"Belki yine gelirim"

"Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara Tek yaprak bile kımıldamıyor nedense Ve tek tek söndürüyor ışıklarını varoşlar." Herkesin uyuduğu saatler. Henüz alacakaranlık İzmir, kent sessiz. Kara fırının önüne un çuvalı indiriyor birkaç erkenci işçi. Nif üzerinde gökyüzü varla yok arası, kavuniçi-kızıl. Uzun bir yolculuğa çıkma zamanı. Uzaklara, çok uzaklara. Bir dostuma gökyüzünden bir avuç yıldız alıp getirmek üzere sedir ormanlarıyla kaplı bir dağın çırılçıplak zirvesine gitme zamanı. O zirveye çıkmak için yaklaşık 1000 kilometrelik bir maceraya hazırım. Birazdan yol arkadaşım Hürol geliyor. Kamp malzemelerini yüklüyoruz birlikte. Güneşin ilk ışıkları vururken, kenti giderek çoğalan gürültüsü ve henüz sabahın köründe 30 derecelik sıcağı ile baş başa bırakıp yola çıkıyoruz. Aklımda hep o şiirin dizeleri nedense, Ahmet Telli'den: Belki yine gelirim "Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor, Ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere Kızgın bir halka oluyor boynumda o sokak." İlk molamız 240 kilometrelik yolculuğun ardından Denizli'de veriyoruz. Ama yolumuz uzun.Çardak, Dazkırı, Dinar, Keçiborlu,Uluborlu'da ayçiçeği tarlaları ve Senirkent'i geçiyoruz. Solumuzda Eğirdir Gölü beliriyor. Suyun serinliğini taşıyan kuzey rüzgarı insanı ferahlatıyor burada. Göl kenarındaki Taşev köyü halk plajı kalabalık. Üretken kaymakamları selamlıyoruz. Sonra Türkiye'nin Batı Akdeniz'deki yeni Yavaş Şehri, 20 bin nüfuslu Yalvaç'a ulaşıyoruz. Görüyoruz ki bu ünvanı çoktan hak etmiş. Kamp alışverişimiz buradan; özel harcıyla hazırlanmış köfte (Odun ateşinde pişmeye hazır), peynir, zeytin, helva, kavun, içecekler, salata için domates, biber ve kampın en önemli ihtiyaçları çöp torbası, sıvı sabun, ıslak havlu. Malzememiz hazır. Dinar'dan 159 kilometrelik yolculuğu bitirip Yalvaç'ın ardından Şarkikaraağaç'a ulaşıyoruz. Bozkırdan Göller Bölgesi'ne geçerken buğday yeni hasat edilmeye başlanmış burada, gül bahçeleri mis gibi kokuyor, elma ağaçlarında dallar kırılacak gibi, meyveler çoktan kızarmaya başlamış. Ülkemin güzelliklerinin tadını çıkarıyoruz... Başucumda Ahmet Telli: Belki yine gelirim Kızıldağ Ulusal Parkı'na en yakın noktada Şarkikaraağaç'tayız. Oyalanmadan kamp alanına giriyoruz. Günbatımına saatler var daha. Zamanımız çok. Elimizde fotoğraf makinelerimiz daha çadırları bile kurmadan çevreyi keşfetmeye başlarken, çok eğlenceli bir haftasonu olacağının farkındayız. Keşfedecek öyle çok güzellik var ki. Ama önce hiç bilmeyenlere de ulusal parkı tanıtmam gerek. Isparta'nın Şarkikaraağaç ilçesi sınırları içerisindeki 59 bin 600 hektarlık Kızıldağ Milli Parkı, 59 bin 600 hektarlık bir alanı kapsıyor. Parkın güneyindeki Beyşehir Gölü'nden esen güney rüzgarları Bebik Vadisi ile Yertutan mevkiden geçerek milli parka ulaşıyor ve bol oksijenli temiz hava parkın çekiciliğini artırıyor. Dağ evleri ve kamp sahaları bulunan milli parkta 1912 metre yükseklikteki Büyüksivri tepesine yürüyüş yapılabilir.

SEDİR AĞAÇLARI TESCİLLİ
Ulusal park içinde halka açık bungalovlar, kafeterya ve restoranlar var. Bölge 1988 yılında doğal sit alanı olarak tescil edildi. Ulusal parkın orman ağaçlarını başta sedir, ardıç, karaçam, köknar, meşe olmak üzere kavak, söğüt ve az miktarda ıhlamur ağaçları oluşturuyor. Bölgedeki sedir ağaçlarının hepsi tescilli ve numaralı. Kızıldağ Milli Parkı'nın alt florası çok zengin bir tür yapısına sahip, sadece tıbbi ve aromatik bitki sayısı 80'in üzerinde. Mevcut bitki örtüsünün yüzde 15'i enBölgede ise tavşan, tilki, sansar, kurt, çakal, yaban domuzu ve kuş türlerinden kartal, akbaba, şahin, doğan, atmaca, baykuş türleri gibi yırtıcılar; keklik, ardıç kuşu, üveyik, kaya güvercini gibi kuşlar ile yaklaşık 181 su kuşu türü bulunuyor.