Diyanet İşler Başkanlığı olağanüstü din Şurası Kararları

FETÖ/PDY DİNÎ BİR YAPI OLARAK NİTELENDİRİLEMEZ 1. Gizli ve karanlık emellerine ulaşmak için her türlü yolu mübah gören, dini ve dinî duyguları istismar eden; milletimizin zekâtını, sadakasını, kurbanını çalan, evladını elinden alıp yanlış yönlendiren, dinimizin temel değerlerini, kavramlarını tahrif ve tahrip eden, gayr-i İslamî ve gayr-i ahlakî tutum ve davranış- larla fitne, fesat, yalan ve desiselerle kendine insan ve imkân devşiren, devletin tüm organlarına sızarak, milletin geleceğini ipotek altına almaya çalışan ve son darbe girişimiyle millet tarafından suçüstü yakalanan Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ/PDY) dinî bir oluşum olarak nitelenemez. Bu örgütün elebaşı 'din âlimi' ya da 'hocaefendi' olarak kabul edilemez. Kendine özgü bir dil ve üslûpla altmışlı yıllardan itibaren yaptığı heyecanlı vaazlarıyla ilk müntesiplerini etrafında toplayan Fetullah Gülen, ardından Risale-i Nur zeminini kullanarak eğitim alanında yoğun bir çaba içine girmiş, okullar, dershaneler ve etüt merkezleri ile etkinliğini artırmıştır. Ancak zamanla bu eğitim faaliyetlerinin arkasında 'Bağlıları aracılığıyla devletin en kritik kurumlarını ele geçirmek' gibi gizli bir gündemi olduğu anlaşılmıştır. Bunun için seçilen ve kendilerine 'altın nesil', 'ikinci kutsîler' adı verilen genç dimağlar, 'abi' ve 'abla' denilen elemanlar aracılığıyla oldukça sığ ama bir o kadar duygusal telkinlerle beyinleri yıkanarak tek tipleştirilmiştir. Böylece bağlılarını birer adanmış militan gibi yetiştirerek kurumların içine yerleştirmiş, uzun yıllar kendilerini gizlemelerinin yollarını onlara öğretmiş ve vakti geldiğinde emri ile harekete geçmeleri için onları programlamıştır. Fetullahçı Terör Örgütü/ Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY), böylece hem toplumu, hem de siyaseti ele geçirme stratejisini yıllar boyu ısrarla sürdürmüştür. Bu uzun vadeli siyasi stratejinin 1986'dan itibaren dış güçlerin müdahalesine açık olarak şekillendiği tahmin edilmektedir. Nitekim Gülen, internete düşen sözüm ona mahrem bir sohbetinde bu stratejinin ana felsefesini açıkça dile getirmiştir: Esnek olun, sivrilmeden can damarları içinde dolanın. Bu açıdan, bir taraftan bu kanun ve kuralları kullanma, biraz önce anlattığım esneklik içinde, diğer taraftan bir kanun ve kural adamı olma imajını uyarmak, yani harfiyen riayet ediyor bunlar denmeli, denmeli ki muntazam terfilerin arkasında bir ölçüde bu vardır. Ve sizin ileriki dönemde daha hayati, daha önemli yerlere gelmenizin arkasında da bu vardır. Yani sivrilmeden, mevcudiyetinizi hissettirmeden çok ilerilere gitmek, işte, bu iki müessesede olduğu gibi hayati dinamik bir kısım müesseselerde söz konusudur. Ta ilerilere gitme, böyle can damarları içinde dolaşma ve eğer dönülüp gelinecekse yara alınmadan, hissettirmeden dönüp geriye gelme meselesi geleceğimiz adına çok esaslı hususlardır. İstikbale yürümek için sistemin püf noktalarını