LEBİP TİMÖR: Eyvah, eyvah...

Yazının başlığı, kapalı gişe oynayan bir komedi filmini anımsatsa da, Altay boş tribünlere bir dram sergiliyor. Zira 100.yıllarında, yüzlerin gülmediği bir sezon yaşıyorlar. Yüzyıllık tarihi zenginliklerine inat, saha ve puan performansları yoksulluğun simgesi oldu. Rize temsilcisi Pazarspor, bitiş düdüğü ile birlikte "çaylar şirketten" dercesine bir keyif sürdürürken, Altay tribünlerinden yükselen "yönetim istifa" çığlıkları, dramatik gösterimin fon müziği oluyordu. Oyun olarak da, pozisyon olarak da sahada değildi Altay. İlk yarı biterken santrası bile yapılmayan Emrah'ın kafa golü ile yaşadıkları sevinci maç sonuna taşıyamadılar. Mustafa Cevahir'in atılması ile son 20 dakikayı 1 kişi, tribünlerin maç sonunu beklemeden stadı terk etmeleri ile tamamen eksik oynadılar. Son 10 dakikaya önde girseler de, bitiş düdüğü çaldığında yeniktiler. "Alışınca geçiyor mu bu acı" pankartı asmıştı taraftarlar. Evet, ne yazık ki, alıştık artık! Puan cetveline dönersek, bundan sonrası hep "Eyvah, eyvah"!...