Göründüğüm kadar vurdumduymaz değilim

Tarabya'da bahçeli bir ev. Bir genç kız koşturuyor. Elinde telefon, Amerika'dan aldığı burs sevincini arkadaşlarıyla paylaşıyor. Anne de koşturuyor. Kendisine sataşan gazetecilerle, bu kez Twitter'da atışıyor. Anneanne alışmış evdeki harekete. Gülümseyerek onları izliyor. Perdeler yarı kapalı, duvarda son evlililiğin mutlu kareleri asılı. Evde hissettiğim hâkim duygu, neşe ve huzur. Evlerine ikinci gelişimde anneanne de olsun istedim. Yeşim Salkım ve kızı Gizem'in ağzından düşmeyen anneanne Sevim Uzman'ı tanıyınca, o duygu daha da pekişti. 'Üç kuşak Arnavut kadını bir arada olunca ne acılar kalır, ne hastalıklar,' dedi. Birlikte üzülmüş, birlikte terapi görmüş, birlikte acılardan az hasarla çıkmayı başarmışlar. Tanımadan insanları yargılamak ne kadar kolaysa, önyargıları kırmak da bir o kadar zor. Tanımak için, okuyun.
YEŞİM SALKIM
Hayatının en güzel yaşında, bir kadının, sevdiği adamın başka bir kadını sevdiğini, hele bir de ondan evlat sahibi olduğunu öğrenmesi, çok ağır. Şimdi annemi çok daha iyi anlıyorum.
Evlendim. Her seferinde kızıma ağabey olsunlar istedim. Gizem erkeği tanısın. Erkek evin içinde nasıldır, bir kadınla ilişkisi nasıldır, bunu bilsin istedim.
Görmediler, bir evlat sahibi olduğumu unuttular. Beni çok yaraladılar. Kurdukları bütün cümleler hedefini ok gibi vurdu. Özellikle de kadın gazetecilerde bunu çok gördüm.
Kitabı yazmayacaktım. Buna karar vermiştim fakat son birkaç aydır benim kafamdaki bütün soru işaretleri cevaplarını buldu ve yerine oturdu. Dolayısıyla kitabımı yazmaya karar verdim. Bunu kızıma emanet edeceğim. Ben öldükten sonra çıkarmak şartıyla. Çünkü yaşarken birilerinin bunu harcamasını istemiyorum.
GİZEM İMRE
Annem her zaman 'Kendin ol,' dedi bana. 'Başkalarının seni yapmaya çalıştığı gibi olma!'
Arkadaşımın abisi bana bir yer gösterirken fotoğrafımı çekiyorlar. Ertesi gün haber yapıp 'Yeşim Salkım buna ne diyecek?' diye başlık atıyorlar...
Annemin kocalarından hiçbiri benim için baba olmadı. Annem evlilikleriyle sadece bana aile ortamı yaratmaya çalıştı.
Bir insanın bir insana ne kadar kötülük yapabileceğini de gördüm. Evliliğin iyi yanını da kötü yanını da gördüm. Evliliğin nasıl olması gerektiğini biliyorum. Tek evlilik istiyorum. Böyle büyük aile olalım, iki tane de çocuğum olsun.
- Hep savaşçı bir ruhunuz var gibi...
- Y.S: Kız çocuk olmama rağmen mahallede erkek çocuklar benden çekinirlerdi. İlk torundum. Aile Arnavut, erkek beklemiş, kız olmuş. Kadınların her zaman ezildiğini galiba o yaşta fark etim. Bunu fark ettiğim için de 'Ben ezilmeyeceğim,' dedim. Annem fedakârlıklarının farkına varılmayan bir Türk kadınıydı. 40 yaşına geldikten sonra benimle güçlendi. Anneme 16 yaşımdayken dedim ki, 'Ben gidiyorum, benimle gel, merak etme bu hayattan çok daha iyi bir hayat yaşayacağız.' O da bana güvendi ve geldi benimle.
- Neden terk ettiniz evi?
- Y.S: Babamın başka bir hayat arkadaşı olduğu ve ondan bir çocuğu olduğu ortaya çıktı. Bunları öğrendiğimde 14 yaşımdaydım. Annem de 40'ındaydı. Hayatının en güzel yaşında, bir kadının, sevdiği bir adamın başka bir kadını sevdiğini, hele hele, bir de ondan evlat sahibi olduğunu öğrenmesi, çok ağır. Şimdi annemi çok daha iyi anlıyorum. Onun kadar verici, fedakâr olabilir miydim? Zannetmiyorum. Kızımı 19 yaşımda dünyaya getirdikten sonra onunla bir hayat yolculuğuna başladım.
- Şimdi kızınız 19 yaşında, siz 40'ınıza geldiniz. İkinizin hayat yolculuğunu merak ediyorum.
- Y.S: Geriye baktığınız zaman çok mücadeleli bir yaşam görünüyor ama iyi ki de yaşadım. Yoksa bugün burada olamazdım. Büyük umutlarla çocuklarını dünyaya getirdikten sonra evliliklerinin çatırdadığını gördüğüm arkadaşlarıma bakıyorum, o ufacık sarsıntılarda bile çatırdıyorlar. Halbuki ben üç evliliği bitirip, çok erken yaşta evlat sahibi olup, kızımla beraber hiçbir şeyin beni yıkamayacağını söylüyorum.
- Nereden geliyor bu güç?
- Y.S: Acıyı yaşamaktan, güzelliği yaşamaktan korkmuyorum. Hata yapmaktan korkmuyorum, hatalarımdan ders çıkarmaktan korkmuyorum. Korkusuzca yaşadığım için besleniyorum. Hesapsız kitapsız yaşıyorum.
- Medya ile hep sorununuz oldu...
- Y.S: Benim bir kıvamım var ve onu ben veririm. Medya beni istediği kıvama sokamaz. Öyle, beni istedikleri gibi eğip bükemezler.
- Annenizi çözebildiniz mi? Diğer annelerden en büyük farkı nedir Yeşim Salkım'ın?
- G.İ: Hayır annemi çözemedim. Değişik bir biçimi var. Annemin konuşurken her şeyi söyleyebilmesini çok seviyorum. Benimle de hep açık oldu. Bu da ilişkimizi olgunlaştırıyor. 'Hiçbir zaman kimseye güvenme,' dedi bana; 'Sadece sen varsın.' Söyledikleri hep doğru çıktı. Annem benim üzülmemi hiç istemiyor. Ben de bazen üzülüp hayatın gerçeğini öğrenmek istiyorum. Bir de 'Her zaman kendin ol,' dedi bana.
- Y.S: Çok güçlü bir kızım var. Onunla gurur duyuyorum. Aslında hayata bir kolunuz kanadınız kırık başlıyorsunuz, babasız olduğunuz zaman.
- Babayı hiç görmediniz mi?
- G.İ: 8 yaşımda, 12 ve 17 yaşımda gördüm. Sonra kendim görüşmeme kararı aldım.
- Y.S: Aile, her şeyde birlikte olabilmektir. Biz büyük bir aileyiz. Annem büyüttü Gizem'i. Ona çok düşkündür. Hani Gizem sperm bankasından doğmuş bir çocuk olabilirdi ve ben bundan hiç rahatsızlık duymazdım. Çünkü bence çocuk, kadın için çok değerli, erkek için değil. Kadın doğurduğu andan itibaren anne oluyor. Ama babalık zamanla öğreniliyor.