keşfedin. ...Bir diğer yanı da ister adliyede, ister mülkiyede arkadaşlarımızın gittikleri yerlerde daha rahat iş yapmaları, tutulmaları, kaymakam iseler vali olmaları, sıradan bir hâkim iseler takdir olunan bir hâkim olmaları... ... Kuvvet dengesi yoksa kuvvete başvurmayın. Çok iyi planlayacak, ona göre yürüyeceksiniz. Dı- şarıdan bizi korkaklıkla itham edeceklerdir. Allah bizim çaremize bakacak. Fuzuli kahramanlık yerine ele geçirmeyi tercih ederim. Çok tedbirli, çok temkinli ve tedbirli hareket etme mecburiyeti var. Bu hizmetin içinde bulunanlar, bu hizmete göre hizmet vermek isteyenler, her birisi dünyayı idare edebilecek bir diplomat gibi hareket etmeli, kendi planındaki meseleleri çözdükten sonra ülkesinde de çözmeye çalışmalı bu şekilde. Böyle bir dönemde tam özümüzü bulacağımız, kıvama geleceğimiz âna kadar, dünyayı sırtımıza alıp taşıyabilecek güce ulaşacağımız âna kadar, o kuvveti temsil edeceğimiz şeyler elimizde olacağı âna kadar, Türkiye'deki devlet yapısı ölçüsüne göre, bütün anayasal müesseselerdeki güç ve kuvveti cephemize çekeceğimiz âna kadar her adım erken sayılır. Bu evler doldurma boşaltma yerleridir. İnsanlar burada dolar, sonra gider boşluklara boşalırlar... Hususiyle her şeyin kapatıldığı, bütün kapılara kilit vurulduğu bir dönemde bu evler geçmişte olan misyonlarından daha büyük misyon yüklenirler. Çünkü geçmişte bu evlerin yaptığı vazifelerden bazılarını medrese yapar. Bazılarını mektep yapar. Bazılarını tekke yapar. Bazılarını zaviye yapar. Gel gör ki bu evlerin temeline harç atıldığı zaman, dünyanın o dönem itibariyle en şereflilerinden birisinin kutlu eliyle harç atıldığı zaman artık medrese yoktur; mektep misyonlarından uzaklaştırılmıştır. Tekkenin kapısına kilit vurulmuştur, zaviyenin kapısının arkasına sürgü sürülmüştür. O kapıları açmak, o kapılardan içeri girmek mümkün değildir. Bütün bu büyük misyonu, bu çok ağır vazife ve mükellefiyetleri bu evler gö- recekti. Allah bu evlere izin verdi. İzni Allah verdi. ... Acı mesela, fakat bütün bunlarda karşı tarafı tahrik etmemek, bu okuduğumuz şeyleri daha yumuşak bir üslûp ile anlatmak çok önemlidir. Bunu aştıktan sonra da, acaba bu mevzuda dünyanın tavrı nedir, onu hesaba katmalı, ayrı ayrı platformlarda karşısına çıkabilecek planların hepsinde başarılı olmadan son adımı atmamalıdır. Bir yanlışlık bize falso yaşatır ve yanlışlıktan yediğimiz mağlubiyeti sonra telafi edemeyiz. Yanlışlık olur, telafi edemeyiz. Bu sefer onlar bizi kıskıvrak derdest ederler. Bir daha da belimizi doğrultmaya fırsat vermezler... Burada yapılan şeyler mikro planda dünya ile hesaplaşma işidir. Bütün bir dünya ile hesaplaşma işidir. Ve dünya ile bir gün hesaplaşacak bu insanların, dünya ile hesaplaşma yollarını öğrenmeleri işidir. Talim ve terbiye işidir. Bunca kalabalık içinde, ben bu duygu ve düşüncemi sizlere sözde mahremiyet içinde anlattım. Ancak sizin mahremiyete sadık, mahremiyet hususunda hassas duygularınıza sığınarak anlattım. Biliyorum, elinizdeki