HÜLYA DİNÇEL: Engelliye saygı duyulmalı...

Her sağlıklı engelli adayıdır. Bilemeyiz bir saniye sonra ne olacağımızı. Ne demişler eskiler, 'Güvenme güzelliğine bir sivilce yeter, güvenme malına bir kıvılcım yeter' Devlet engellilere sahip çıkıyor. Ayrıca her belediye de sosyal sorumluluk kapsamında bütçesi ölçüsünde gerekenleri yapıyor. Evde bakılan her engelli birey için bakımı yapan yakınına her ay yaklaşık olarak 700 lira ödeme yapılıyor. Yine özürlü aylıkları, ortalama olarak 300 lira civarında. İhtiyaç sahibi tüm engelli vatandaşlarımız, taşıma ücreti devletimizce karşılanmak üzere, özel eğitim merkezlerinden ücretsiz faydalanıyor. Engelsiz yaşam merkezlerinde engelli kardeşlerimizin uzmanlarca bakımı gerçekleştiriliyor. Engelli çocuğu bulunan anneler, 5 yıl erken emekli olabiliyor. Engelli çocuğu bulunan ebeveynler, günde 1 saat bakım izni alabiliyorlar. Engeli yakını da otobüslerden engelli ile birlikte bindiğinde ücretsiz yararlanıyor. Ayrıca telefon, elektrik ve su ödemeleri indirimli tahsil ediliyor. Peki, yeterli mi tüm bunlar? Hayır, yeterli değil. Sadece devlet ve belediye ile engelli yardım alıp mutlu olamaz. Evet çok faydalı bu sadece organik olarak gereksinim karşılayan durumlar. Ya ruh, ya duygu o nerelere saklandı? Sosyal olarak ve duygusal destek te çok ama çok önemli! Devlet ara vermiş ama işe yararlılık nerede? Her engelli ruh olarak işe yaramak duygusu ile baş eder. Ben babamdan hatırlıyorum. Benim rahmetli babam ziraat profesörü idi. Masa başı insanı asla olmamıştı. Dağ tepe dolaşır, araştırmalar yapardı. Bir gün felç oldu. Yürüyemedi, konuşamadı çok zor günlerdi. Sonra yavaş yavaş seke seke yürümeye ve konuşmaya başladı. Tamamen düzelmesi mümkün değildi. Ruhsal bir çöküntü başladı. Ben hemen küçük oğlum Sinan'ı okul çıkışı babama götürmeye başladım. Babamdan ders çalıştırmasını rica ettim. Babam Sinan'a ders çalıştırmaya başlamasıyla birlikte her şey değişti. O bezgin, umutsuz, mutsuz insan gitti. Yerine canlı, yaşam sevinçli bir insan geldi. Yani her şey para olmuyor. Ruh ve duygu merkezli yardım olağanüstü önemli bir duruş. Belediye engelli yolu yapmış. Çöpçü veya vatandaş çöp konteynerini yolun ağzına koymuş. Geçenlerde fotoğrafladım ve yayınladım anımsayacaksınız. Belediye kaldırım yapmış, kaldırıma çıkmak için esnaf ne yapsın basamak koymuş. Basamakla çıkıyorsun kaldırıma. Engelli ne yapsın? Hatay Hıfsısaha'da bu söylediğim basamak!

SAHİP ÇIKALIM
Geçenlerde trende giderken, güvenlik görevlisi engelliyi getirdi bindirdi. Hava çok sıcaktı. Kızcağızın üstünde bir ceket vardı. Uğraştı çıkarmak için. Yanında bir sürü vatandaş vardı. Hiç biri yardım etmedi. Ben izledim önce, sonra yerimden kalktım hanım kızımızın ceketini çıkardım. Çok mutlu oldu. Tabii bu arada kurnazlık yaptığını düşünen bir maganda da, iyilik yapmak için kalktığım yere oturdu. Gittim yanına kaldırdım tabii. İnsanlığı öğrenmesi gerektiğini de söyleyerek. Engelli vatandaşlar nüfusumuzun yüzde 12.29'nu teşkil ediyor. Hepimiz onlara sahip çıkmalıyız. Herkes engelli adayı olduğunu unutmamalı ruhu ile duygusu ile de engellinin yanında olmalı. Ne oldum dememeli ne olacağım demeli! Engellerin kalktığı, el ele ruh ruha yaşamlar dilerim sevgili okurlarım.