYE KARAR VERDİLER
Boyalar, kumaşlar, tablolar, seramiklerle geçen yılların ardından Bedri Rahmi Eyüboğlu, 1975'te vefat edince, oğlu Mehmet, annesinin yanına taşınır. Yazmacılığa gönül vermesi gecikmez, o da babasının izinden gider. 1987'de annesinin ölümünden sonra da atölyeyi usta-çırak ilişkisi içinde ayakta tutmaya devam eder. Farmakolog olan Kanadalı eşi Hughette Eyüboğlu ona yardımcı olur. Ta ki bu yılın şubat ayında Mehmet Eyüboğlu da aramızdan ayrılana kadar... Peki, bundan sonra ne olacak? Türkiye'de belki de sadece bu evde yaşatılan yazmacılık geleneğine kim sahip çıkacak? Devlet, destek olacak mı? Sorularımızı hüzünlü ama kararlı bir sesle Hughette Eyüboğlu yanıtlıyor; "Mehmet ölmeden önce, 'Devam edebildiğiniz kadar devam edin,' dedi. Biz de onun bu sözlerini duyunca oğlumla beraber oturduk ve devam edebildiğimiz kadar etmeye karar verdik. Çünkü Türkiye'de el sanatları zayıflıyor. Her yeri Çin işi plastik boncuklar sardı. Yazma atölyeleri tek tek kapandı. Bizden başka kimse kalmadı. Devlete de sorumluluk düşüyor. El sanatlarına sahip çıkılmalı." Eyüboğlu ailesinin 43 yıldır Türkiye'de yaşayan ve Kanadalı Bir Gelinin Türkiye Anıları adlı bir kitabı da olan Hughette Eyüboğlu, "Kapısız bir ev," dediği bu rengârenk sanat evinde atölye yaşamaya devam edeceği için hiç yalnız kalmayacak. Çalışmaları o sürdürecek. İsteyenlerin ücretsiz olarak katıldığı bu atölyede eylül-aralık arasında baskı, ocak-mayıs arasında boyama ve mayısta da bir sonraki yılın kalıp seçmeleri yapılıyor.