meyve sularının boş kutularını dışarı çıkarken bir çöp kutusuna attığınız gibi, bu düşünceleri de -açık olma yanıyla- çöp kutusuna atıp geçeceksiniz. Arz edebildim mi? Sırrınız sizin esirinizdir. Söylerseniz siz esir olursunuz. Bizim hizmetimiz; temel felsefesi, temel talimatı açısından bunu zaten öğretiyor. Yani böyle bir yerlerde birer tane ev açtık. Orada örümcek sabrıyla ağımızı kurup, o gün içine düşecek insanları bekleme, dü- şenlere bir şeyler anlatma, yememe, bitirmeme, onlara dirilmeye giden yolları gösterme şeklinde ağ kurup bekleme...' Bu gizli hedefini gerçekleştirebilmek için Gülen, zaman ve zemine göre pragmatist bir tavır takınmış ve her ortama uygun bir söylem geliştirmiştir. Onun kırk yıllık söylem ve eylemlerine bakıldığında Sünnî, Alevî, sûfî, hurûfî, radikal, demokrat, laik, anti-komünist, liberal, hümanist, diyalogçu, çağdaş, modernist, milliyetçi... diye nitelendirilebilecek kadar birçok maskeyi ustalıkla kullanabilmiştir. Gülen, zaman içerisinde bu gizli hedef uğrunda İslam ahlakıyla asla bağdaşmayan her türlü nifak ve fesat odaklı işleri yaptıracak hâle gelmiştir. Başlangıçta dinî bir cemaat hüviyetindeyken, süreç içerisinde gizli projeleri olan bir örgüte dönüşerek yabancılaşmıştır. Nitekim bu 'ötekileşme' ve 'örgütleşme' tavrını gören çekirdek kadrodaki en önde gelen bazı isimler yapıdan ayrılmışlar ve onun iç yüzünü deşifre etmişlerdir. Gerçeği görerek örgütten ayrılanların beyanlarına göre söz konusu yapı, uluslararası çıkar ağlarıyla birbirine bağlanan fertlerin piramit tipi hiyerarşi, hücre tipi gizli yapılanma ve yabancı istihbarat örgütleriyle yakın temas içine girilebilen kirli bir örgüt hâline gelmiştir. Hedef, İslam'a hizmet değil Türkiye başta olmak üzere çeşitli ülkelerde karanlık güçler adına dünyevi bir hâkimiyet elde etmektir. Nitekim Gülen'in uzun yıllar önce söylediği 'Biz, yeryüzünü bütü- nüyle fethetsek bile, ona takılıp kalmadan gökyüzünü fethetmek için yollar aramalıyız.' sözü, onun ne kadar hayalperest ve ihtiraslı olduğunu göstermektedir. Gülen ve müntesiplerinin doğup büyüdükleri ülkeyi kana bulayarak yaptıkları darbe teşebbüsü ve geçmişte işledikleri faili meçhul cinayetler ile toplumun değişik kesimlerine yönelttikleri şantajlar, bunun en açık aracı olmuştur. Örgütün dilinde ve faaliyetlerinde din, o sinsi planlarını uygulamak için sadece bir araçtır. Örgüt elebaşısı, başlangıçta dinî eğitim vaadiyle geniş halk kitlelerini aldatmış, sonunda ise ülkemizi fesat yerine çevirmeye çalışan eylemlerin ve sivil halkın üzerine ateş açarak toplu katliamlar yapma gibi gayr-i ahlakî ve gayr-i insani cürümlerin emrini vermiştir. İçeride ve dışarıda ülkemize yönelmiş küresel terör örgütlerine karşı mücadelenin verildiği kritik bir zaman diliminde yönettiği darbe girişimi ile devlet kurumlarını yıkmaya ve ülkemizi yabancıların işgaline hazır hâle getirmeye kalkışmıştır. Din kisvesi altında faaliyet gösteren örgüt mensuplarının karakterleri, Medine döneminde yaşayan münafıklar