SÜLEYMAN ER: Özürlü STK'lar!

Geçtiğimiz pazar günü İzmir Kent Konseyi Engelli Meclisi olarak başta engelli dernekleri olmak üzere, ilgili sivil toplum kuruluşlarının başkanlarını tanışmak ve sorunları dinlemek üzere toplantıya davet ettik. Bunun için 1200 kişiye telefon ettik. 90 kişi toplantıya kesin olarak katılacağını söyledi. Ancak toplantıya 9'u başkan olmak üzere sadece 26 kişi katıldı. Oysa İzmir'de 4 bin 500 sivil toplum kuruluşu var.

NE İŞ YAPARLAR?
İzmir'de engellilere hizmet vermek amacıyla kurulan derneklerin yüzde 95'i, yerel yönetimlerden, yardımseverlerden aldıkları tekerlekli, akülü sandalyeleri, yemeği, spor malzemelerini, eğitim araçgereçlerini öncelikli olarak dernek üyelerine ya da hizmet alanları kapsamında olan engellilere dağıtırlar. Bazıları onlar adına İş-Kur ve halk eğitim merkezleri ile ortak çeşitli kurslar açarlar. El becerilerini geliştirmek, gelir getirici hobi, bilgisayar, yabancı dil vb gibi kurslarla engellileri beceri sahibi, bilgi sahibi yaparlar. İl dernekler müdürlüğünden aldıkları izinle dergi, gazete satmak, makbuz karşılığı ayni ve nakdi yardım toplamak, hediyelik eşya fuarlarında açtıkları stantlarda dernek üyelerinin ürettikleri ve piyasadan aldıkları çeşitli ürünleri pazarlar. Vali, belediye başkanları, üst düzey bürokratların katıldığı toplantılara, engelliler için düzenlenen yemek ve eğlencelere, resepsiyonlara, baloya, ayrıca televizyon programlarına katılmak onlara büyük onur verir. Ancak, engellilerin başlıca sorunu olan istihdam, sağlık, eğitim, ulaşım ve ulaşılabilirlik, farkındalık yaratmak, engelli hakları, sosyal ve kültürel gelişimleri konularında düzenlenen toplantı, panel, çalıştay, konferanslara katılmazlar! Eleştiri kültürleri olağanüstü gelişmiştir. Valiyi, belediye başkanlarını, yazılı ve görsel basını, kendilerine rakip gördükleri diğer dernekleri, bürokratları haklı veya haksız eleştirmekten kaçınmazlar. Çıkarlarına hizmet etmeyen herkesi eleştirmek en önemli hizmetleridir.

GERÇEKLER
İzmir'de 400 bin civarında engeli vatandaşımız yaşamaktadır. Onlara hizmet vermek için kurulmuş 89 derneğin toplam üye sayısı yaklaşık 5 bin kişidir. Dernek başkanlarının çoğu görevlerini, yakın tarihte kurulanların başkanları hariç, 15-30 yıldan beri sürdürmektedirler. Bu kentte hala engelliler için yapılan yol, kaldırım düzenlemelerinin standartlara uygunsuzluğu sürüyorsa bunun sorumlusu sadece yerel yönetimler, hükümetler değildir. Yine eğitim, sağlık, istihdam, ulaşım ve ulaşılabilirlikleri, anayasal haklarının verilmemesi, sosyal ve kültürel yaşama katılımlarının sağlanmaması tartışılıyorsa bunlarında sorumlusu merkezi ve yerel yönetimler değildir. Hala engelliler için açılmış bir tek huzur evi yoksa, insanca ve hakça yaşayamıyorlarsa, toplumda farkındalık yaratılamamışsa bunun sorumlusu sadece ve sadece merkezi hükümetler, yerel yönetimler ve onların bürokratları değildir. Sorumlu onlara her türlü hizmeti vermek amacıyla kurulmuş derneklerin değerli başkanları ve yönetim kurulları üyeleridir.