Garip bir sevgi, kederli bir film

Françoıs Ozon'un alabildiğine 'intimiste', içedönük ve yalın filmlerinden biri. Aynı zamanda eşcinsel bir duyarlılığa en çok prim verdiği filmlerinden. Ama tüm bunlar illa da bir filmin aleyhine mi kullanılmalı? Açılışta genç bir çift acımasızca (yani kendilerine acımaksızın) bedenlerine uyuşturucu zerk ederler. Hele erkeğinki tıpkı bir ölüm vuruşu gibidir ya da bir intihar eylemi... Nitekim ölür gider. Koma halinde bulunan genç kız ise hastanede iyileşir. Ama gebedir. Delikanlının ailesinin çocuğunu aldırması yönündeki önerilerine kulak vermeden çekip gider, taşradaki bir otelde gebeliğini geçirmek üzere. Ama peşinde, ölen çocuğun kardeşi vardır ve bu gizemli kızı daha iyi tanımak arzusundadır. Küçük insanlar, yadırgatıcı ama insancıl davranışlar, içine kapanık ruhların bir küçük tatil ya da bir film boyunca birbirlerine açılma serüveni. Kırık-dökük sözler, sınırlı konuşmalar. Kardeşin eşcinsel kimliği ve o dağ başında hemen bir partner bulmasıysa, bir tür eşcinsel düşü olarak görülebilir. Bu kederli, ama yine de garip bir yaşama sevinci içeren film, tüm sadeliği içinde insanı etkiliyor. Oyuncular iyi. Daha çok, psikolojik gelişimleri gerilimli olaylara, insan karakterinin nüanslarını takip ve patlama sahnelerine tercih edenler için. Hatta sadece onlar için...
YUVA ***
(Le Refuge)/ Yönetmen: François Ozon/ Senaryo: Mathieu Hippeau, F. Ozon/ Görüntü: Mathias Raaflaub/ Müzik: Louis-Ronan Choisy/ Oyuncular: Isabelle Carré, Louis-Ronan Choisy, Melvil Poupaud, Pierre Louis-Calixte/ Fransız filmi.