ile büyük ölçüde örtüşmektedir. Nitekim münafıklarla ilgili ayetlerde bu kimselerin kalben hastalıklı oldukları, inananlara sinsice tuzak kurdukları, gizli ajandalarını gerçekleştirme adına şeytanî odaklarla buluştuklarında onlarla beraber olduklarını beyan ettikleri anlatılmaktadır. Yine bu konudaki ayetlere göre onlar mü'minleri bırakıp gizlice işbirliği yaptıkları gayrimüslimleri üst ve dost (veli) edinerek Müslümanların aleyhine çalışırlar. Onlar, yaptıkları fitne ve fesat işlerini 'sulh' adına yaptıklarını iddia ederler. Kendilerini dinletecek kadar güzel konuşurlar [Bakara, 2/8-15, 204-206; Münafikûn, 63/2-4]. Onlar, kendilerini o kadar iyi gizlerler ki, Hz. Peygamber bile onların iç yüzlerini ancak Allah'ın haber vermesiyle bilebilir [Tevbe, 9/101; Muhammed, 47/ 30]. Kendisini, başlangıçta bir ahlak ve eğitim hareketi olarak takdim eden Gülen grubu, önce dinî bir kült, ardından bir terör örgütü hâline dönüşmüştür. Nitekim bazı araştırmacılar örgüt yapılanmasını, 'mesiyanik özellikli, karizmatik ve otoriter kimlikli bir dinî liderliğe dayanan, sıkı bir hiyerarşik yapılanması bulunan, açık teşkilat biçimlerini kullanmakla birlikte gizli, kendine mahsus ve komplike bir iç örgütlenmeye sahip bir yapılanma' olarak tarif etmektedirler. Bu hastalıklı yapı, dinî bir cemaat değil, küresel sistemin sinsi bir projesidir. Dolayısıyla Kur'an ve Sünnet rehberliğinde değil; belli bir 'üst akıl' ile sevk ve idare edilen, dış güçlerle işbirliği içerisinde olan, egemen güçlerin gizli emellerine hizmet eden bir yapı asla dinî bir teşekkül olamaz. Bunun daha açık kanıtı ise 15 Temmuz'da darbe teşebbüsünde bulunan örgütün, kendi iradesini korumak için ellerinde bayrak, dillerinde tekbirlerle meydanlara çıkan masum halkı- mıza karşı en ağır silahlarla saldırması, bu saldırı sırasında yüzlerce vatandaşımızın canına kıyması ve binlercesini de yaralamasıdır. Dolayısıyla dili, üslûbu, söylemi, malumatı, zahiren ileri sürdüğü iddiası ne olursa olsun bu ihaneti yapan bir oluşumun, dinî bir yapı olarak nitelendirilmesi mümkün olmadığı gibi, bu örgütün başının da bir din bilgini, vaiz veya hocaefendi vb. sıfatlarla anılması asla doğru değildir. FETÖ/PDY'NİN LİDERİ ATFEDİLENSIFATLAR İSLAM İLE BAĞDAŞTIRILAMAZ 2. İslam'a göre Hz. Peygamber'den başka, 'masum ve tartışılmaz' bir otorite ve rehber kabul edilemez. Hiçbir kimse ve hiçbir yapı, kendisini dinin mutlak temsilcisi olarak göremez ve insanları kendisine kayıtsız şartsız itaat ve bağlılığa çağıramaz. İslam'da mutlak itaat ve bağlılık, çerçevesi Kur'an ve Sünnet tarafından belirlenen ilkeler için söz konusu olduğundan, İslam'a göre hiçbir kişinin kendisini yanılmaz bir otorite ve rehber olarak kabul etmesinin veya bağ- lıları tarafından böyle görülmesinin bir geçerliliği yoktur. Bu, Allah'ın kitabına ve Hz. Peygamber'in sünnetine açıkça aykırıdır. Bu çerçevede bir kişinin, özel, seçilmiş ve yanılmaz olduğu, beyan ve öğretilerinin kutsiyet arz ettiği iddiası dinen kabul edilemez. 