LEBİP TİMOR: Kimi havalı kimi yaralı

AKHİSAR BELEDİYESPOR: Sadece Ege'nin değil, ligin de yükselen yıldızı oldular. Başkanı, yönetimi, teknik adamı, futbolcusu ve taraftarı ile birlikte başarılı bir takım pozu veriyorlar. Her şeyden önce bir yönetim başarısı var ortada. Verilen sözler tutulunca, sahada sorun yaşanmıyor. Mutlu bir aile fotoğrafının ismidir Akhisar Belediyespor. Transferleri de her kim yapıyorsa başka takımlara örnek olsun. Hiç boşları yok. İsmini duymadığımız adamlar geliyor, yıldız olarak gidiyorlar. Son söz de Cihat Arslan'a. Teknik adamlığı bir yana, fair-play duruşu ve söylemleri ile de bu ligin parlayan yıldızıdır Cihat hoca. Takımı zirvelerde dolaşırken, hoca da kariyerinin zirvesine merdiven dayamış tırmanıyor. Zeytini, pilici ve köftesi ile midemize dalan kent, futbolu ile de gözlerimizi parlatıyor.
GÖZTEPE: Geçen yılın şampiyonu, hız kesmeden yeni bir şampiyonluğun peşinden koşturarak geçirdi ilk yarıyı. Başkan Mehmet Sepil'in gelişi ile birlikte takımın önlenemez bir yükselişi var. Sahaları yok ama peşinden koşan taraftarı ile her yerde ev sahibi gibi oynuyorlar. Ligin ilk yarısını istediği yerde bitirememiş olsalar da bu ligin tartışmasız 1 numaralı favorisidir. Devre arasında bir çok takım transfer yasakları ve federasyona giden futbolcuları ile sorun yaşayacak . Göztepe ise onların aksine kadrosunu güçlendirerek yeniden topbaşı yapacak. Metin Diyadin'in tecrübesi, taraftarın coşkusu, başkanın süper lig sevdası ve tutkusu Göztepe'nin hem şansı, hem de en büyük avantajıdır.
ALTINORDU: Son 2 sezondur, istediği gibi bir lig başlangıcı yapamıyor Altınordu. Sendeliyorlar, emekliyorlar ama yeniden ayağa kalkıp koşmayı beceriyorlar. Yabancısız oynamanın dezavantajını, alt yapıdan çıkardıkları genç yıldızlar ile kapatmayı becerdiler. Başkan Mehmet Seyit Özkan'ın örnek projeleri ile her geçen gün büyüyorlar. Bu ligin ötesinde, uluslararası turnuvalarla ülkenin gündemine oturdular. Aceleleri yok. Sağlam adımlarla geliyorlar ve heyecan veriyorlar. Tribünlerdeki bandoları, ak saçlı sevdalıları, teknik adamları ve sahadaki genç yıldızları ile fair play dersi veriyorlar. Rakibe ve hakeme saygıda kusur etmeyen Hüseyin Eroğlu da, hem saygıyı hem her türlü sevgiyi hak eden duruşuyla bu vitrini süslüyor.
KARŞIYAKA: Geriye doğru dönüp baktığımızda, bu ligin en büyük hayal kırıklığıdır Karşıyaka. Yaptığı transferlerle ses getiren, ancak sahanın içinde ses vermeyen bir takım olarak kaldılar. 3 puanlı sistemde, son 6 maçı kazanamıyorsanız bu son kaçınılmazdır. Yönetim içindeki tartışmalardan en çok etkilenen takım oldu Karşıyaka. Şimdi geçmişle hesaplaşmayı bir yana bırakıp yeni bir başlangıç yapmaları gerekiyor, başka yolu yok. Sezon başında "sil baştan" bir takım yaptılar, ama takım olmayı başaramadılar. Fatih başkan ve arkadaşları çok zor bir görev aldılar. Ligin dibindeki bir takımı ayağa kaldırmanın zorluğunu yaşayacaklar. Bunu başarabilmeleri için tüm camianın desteğine ihtiyaçları var. Ayrıca taraftarı da yeniden tribünlere döndürmenin planlaması yapılmalı.
