ADNAN GÜLERMAN: Alaş Kazak Vadisi'nde Nevruz kutlaması

Doğanın uyanışı anlamını taşıyan ve Türk Dünyası'nın ortak bayramı olan Nevruz'u bu yıl Kemalpaşa'daki Alaş Kazak Vadisi'nde kutladık. Onur konuğumuz da Ankara'dan davetimize uyarak gelen eski TBMM Başkanımız sayın Köksal Toptan'dı. Yolunuz bu çiftliğe hiç düştü mü? Düşmedi ise ilk fırsatınızı değerlendirin. Kemalpaşa'dan Torbalı'ya giderken tabelasını göreceksiniz. Çiftliğin kurucusu Şirzat Doğru, Doğu Türkistan'dan Çinliler'in işkencelerinden kurtulmak için göç etmekten başka çareleri kalmayınca 1949 yılında 35 bin kişi ile yola çıkarak 5 yıl süren göçebe hayatı, sıkıntı, açlık, sefalet, hastalık ve bazen da çetelerle çarpışarak, Taklamakan Çölü'nü bile aşarak Türkiye'ye ulaşır. Şirzat Ağa, Kemalpaşa'da Nif Dağının eteklerindeki 300 dönümlük bu vadiyi kımızı, otağı, apaçi cinsi kısrakları, yılkı atları ile donatarak bir anayurt minyatürü haline getirir. Bu yere "Türkiye'deki mini Kazakistan" denilmesi de yanlış olmaz. Yeri gelmişken, uysal atlarla çam ağaçlarının arasında, bir tur atmanın zevkine de doyulamıyor. İşte 21 Mart günü Nevruz'u orada Türk toplumunun temsilcilerinin katılımı ile kutladık. Merak ettim ve hangi ülkelerin Nevruz'u bayram olarak kutladıklarını inceledim. Tam 26 ülke Nevruzu harf değişikleri ile anmakta. Dünyada bu kadar geniş coğrafyada kutlanan başka bir bayram olduğu, olacağı söylenebilir mi? Eziziyem yaz gelsin/ Bahar gelsin yaz gelsin/Bu nevruz bayramında/Gam getsin sevinç gelsin. Geldi bahar bayramı,/ İlin sultan bayramı/Kademlerin hoş olsun/Nevruz'a deyir hanı? Ve buna benzer Nevruz'u anlatan şiirler, türküler okuduk, söyledik ve oynadık. Bayram dediğin de böyle kutlanır.

ATEŞSİZ NEVRUZ OLMAZ
Nevruz kutlamalarının vazgeçilmezlerinden birisi de Türkler'in demiri eriterek Ergenekon'dan çıkışını çağrıştıran ateşin yakılması ve üstünden atlanılmasıdır. Yani, ateşsiz Nevruz noksan olur. Bu çiftliğe her gidişimde atalarımızın havasını solur gibi olurum. 1992 yılında, Sovyetlerin dağılmasından hemen sonra "Demokratikleşme ve Serbest Piyasa Ekonomisi" konularında konuşmalar yapmak için Asya Türk Cumhuriyetleri'ne gittiğim ilk gün sabahı Taşkent'de beni alacak arabayı Yazarlar Misafirhanesi'nin önünde beklerken ciğerlerime doldurduğum soluğumu "Atalarımın soluduğu havadır" diye geri çıkartmaya kıyamamıştım. Çiftliğin yapısı yanında Türk dünyasının yedi bucaktan bir araya gelmiş bulunan temsilcileri arasında başka hangi duyguyu yaşarsınız ki? Zaten ünlü şairimiz Ziya Gökalp de "Deme bana Oğuz, Kayı, Osmanlı/ Türk'üm bu ad her ünvandan üstündür/Yoktur Özbek, Kazak, Kırgız, Kazanlı/Türk Milleti bölünmez bir bütündür" dörtlüğü ile bayramlarımızın, seyranlarımızın ayrı gayrısı olmadığını dile getirir. Katılımcıların kısa ve özlü konuşmaları arasında Kazak Kültür Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Çağlar Erbek'in "Hepimiz buradayız, ama çoğumuz birbirimizi tanımıyoruz" sözleri çok anlamlıydı. Bu tür bir araya gelmeler iyi değerlendirildiği takdirde "seneye tekrar buluşuruz" halinden çıkıp birlikteliğin sürekli kılınmasını sağlar. Bu nedenle, bu gibi fırsatlar ganimet bilinmelidir. Bir yandan Yunus Emre'miz " Gelin tanış olalım/İşi kolay kılalım/ Sevelim sevilelim/ Dünya kimseye kalmaz" diyecek, öte yandan "Birbirimizi tanımıyoruz" haklı eleştirisi yapılacak. İşte, Nevruz Bayramı gibi, Türk Dünyası'nın ortak değeri olan bir buluşturma, tanıştırma vesilesi varken, bu birlikteliği sık sık devam ettirmeye engel mi var? Yunus'un "Bu dünya kimseye kalmaz" demesi gibi, düşmanlıkların, kavgaların kime ne faydası oldu ki? Akşama doğru evime dönerken yol boyunca "Acaba, akşamın haber bültenlerinde bütün yurtta nasıl bir nevruz kutlaması oldu?" diye düşündüm. Gördüm ki, kavgasız, gürültüsüz bir nevruz bayramı günü geçirilmiş. Umarım bu anlayış içinde önümüzdeki yıllarda geçmişteki ayrılıkları daha fazla silecek bir tarzda kutlamalar yaparız. Ama şimdiden ajandanıza not alın. Ata diyarındaymış gibi bir Nevruz kutlaması için Şirzat Ağa'nın misafiri olun. Tadına doyamayacağınız bir Nevruz Bayramı yaşayacaksınız.