'Masumiyet' ve 'masûniyet' kavramlarını, tek kelimeyle ifade edecek olursak 'korunmuşluk' anlamına gelir. Bazı dinî grupların, önderlerine yaptıkları gibi Gülen örgütü mensupları da liderlerine âdeta peygamberlere tanınan 'korunmuşluk' vasfını yüklemektedirler. Oysa 'masumiyet' veya akaid metinlerinde geçtiği şekliyle 'ismet' sıfatı sadece peygamberlere özgü bir sıfat olup onların görevlerini yerine getirirken Yüce Allah tarafından korunmuş olmalarını ifade eder. Bu sıfat her ne ad altında olursa olsun peygamberler dışında hiçbir kişi veya gruba verilemez. Yıllar boyu aldıkları eğitimden, daha doğrusu telkinlerden sonra örgüt mensupları, liderden ve abi/abla adı verilen yöneticilerden gelen her türlü talimatı âdeta 'Allah ve Peygamber emri' olarak görmüşlerdir. Dinî kural ve esaslara tamamen ters düşse dahi, verilen emirleri, 'mutlaka bilmediğimiz bir hikmeti vardır' ön kabulüyle hiçbir fikir beyan etmeden, tartışmadan, kayıtsız şartsız yerine getirmişlerdir. Onlar liderlerine sorgusuz sualsiz itaat ederken, İslam'da yer alan şu ilkeleri görmezlikten gelmişlerdir: 'Yaradan'a isyanın olduğu yerde, yaratılana itaat yoktur. İtaat, ancak maruftadır.' Yani din ve akıl tarafından doğru kabul edilen husustadır [Buhârî, Ahbâru'l-âhâd, 1; Ahkâm, 4; Müslim, İmâre, 40; Ebû Dâvûd, Cihâd, 87; İbn Hişâm, es-Sîre, VI, 53]. Örgüt içindeki bu mutlak itaatin sağlanmasında, bazı ayet ve hadislerin istismar edilmesinin, Hz. Peygamber ile Sahabe-i Kiram arasındaki samimi ilişkinin çarpıtılarak anlatılmasının yanı sıra Gülen'in ortaya koyduğu çeşitli entrikaların da payı büyüktür. Yıllar boyu yapılan bu dinî görünümlü yoğun telkinlerle 'kayıtsız şartsız itaat kültürü' ortaöğretim seviyesindeki körpe zihinlere öylesine kazınmıştır ki, artık bu gençlerde 'muhakeme gücü, eleştiri yeteneği, hakikati araştırma hedefi' gibi hiçbir aklî çaba kalmamış, bunun yerini lidere ve abilere/ablalara teslimiyet almıştır. Hâlbuki her insandan, Yüce Allah'ın kendisine verdiği aklı kullanarak hakve batılı ayırabilmesi beklendiğinden, liderlerine 'mutlak itaat edenler' sorumluluktan kurtulamazlar. Zira, Yüce Allah'ın beyanına göre sadece saptıran liderler değil, onların peşine takılarak sapanlar da cehennem azabına düçar olacaklardır [Bkz: A'râf, 7/38; Ahzab, 33/67]. Kur'an-ı Kerim, körü körüne hareket etmeyi yasaklamakta, bilinçli davranmayı ve delille ve basiretle hareket etmeyi emretmektedir. Gülen'in, dinî kuralları belirlemede kendisini Kur'an ve Sünnet'in mutlak otoritesi yerine ikame ettiği anlaşılmaktadır. Zira, korunmuşluk iddiasını kendisine kalkan edinerek söylediği her sözün hak ve hakikat olduğuna müntesiplerini inandırmıştır. Bağlıları, Gülen'in 'hakkı' temsil ettiğine ve hem dinî hem de dünyevî saadeti elde etmenin yolunun ona teslim olmaktan geçtiğine inandıkları için onun her söylediğine mutlak itaat etmektedirler. Bu inanış, âdeta 'masum imam' (Allah'ın koruması altındaki seçilmiş şahıs) anlayışını çağrıştırmaktadır ki, pek çok