BALIKESİRSPOR: Süper lige çıkmanın sevinci yaşayamadan tekrar geri geldikleri bir ligde oynamanın moral bozukluğu ile başladılar sezona. Sonrasında yaşanan yönetim sorunları ve teknik adam değişikliği damga vurdu ilk yarıya. Buna rağmen yeni bir yönetim ve yeni bir teknik adamla müthiş bir başarı yakaladılar. Fikret Yılmaz'ın teknik direktörlüğe gelişi ile adeta yeniden başladılar lige. Buna rağmen istedikleri yerde değiller. 2 sezon önce tribünlerde yakaladıkları coşku da yanlarında değil. Bir futbol şehri olan Balıkesir'e bu tribün görüntüsü yakışmıyor. Ancak son haftalarda gelen başarılı skorlar ile yeniden bir heyecan geldi kente.
DENİZLİSPOR: Yıllardır süregelen yönetim tartışmaları ile dikiş tutturamıyorlar. Kongrelerle yitirilen zaman ve söylemler sahaya yansıyor. Denizlispor ilk yarıda da bu zorluğu yaşadı. Teknik adam değişikliğine gittiler ama kadro yetersiz. Öne geçtikleri çoğu maçı puansız kapattılar. Bu moral bozukluğu da bir sonraki maça yansıdı. "Kaybetme korkusu", kafalardan ayaklara inince son dokunuşlar puan getirmeye yetmiyor. Takımın içinden gelen Ali Yalçın, gerekli desteği görür ise Denizlispor ligin ikinci yarısında bir çıkış yakalar. Bir dönem tribünlere sığmayan Denizlispor taraftarını arıyor gözler.
ALTAY: Alsancak Stadı'nı terk etmesiyle birlikte alabora oldular. Geçtiğimiz sezon yaşanan küme düşme şoku uzun sürdü. Transfer yasakları ve son dakikaya bırakılan teknik adam seçimi de lige yansıdı. Önce Menemen sonra Buca'ya taşındılar. Buna rağmen canla başla çalışan bir yönetim ve inatçı bir teknik adamla aşağılardan kurtulup yukarılara oynamaya başladılar. Hedefte play off var. Ancak bu yönetimin de dayanacak gücü kalmadı. Büyük Altay'ın büyüklerinin, takıma el atma zamanıdır. Kiminin parası, kiminin duası misali destek bekliyor Altay. Bunu da hak ediyorlar.
BUCASPOR: Süper lige çıktıktan sonra bu denli dibe çakılan bir başka takım yok hafızalarda. Hem ekonomik anlamda, hem de sportif başarı anlamında sadece ilk yarının değil son yılların hayal kırıklığıdır Bucaspor. Oysa kendi sahasında oynayan tek İzmirli. İşler ters gidince Buca Arena da sessiz kaldı. Yönetimde yaşanan sorunlar, devamlı teknik adam değişimleri ile istedikleri huzuru yakalayamadılar. Puan cetveli, bu yaşananların aynasıdır. Zor bir ikinci yarı onları bekliyor. Bu zorlukları aşacak bir kadro kaliteleri var ama bunu sahaya yansıtamıyorlar. Puanlardan çok, önce huzura ihtiyacı var.
MANİSASPOR: Yaşadığı tüm zorluklara rağmen ilk yarıyı en yakıp takipçisinin 6 puan önünde bitirmesi büyük bir teknik adam başarısıdır. Taner Taşkın, en zor günlerde bile oyuncusuna sahip çıkarak bu başarıya imza attı. Kendi sahalarında yenilgileri yok. Şimdi artık iş taraftara düşüyor. Zira gurur duyacakları bir takımları var ama tribünler boş. Bu sevince ortak olsunlar.