Hamileyken ne yerseniz, çocuğunuz da onu seviyor

Hamileliğim boyunca herkes ne kadar az kilo aldığıma akıl erdirememiş, kızımın sağlıklı doğmayacağını düşünmüştü. Yediklerim herkese göre (doktorum hariç) çok az, yetersiz ve kilo aldırıcı şeyler değildi. Kilo almamak, bebeğinizin karnınızda gelişemediği ve büyüyemediğine işaretti nedense... Neyse ki 39 haftanın sonunda sağlıklı bir bebek dünyaya getirdim, ne kilosu azdı ne boyu. Kızım iki ay sonra iki yaşını dolduracak, çok şükür aklı da gayet yerinde görünüyor. Geçtiğimiz hafta İsviçre'de yaşayan kuzenimi misafir ettik, Ayşekiraz'a bakıp bakıp aynı şeyi söyledi, "Ya sen bu çocuğa hamileyken ne yedin, ne içtin? Nasıl bu kadar iştahlı ve hiç yemek ayırt etmiyor, inanamıyorum. Benim bildiğim çocuklar abur cubur, köfte, makarna dışında bir şey sevmez!" Buna daha önce hiç kafa yormamıştım desem yeridir çünkü memeden kestiğimden beri kızım tıpkı bir büyük insan gibi yemek yiyordu. Bizimle birlikte sofraya oturuyor, biz ne yersek onlarla besleniyordu. Kuzenime, "Neden hamileyken ne yediğimi sordun, bir ilgisi mi varmış?" deyince, "Şimdi yurtdışında bu konuşuluyor... Bazı doktorlar hamilelikteki beslenme alışkanlığının çocuğu etkilediğini, hatta anne ne yemişse bebeğin de ileride o besinlere yöneldiğini düşünüyor. Örneğin, hamileyken hep abur cuburla beslenmiş bir kadının çocuğu da abur cubura düşkün oluyormuş, bunu araştırıyorlar," dedi. Doğrusu bu fikir bana ilginç geldi, hatta inandırıcı. Ama beslenmenin tamamen bir alışkanlık olduğu gerçeğini de unutmamak gerek diye düşündüm...
ÇOCUK NE GÖRÜRSE ONU İSTER
Konuyu önce bir jinekoloğa danıştım, Dr. Nevzat Melih Gündüz bunun mümkün olamayacağını, bu noktadan çıkışla bir yere varılamayacağını söyledi, "Öyle olsa vejetaryen bir annenin çocuğunun da öyle olmasını beklememiz gerekir. Diyelim sen hamileliğin boyunca beyaz, peynir, yumurta ve reçelle klasik Türk kahvaltısı yaptın. Bebeğin doğdu ve İsveçli bir ailenin yanına verildi... O çocuk orada kahvaltı olarak somon yenildiğini gördükten sonra, kahvaltıda hep somon yemek isteyecektir ya da gördüğü diğer şeyleri. Kısaca beslenme tamamen bir alışkanlıktır, çocuk evde ne görür, ne yenilirse onu ister." Düşünüyorum, ben kızıma kötü örnek olmamak için eve çikolata, şeker, cips falan almıyorum, hele böyle şeyleri onun karşısında hiç yemiyorum. Hamileliğim boyunca da bu tür şeyleri yememeye dikkat ettim, hem de çok. Ama bunun çocuğumun ilerideki beslenme alışkanlığını etkileyeceğini bilmiyordum, hâlâ da öyle mi bilmiyorum. Tıp dünyası belki buradan yola çıkarak bir yere varacak ya da varmayacak... Ancak bildiğim şu ki çocuklara doğru bir beslenme alışkanlığı edindirmek anne babaların elinde. İlk şart her gıdaya alıştırmak ve mutlu oluyor diye, eline sadece çikolata, bisküvi, ıvır zıvır tutuşturmamak! Ayrıca sizin verdiğinizi yemiyorsa biraz bekleyebilir ve iyice acıktığında tekrar gelebilir. O zaman itiraz etmediğini ve yemeğini afiyetle yediğini göreceksiniz. Ben diyorum ki 'Ağaç yaşken eğilir' sonradan büyük pişmanlıklar yaşamaktansa, çocuğunuzu küçükken arada aç bırakmanız daha iyidir!