mezhep âlimi böyle bir inanışı şiddetle reddetmişlerdir. Mü'minin, sözü dinleyip en güzeline uymasını, aklını çalıştırmasını isteyen Kur'an [Zümer, 39/18], körü körüne bir kabule girmesini veya bir kişiye sorgulamaksızın bağlanmasını yasaklar. Nitekim Yüce Allah, 'Allah'ı bırakıp da din âlimlerini, rahiplerini, özellikle Meryem oğlu Mesîh'i rab edindiler.' [Tevbe, 9/31] buyurarak Hristiyan ve Yahudileri sert bir şekilde eleştirmiş, Allah Rasulü de bu ayeti: 'Aslında onlara tapınmıyorlardı, fakat onların helâl kıldıklarını helal, haram kıldıklarını da haram kılıyorlardı.' şeklinde açıklamıştır [Tirmizî, Tefsîru'l-Kur'an, Suretu't-Tevbe 10, no: 3095]. Müslüman birey, dinini ve dünyasını yaşarken 'Ulü'l-emr' de dâhil olmak üzere hiç kimseye karşı 'mutlak itaat' ile yükümlü değildir. Çünkü İslam'da itaatin de belli sınırları ve şartları vardır. Nitekim Kur'an-ı Kerim'de kadınların Hz. Peygamber'e biat şartları arasında 'maruf/iyi olan hususlarda isyan etmemeleri' şartının zikredilmesi manidardır [Mümtehıne, 60/12]. Bu zaviyeden bakıldığında gerekli düzenin sağlanması ve işlemesi için Gülen örgütü mensuplarına, dâhil oldukları ilk günden itibaren (ki bunların çoğu daha çocuk yaşlarda kandı- rılarak örgütün bünyesine katılmışlardır) itaat kültürü aşılanmakta, nihai hedefin kutsallığı fikri çerçevesinde yaptıkları her eylemin ulvî bir amaç taşıdığı, dolayısıyla verilen talimatların sorgulanamaz olduğu inancı öğretilmektedir. Örgüt içerisindeki bu hiyerarşi o kadar katıdır ki herhangi bir mensubun, üstleri tarafından verilen talimatlara itiraz etme hakkı yoktur; itiraz veya itaatsizlik durumunda derhâl uyarı-tehdit-şantaj mekanizması devreye girer, gerekirse bu kişinin cemaatle ilişkisi kesilir. Şu hâlde gerek örgüt elebaşısının masum, yanılmaz ve seçilmiş olduğu algısının, gerekse müntesiplerinin mutlak itaat ve bağlılık tavrının, İslam'ın genel ilkeleriyle bağdaşır bir tarafı bulunmamaktadır. FETÖ/PDY AÇIK BİR DİN İSTİSMARI HAREKETİDİR 3. İslam'da davet, Allah'a ve Hz. Peygamber'in yoluna yapılır. Allah adı kullanı- larak çeşitli kişilere, yapılara ve hiziplere yönelik davet, insanları din ve Allah diyerek aldatmaktır ve dine yapılmış en büyük haksızlıktır. Hiç kimse aklını, iradesini ve kişiliğini başka birine teslim edemez. Din adına, Allah adına insanların manevî duygularını istismar ederek kurulan yapıların İslam'dan onay alması mümkün değildir. Hz. Âdem'den itibaren bütün peygamberler, insanları Allah'a ve Allah'ın dinine çağırmışlardır. Risalet zincirinin son halkası olarak Allah Rasulü de 23 yıl boyunca çevresindekileri sadece İslam'a davet etmiş, kendi menfaatine, istikbaline dönük herhangi bir teşebbüs içine girmemiştir. Nitekim ayet-i kerimede Hz. Peygamber'in 'Allah'ın izniyle Allah'a davet edici olarak gönderildiği' ifade edilmiştir [Ahzab, 33/46]. Dolayısıyla davet, tebliğ ve irşat faaliyetlerinde esas olan, samimiyet ve hasbîliktir [Sebe' 34/47; Hud, 11/29, 51; En'am, 6/90]. Kimse Allah ve din adını