Güvenlikte patron zaafı

50'nin altında çalışanı olan, tehlikeli ve çok tehlikeli sınıfına giren işletmeler için iş güvenliği uzmanı ve işyeri hekimi bulundurma zorunluluğu 1 Ocak'ta yasal hale getirildi. Ancak şirketler yasal zorunluluğa uymak istemiyor. Sadece 254 şirket uzman ilanına çıktı. Oysa, bu alanda çalışmak isteyen 6 bin 500 kişi var. Secretcv.com Genel Müdürü Okan Tütüncü, iş arayan uzmanların açıkta kaldığını belirterek, "Kanun yürürlüğe girdikten sonra bu alanda eleman eksikliği yaşanacağını düşünüyorduk. Ama şirketler ilgi göstermedi" dedi. Tütüncü, iş güvenliği için en çok ilan verilen illerin İstanbul, İzmir, Kocaeli, Adana, Samsun, Bilecik, Ordu ve Mersin olduğunu söyledi.
HAKLAR BİLİNMİYOR
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, firmalarda işçilerin çalışma koşullarının iyileştirilmesi ve sağlığını korumak amacıyla oluşturulan mevzuatta işverenin uyması gereken birçok yasal zorunluluk getirdi. Tütüncü, "İş Sağlığı ve İş Güvenliği yasal zorunlulukları bir tek işçiler için değil, kamu ve özel sektöre ait bütün işler ve işyerlerinde bulunan stajyerleri de kapsıyor" diye konuştu. Yeni kanunla birçok yasal hakkın tanındığını fakat işçinin bunları takip etmekte zorlandığını belirten Tütüncü sözlerini şöyle sürdürdü: "Örneğin işçi, işyerinde tehlike gördüğü bir durumda güvenlik tedbirleri alana kadar çalışmama hakkında sahip. Tehlike doğabilecek işyerlerlerinde çalışan işçiler İş Sağlığı ve Güvenliği Kurulu'na başvuru yapabiliyor. Eğer kurula ulaşamazlarsa işverene başvurarak konuyla ilgili tedbir alınmasını isteyebiliyor. Bu durumun düzeltilmemesi halinde işçiye iş sözleşmesini fesih etme imkânı dahi doğuyor. İşte bu süreçleri takip etmek için uzmanlar gerekli."

Yeni mevzuatla işverenler 'işyeri hekimi' ve 'iş güvenliği uzmanı' görevlendirmek veya bu hizmeti satın almakla yükümlü hale getirildi. İş güvenliği uzmanlarının kurumun niteliğine ve işin barındırdığı risklere göre çok tehlikeli, tehlikeli ve az tehlikeli olmak üzere üç farklı ehliyeti bulunuyor.
KANUNDA TANIMI NASIL?
İş sağlığı ve güvenliği, çalışanların sağlıklarını sosyal, psikolojik ve fiziksel olarak en üst seviyede tutmak, meslek hastalıklarıyla mücadele etmek, acil durumlarda müdahale etmek, çalışanların sağlığını etkileyebilecek riskleri minimize etmek, iş ortamında doğabilecek hastalıklara karşı gerekli önlemleri almak ve bunlarla uyumlu şekilde çalışanları eğitmek olarak tanımlanıyor.