Adnan Gülerman: Sosyal belediyecilik

Başlığı okuduğunuzda "Belediyeciliği anladık ama bir de sosyal belediyecilik mi var?" diye sorulmasın. 1800'lerin sonuna kadar sadece "devlet" kavramı varken, sonrasında nasıl "sosyal devlet" kavramı gündeme gelmişse, günümüzde de "belediyecilik" kavramı artık yavan kalmakta "sosyal belediyecilik" geçerli olmaktadır.
Sosyal belediyeciliği kısaca tanımlayalım:
Sosyal devletin sunmakla yükümlü olduğu sosyal politika ve faaliyetlere, belde halkı için belediyelerin de katılıp yerel düzeyde gerek duyulan sosyal hizmetleri ve yardımları sunmasıdır.
Böylece sosyal belediyecilik, babadan kalma faaliyetlerinin yanında, belediyelerin sosyal fonksiyonlarını artıran ve sosyal hayatta aktif hale gelmelerini sağlayan bir yardım ve hizmet sunma türüdür. 5393 sayılı Belediyeler Kanunu ve 5216 sayılı Büyükşehir Belediye Kanunu'nun 2005 yılında yürürlüğe konmasından sonra belediyelere yeni görev ve hizmetler yüklenmiştir. Bu aynı zamanda belediyelerin organizasyon yapılarının da üstlenilen görevlere uygun olarak yeniden düzene konulmasını da zorunlu kılmıştır.
ÇAĞIN GERİSİNDE KALMIŞTIR
Kuşkusuz, yeniden yapılandırmaya ayak uyduramamış olan belediyeler, halk deyimi ile "babadan kalma" yardım ve hizmetleri sürdürerek bir anlamda çağın gerisinde kalmışlardır.
Geçenlerde İzmir'in bulvarlarında bir gezinti yaparken elektrik direklerinde sallandırılmış rengarenk ve Büyükşehir Belediyemizin "İzmirliyiz yaparız" başlıklı yaftalarında sosyal belediyecilik hizmetleri birer birer sıralanmıştı.
Öncelikle şunu söylemeliyim: Genellikle "yaparız" deyimi, bir beceriyi anlatırken "yaptık" deyimi yapılanların hesabını verilmesini anlatır. "Yaparız" diyene ben de "Yap da görelim" derim. Üstelik verilen hizmetlerin bir sosyal belediyecilik hizmeti sayılabilmesi için, hem toplumun ihtiyaçlarına cevap vermesi, hem de toplumun bütününü kapsaması gereklidir. Aksi halde, halk deyimi ile "yarım yamalak" hizmet ve yardımları sosyal belediyecilik olarak görmemiz mümkün olamaz.
HEPSİ BİRBİRİNDEN ÖNEMLİ
Bugün size sosyal belediyeciliğin yapması gereken hizmet ve yardımlardan sadece bir kaçını sıralayacağım. Önem sırasına göre de demiyorum. Çünkü, hepsi birbirinden önemlidir.
-Kimsesizlerin, evsizlerin, sokak çocuklarının, muhtaç kadınların barınma ihtiyaçlarını karşılamak.
-Sağlık merkezleri, gezici sağlık otobüsleri, ön tanı merkezleri açmak.
-Hastaneler civarında hasta yakınları için misafirhaneler oluşturmak.
-Park, bahçe ve piknik alanları oluşturmak.
-Doğal dengeyi koruyan ve çevresel şartları düzenlenmiş konut alanları üretmek.
-İş kuracak kadın ve gençlere yönelik rehberlik hizmeti yapmak, makine ve ekipman desteği sağlamak.
-Engellilerin yaşamalarını kolaylaştırıcı her türlü önlemleri almak.
-Yeteri kadar otoparklar oluşturmak ve daha niceleri.
Bana sorabilirsiniz: Bunların yerine getirilmesinde İzmir Büyükşehir ve ilçe belediyeleri yetersiz mi kalmışlardır? İnkar etmeyelim. Hiç yapmadılar değil, halk deyimi ile yarım yamalak yapabilmişledir.
Ayrıntılarına sonraki yazılarımda yer vermek üzere bu yarım yamalak hizmetlerden birkaç örnek vermek isterim:
-Fuarın etrafı çepeçevre görme engelliler için sarı iz yolları ile donatıldı ama bu yola hiçbir bağlantı yapılamadı.
-Yap boz usulü yaya yollar yenilendi ama bu yollar otopark haline dönüştü. Yeterli otopark olmadığı için, yollar çift sıra otopark haline geldi.
-Hasta yakınları hala hastane civarındaki banklar üzerinde gecelemekte...
İnanır mısınız, cep telefonuma her gün belediyelerimizden konser, tiyatro, sergi, söyleşi düzenlemeleri ile ilgili olarak 4-5 mesaj gelmesine karşın, hemen hiç sosyal belediyecilik faaliyeti ile ilgili mesaj alamadım.
İzmir belediyelerin sosyal belediyecilik olarak nitelenen hizmet ve yardımlarının genel bir değerlendirmesi için şunu söyleyebilirim:
İzmir belediyeleri sosyal belediyecilik, yani İzmir halkının bütününe yönelik belediyecilik yapabilme yönünden sınıfta kalmıştır.