ÖZGÜR KAYNAR: Bayram gibi bayram

Önceden bilmiyorduk, Nevruz diye birşey olduğunu. Birdenbire üzerimize ateş gibi düştü! Ortalığın savaş alanına döndüğü, insanların sokağa çıkmaya korktuğu, takvimlerden silinesi bir gün olarak hafızamıza yerleşti 21 Mart! Baharı müjdeleyen çiçekler bile, maskelerin ardına gizlenen yüzlerin maşası eller tarafından köklenip ezilirken... Kaldırım taşları yerlerinden sökülüp; duraklar, otobüsler ateşe verilirken... İşyerleri kundaklanıp, serseri kurşun gibi havada uçuşan taşlar ve molotoflar etrafa yağarken... Ve... Askerimiz, polisimiz, masum vatandaşımız şehit edilirken... Birileri! Acı, korku ve dehşet saçarak sözde bayramlarını kutluyor, baharı karşılıyordu. Onlar Nevruz'dan bunu anlıyordu ya da tek anladıkları buydu. Sonradan öğrendik, Orta Asya'da yüzyıllardır bayrama yakışır şekilde, günlerce kutlanırmış Nevruz... Bizi yakan ateşin de meğer üzerinden atlanırmış; bolluk, bereket ve mutluluk getirsin diye... Belleğimde hep kötü anılarla kodlanmış 21 Mart'ın bana hatırlattığı çirkinlikleri, gerçek Nevruz kültürünü yaşayarak silmeye çalışıyorum. İzmir'de eğitim gören Türk Dünyası'ndan gençlerle baharı karşılıyorum. Bu sene de öyle yaptım, Gediz Üniversitesi'nde buluşan öğrencilerin arasına katıldım. Kimi Moğolistan'dandı, kimi Türkmenistan'dan... Kimi Afganistan'dan, kimi Ahıska'dan... Maskesiz ve gülen o yüzler, "Bugün bayram" diyordu, başka söze hacet bırakmıyordu. Gözler, sevgiyle bakıyordu. Geleneksel giysileriyle sahneye çıktılar. Şarkıların notaları, şiirlerin dizelerine karıştı. İzlemeye doyamadığım halk dansları, Kafkaslar'dan Orta Asya'nın steplerine uzanan büyülü bir yolculuğa alıp götürdü. Kardeşlik, birlik ve beraberlik mesajını, samimi duygularla bence en güzel o gençler sergiledi. Bu Nevruz'da da onlardan öğrenilecek çok şey vardı.