BÜLENT BUDA: Düşler tarlası

Maçlar bitti. Yapacak çok şey yok. Başlasa da yazsak, konuşsak hali üstümüze ağır basıyor. Zaman bol. Düşünüyor, düşlüyorum. Bu yazı da öyle bir zamande ete, kemiğe büründü, düşleyerek, Şöyle.. Varsayalım, Fatih Diniz, Hüseyin Eryüksel'i arıyor. 'Sevgili Başkan. Halimiz ortada. Oysa siz uçuyorsunuz. Nasıl oluyor bu işler, anlat bir Allah aşkına. Bizim taraftar yıllarca, köylüler çapaya diyerek, akıllarınca kafa buldular sizinle. Ama şimdilerde ise biz çapa alacak parayı bulamıyoruz. Konuşalım şu işi be başkan. Yap bir kıyak. Neticede hepimiz Egeliyiz. Anlat, bizdeki hastalığın reçetesi nedir' dese. Öte yandan İmam Bey'in sempatik kardeşi yeni Başkan Hüseyin Altınbaş, açsa telefonu Seyit Mehmet Özkan ağabeyini arasa. 'Ağabey, bağışla ne olursun. Soruna bodoslama dalacağım. Epeydir İnciraltı'na gelmemişsinizdir. Bir davetlim olun. Bir şeyler atıştırırken, bir yandan da beni aydınlatsan. Nasıl oluyor bu işler, üç günde Altınordu A.Ş., 15 günde kamp yeri, idman sahaları, 30 günde lige hazır bir takım. 45 günde spor okulları, altyapı ve de daha ilk sezonda şampiyon bir takım.' Sorsa, dinlese. Ne diyecek, Seyit Mehmet Özkan. 'Benim saatim 1 milyon dolar yazıyor' mu diyecek? Elbette, aydınlatıcı bir şeyler söyleyecek. Egosantriklerin bolca bulunduğu bir arazidir bu coğrafya. Şişkin egoların, kendini beğenmişlerin cenneti. Ama öyle değil. Durum ortada. Düşümdeki 4 örnekten ikisinde, aklın yol göstericiliği egemenken, diğer ikisinde hala 'Biz büyüğüz' tavrı ağır basıyor. O nedenle de çapaya giden köylüler gelişirken, kent soylu ağıt yakıyor acınacak haline. Gariban bir Çinli bilge şöyle diyor: 'Bende bir yumurta, sende bir yumurta var. Ben sana bir yumurta verdim, sen bana bir yumurta verdin. Sonunda sende de, bende de bir yumurta var. Oysa bende bir bilgi var. Sende bir bilgi var. Ben sana bir bilgi verdim, sen bana bir bilgi verdin. Şimdi sende 2 bilgi, bende de 2 bilgi var.' Bilmem, yeterince açık oldu mu?