kullanarak kendi davasına, ikbaline, menfaatine davet etmemelidir. Durum böyle olmakla birlikte tarih boyunca din üzerinden çıkar peşinde olan, dini ve Allah'ın ayetlerini istismar edenler hiç eksik olmamıştır [Tevbe, 9/34]. Sözgelimi gerek Tevrat'ta gerek bazı İslamî kaynaklarda yer alan ve önceleri iyi bir mü'min iken daha sonra Hz. Musa ve kavmi aleyhine hile tertiplediği için cezalandırıldığı anlatılan Bel'am b. Bâûrâ böyle birisidir. Aynı şekilde 'Kitab'a varis oldukları hâlde geçici dünyanın değersiz malını alan ve '(nasıl olsa) biz bağışlanacağız' diyerek' dini istismar eden ve açıkça 'Allah'ın ayetlerini az bir bedele satan din adamlarından' sıklıkla söz edilmektedir [A'raf, 7/169; Bakara, 2/79, 174; Âl-i İmrân, 3/187, 199; Mâide, 5/44]. Medine'deki münafıkların Müslümanlara zarar vermek amacıyla Kubâ Mescidi'nin karşısına yaptırdıkları Dırar Mescidi de bu hususta dikkat çekici bir örnektir. Yüce Allah bu mescit ve onu yapanların niyetleri hakkında şu ayetleri indirerek işin iç yüzünü bildirmiştir: 'Bir de zararlı faaliyetlerde bulunmak, küfre yardım etmek, mü'minler arasına ayrılık sokmak için ve öteden beri Allah ve Rasûlü'ne karşı savaşanlara üs olsun diye bir mescit yapanlar vardır. Bunlar, 'Bizim iyilikten başka hiçbir kasdımız yok' diye de mutlaka yemin ederler. Ama Allah şâhitlik eder ki bunlar mutlaka yalancıdırlar. Onun içerisinde asla namaz kılma!…' [et-Tevbe, 9/107-110]. Bu ilahî uyarı üzerine Hz. Peygamber derhâl o mescidi yıktırmıştır [Vâkıdî, III, 1046; İbn Hişâm, IV, 530]. Muaz b. Cebel'e isnad edilen bir rivayette şeytanın, bazı din bilgini görünümlü kimseleri hak ve doğru şeyler söylüyormuş gibi konuşturup insanları aldatacağına ve bunlar vasıtasıyla onları yoldan çıkaracağına dikkat çekilmektedir. [Ebu Dâvud, Kitabu's-Sünne, 6, no: 4611]. Bütün bunlardan anlaşılmaktadır ki, din istismarı, geçmişte olduğu gibi günümüzde de görülmektedir. Bunun en somut örneği de Gülen örgütüdür. Bu örgüt, inançtan ibadete, duygulardan hayallere, kalplerden beyinlere varıncaya kadar istismar edilmedik hiçbir şey bırakmamıştır. Gülen örgütü tarafından istismar edilen dinî değer ve hakikatlerin başlıcaları şunlardır: a. Her şeyden evvel Allah'ın adı istismar edilmiştir. Kur'an-ı Kerim'de sahte dinî söylemler üzerinden ve din adına üretilen gerçek dışı beyanlarla Allah ile aldatmanın yapılabileceğine dikkat çekilmekte ve bu konuda insanlar uyarılmaktadır. 'O aldatıcı (şeytan) da Allah ile sizi aldatmasın.' [Lokmân, 31/33]. Örgüt mensupları, liderlerinin Allah Teâlâ ile doğrudan konuştuğuna inanmakta ve bu sebeple onun sözlerini bütün insanların sözlerinden üstün tutmaktadırlar. Hâlbuki Allah, seçtiği peygamberleri dışında hiçbir beşerle doğrudan konuşmamıştır [Şûra, 42/51; Nisâ, 4/164]. Gülen, 07.04.1991 tarihinde yaptığı bir vaazında biatten bahsederken Allah'ı istismar etmenin açık bir örneğini şöyle diyerek sergilemiştir: 'Elimi elime koydum, 'şunu benim arkadaşlarımın eli say yâ Rasulallah', dedim. O eli