Urla'nın balıkları tazedir

Ege'ye bahar çoktan gelmiş. Meyve ağaçları çiçeklenmiş; yıllardır hasreti duyulan yağmurlar doğayı yıkamaya devam ediyor, her taraf yemyeşil. Günlerden pazar; İzmir'deki yakınlarım beni küçük ama yenilebilir otlar cenneti Urla Pazarı'na, ardından da, pazarın biraz ötesindeki Limaniçi'nde sıralanmış balık lokantalarından en yenisine götürüyorlar. Pazarda yerleştirildikleri kovalardan başlarını kaldırmış, göz alıcı egzotik çiçekleri andıran Ege enginarlarının önünden geçiyorum; hepsi taptaze, dipdiri. Karnabahar ya da lahananın 'piçi' diye tabir edilen cibes tezgâhlarını, hemen yanı başındaki arapsaçı otlarını, küçük leğenler içinde ayıklanmış şevketibostan köklerini ve Egelilerin 'çiporta' dedikleri kıyılmış karışık otların renk cümbüşünü belleğime kaydediyorum. İstanbul'un boz renkli kışında özlemini giderek daha fazla hissettiğim, canlanan doğaya özgü, umut ve yaşamı simgeleyen güzelim yeşil tonların keyfini çıkarıyorum. Urla Pazarı'ndan istemeye istemeye ayrılıyor, deniz kıyısına uzanıyoruz. Burada zaman durmuş. Balıkçılar telaşsızca ağlarını onarıyor, ertesi güne hazırlıyor. Sabah denizden döndüklerinde işe yaramaz diye attıkları küçük balıklarla iyice semirmiş bir düzine kadar kedi tembel tembel ortalıkta dolaşıyor.
MAVİ BEYAZ RESTORAN
Limaniçi boyunca sıralanmış balık restoranları öğlen ezanı henüz okunduğu halde çoktan dolmuş bile. İzmirli yakınlarım beni limanda yıllardır hizmet veren, her birinin kalabalık müdavim kitlesi oluşmuş ünlü restoranlarına değil, onlarla rekabet etmeyi göze almış bir İstanbullu'nun bundan üç ay önce hizmete soktuğu en yenisine götürüyorlar. Aralarına en yeni katılanın, coğrafi sıralamada da en sonda yer alması gerekirmiş gibi, Mythos adlı bu yeni balık lokantası Limaniçi'nde en arkada yer alıyor. Farkı daha dış görünüşünden kendini belli ediyor. Mythos iki katlı, taş bir yapı. Eski bir Urla evi restore edilip restorana dönüştürülmüş. Ege'ye özgü çivit mavisi ve beyaz renklere boyanmış. Dışarıdaki bir iki masaya sigara tiryakileri serin havaya aldırmadan yerleşmiş. Kocaman camekânlı balık dolabı da dışarıda. Balıklar burada görücüye çıkarılmış. İri levrekler, daha ufak levrekler, çipuralar, gözlerinin feri henüz sönmemiş, göz alıcı kırmızı renkli taptaze tekirler, dil balıkları, kefaller ve her biri 1.5 kilo civarında kocaman kalamarlar. Buradan balıklarımızı seçtik. Restoranın giriş katında önce camekânlı dolaba uğradık, soğuk mezeleri gözden geçirdik. Üst kata çıkan duvarda restoranın sahibi Cüneyt Cem Bişkin'in daha önce İstanbul'da işlettiği mekânlar hakkında gazetelerde çıkan yazıların kupürleri asılıydı. Bişkin'in daha önce İstanbul'da Sherlock Holmes Pub ve Woo Club'ı işlettiğini okuyup, pencere önünde limana hakim bir masaya yerleştik. Restoranın içi de dışı gibi mavi beyaz renklerde. Tertemiz beyaz masa örtüleri üzerinde sızma zeytinyağı şişeleri ve etraflarında limonlar yerleştirilmiş. Vişneli yaprak sarma, narlı maş salatası, Girit ezmesi, farklı bir patlıcan ezme, hardal soslu arapsaçı kökü ve soya soslu uskumru soğuk mezelerimizi oluşturuyordu. Vişneli yaprak sarma biraz kuru olmakla birlikte lezzetliydi. Narlı maş salatası, arapsaçı kökü ve özel patlıcan ezme ise başka yerlerde tatmadığım, gerçekten özgün mezelerdi. Arapsaçı, yani yabani rezenenin haşlanmış köküne hardal sos çok yakışmıştı. Patlıcan ezmede ise beyaz peynir ve ceviz vardı; o da mükemmeldi. Girit ezmesi çok ince kıyılmış kurutulmuş domates, zeytin ve kararında baharat ile yapılmıştı ve o da başarılıydı. Ara sıcak olarak da özel bir sosta dinlendirilmiş ahtapot kolu ızgarası, taratorlu tava kalamar ve ızgara kalamar servis edildi.
SARIMSAK KALAMARA LEZZET KATMIŞ
Kalamar, Ege'deki balık lokantalarının yakaladığı yumuşaklık düzeyine ulaşamamıştı. Taratoru da Ege'nin ekmek, sarımsak ve zeytinyağı dövülerek içine bolca limon katıldıktan sonra biraz sulandırılan taratorundan farklıydı. Yoğurt ve mayonez ile yapılmıştı. Ahtapot kolu yumuşacıktı; şarapta marine edilip ızgarada pişirilmişti. Şişte ızgara yapılan kalamar dilimlerinin üzerinde sarımsak parçacıkları görülüyordu. Sarımsak, kalamara lezzetini bırakmıştı. Kimimiz levrek ya da dilbalığı, kimimiz tekir ısmarlamıştık. Tekirler çıtır çıtır, öteki balıklar da suyu içinde pişirilmişti. Restoranda sadece Kayra'nın şarapları bulunduruluyordu. Beş kişilik grubumuz bir şişe şarap ve bira içtik. Yemek üstüne tahin helvası, dondurmalı irmik helva, cheese cake, sakızlı muhallebiden tahin helvasında karar kıldık, kahvelerimizi yudumlayıp İzmir'e döndük. Bu kadar meze, balık ve şarabın faturası kişi başına sadece 50 TL kadardı. İstanbullu restoran sahibi zor beğenen, fiyat düzeyine çok önem veren İzmirlileri alıştıkları restoranlardan çekebilmenin sırrını yakalamış görünüyordu.
* * *
Beğendiklerim:
İçi dışı mavi-beyaz renklere boyanmış, pırıl pırıl bir balık lokantası. Mezelerinin çoğu özgün ve lezzetli. Balıklar usta bir pişiricinin elinden çıkıyor. Fiyatlarsa, pahalı mekânlara uzak duran İzmirlileri bile mutlu edebilecek düzeyde.
Beğenmediklerim:
Yeni mekânların çoğu yatırımı karşılamak amacıyla tek bir şarap firmasıyla anlaşıyor. Bu, o mekân sahibi açısından anlaşılabilir bir durum. Ama tüketiciler sadece o firmanın şaraplarına mahkûm ediliyor. Burada da durum böyle.
Mutfak ****
Servis ****
Ambians ****
Mythos Urla İskelesi, Limaniçi, İzmir-Urla Tel: (0232) 752 31 34