Sakalına makalına takmayın. Bu yeni nesil hormonlu biliyorsunuz. Kızlarının da erkeklerinin de yaşını tahmin etmek imkânsız. Hepsi büyümüş de küçülmüş. Sesleri bile bir garip, kadını erkeği sanki pavyon emeklisi, böyle kalın kalın. Tüm dünya zevklerini (!) test etme konusunda senden benden daha tecrübeliler. Yeni dünya düzeni çocukluğu da kaldırdı, yok etti insan ömründen. Çocuk saflığı diye bir şey kalmadı. İşte böyle sakallı bebekler dolaşıyor ortada. Ki bu figürdür, kıyamet alameti! O yüzden sakalına, yaptıklarına bakıp 'Neresi çocuk len bunun?' diyenler çok haklı... Ama C.G'nin kafa kâğıdı ortada... Ayrıca 18 olsa ne olur... Düşünsenize topu topu 18 yıldır var şu dünya üzerinde. Ve şimdi o 18 yılda kendisine ne verilmişse, dünyaya onu yansıtıyor işte... Çocukta (evet ısrarla çocuk) öyle bir sülale var ki, tamamen başarıya (!), bilgiye odaklı. Bu yüzden de sevmeyi ıska geçmişler maalesef. Ailenin çocuklarına tüm dünya dillerini öğretmişler ama bir insan nasıl sevilir, insan sevdiğine nasıl davranır, değer verdiğine nasıl kıyamaz, zarar görmesin diye gözünün içine nasıl bakar, öğretilmemiş. Dede Kasım G., çocuk yaşta daha iyi öğrenilir diye dört çocuğunu da sekiz yaşına geldiklerinde iki yıllığına Avrupa'ya göndermiş mesela. Sonra o garibim çocuklar da aynı işkenceyi kendi çocuklarına uygulamış. Armut dibine düşüyor tabii. İlkokulu gören, kendini Avrupa'da bir yerlerde bulmuş. Bu sakallı çocuk da onlardan biri işte. Sekiz yaşından itibaren ne ana görmüş ne baba, dolayısıyla ne sevgi, ne şefkat. Ama bunun yanında sekiz yaşından itibaren Fransa, İngiltere, Almanya, portekiz, İspanya, Rusya, Çin, dünyanın yarısını görmüş. Şimdiyse tüm ailenin gördüğü; ebelerinin avuç ayası! Dolaştırılmış C. de, tüm bu ülkelerin dillerini sular seller gibi öğrenmiş, ailesinin yanına hayırlı bir evlat olmak üzere geri getirilmiş! Sonuç ortada. Eğer C.'nin yanında dedesi, babaannesi, anası, babası da aynı cezayı almazsa benim içim rahat etmeyecek.. Bu ailede tek bir katil yok çünkü. Yıllara yayılmış bir katliam var. Sevgi, şefkat, iyilik, koruma, kollama katilamı. Ailesi ona, o da sevdiği kıza acımadı. Bu hikâyenin zeminini hazırlayanlar sadece kendi başını yese derdimiz değildi de, olan Münevverciğe oldu işte!