tutanlar Allah'ın elini tutmuş sayılırlar. Bu cemaat Allah'ın elini tutmaya niyet etmiş gibidir.' b. Gülen örgütü, Kur'an'ı da istismar etmekten geri durmamıştır. Gülen, 03.06.1990 tarihinde yaptığı bir vaazında güya heyecanlanıp Kur'an'ı cemaatin üzerine fırlatmış ve bu esnada da 'Kur'an'a sahip çıkın! Rasûlüllah'a sahip çıkın!' diye bağırmıştır. Gülen, 31.03.1991 tarihinde 'Kutsîlerin Ufku' konulu vaazında, bu kutsîlerin Peygamberimiz ve ashabı olduğunu ifade ettikten sonra ahir zamanda 'ikinci kutsîler' diye bir gruptan bahsetmekte ve onların geleceğini dile getirmektedir. 'Kutsîler' sözüyle kendi grubuna kutsallık atfetmekte ve şu ayete atıfla da bu kutsîlerin Allah'ın şahitleri olduklarını ifade etmektedir: 'İnkâr edenler, 'Sen peygamber değilsin' diyorlar. De ki: 'Benimle sizin aranızda şahit olarak Allah ve bir de yanında kitap bilgisi bulunanlar yeter.' [Ra'd, 13/43]. Ayette yer alan ? ? ?? ? ??? ? ?? ? ? ???? ? ??? ? ? ?? ?? ?? ?) yanında kitap bilgisi bulunanlar) ifadesini, kendi grubu şeklinde yorumlamaktadır. Gülen, 6 Ağustos 1978'deki 'Hizbullah' konulu vaazında 'Ey iman edenler! Sizden her kim dininden dönerse Allah yakında bir kavim getirir; O, onları sever, onlar da O'nu severler, onlar mü'minlere karşı mütevazı, kâfirlere karşı onurludurlar; Allah yolunda cihad ederler; kınayanın kınamasından da korkmazlar. Bu, Allah'ın fazlıdır, onu dilediğine verir…' [Mâide, 5/54] ayetini okuduktan sonra bu ayette sözü edilen gelecek kavmin kendi cemaati olabileceği imasında bulunmaktadır. Gülen'in, Kur'an istismarı bazen oldukça garip tevillerle de kendini göstermekte, mesela Hz. Meryem'e gelen ruhun Hz. Muhammed olabileceğini söyleyecek kadar tahrifte ileri gitmektedir: 'Meryem (sırf ibadetle meşguliyet için) kendini ailesinden ve diğer insanlardan tecrit etmişti. Biz ona ruhumuzu (vahiy meleğimizi) gönderdik. Ruh ona eli yüzü düzgün bir insan suretinde göründü.' mealindeki Meryem Suresi 17. ayetini şöyle yorumlamıştır: 'Acaba ne idi bu ruh? Hemen büyük çoğunluğu itibariyle bütün tefsirler, ayeti kerimede, '… Ruhumuzu gönderdik… ' diye belirtilen ruhun Cebrail olduğunu ifade etmektedirler. Ne var ki burada Kur'an 'ruh' tabirini kullanıyor; ruhun tayininde ise ihtilaf vardır. İhtimalin sınırları ise ihtilafın çerçevesini aşkındır; hatta Efendimizin ruhunu içine alacak kadar da geniştir. Evet, bu da muhtemeldir; zira Hz. Meryem çok afife ve nezihe bir kadındı. Bu itibarla da gözlerinin içine başka bir hayal girmemişti ve girmemeliydi de. Ona sadece kendisine helal olan biri bakmalıydı. O da olsa olsa Efendimiz olabilirdi; zira o bir münasebetle Hz. Meryem'in kendisiyle nikâhlandığına işaret buyuruyordu. Bu açıdan da 'Ruh'un Efendimizin ruhu olabileceği de ihtimal dâhilindedir.' İlk dönemlerden itibaren müfessirler ayette geçen 'ruh' kelimesini Cebrail olarak tefsir etmiş- lerdir. Nitekim Âl-i İmrân Suresi 45. ayet, bu kavramı açıklamakta ve gelen meleğin Hz. İsa'yı müjdeleyen melek (Cebrail) olduğunu ifade etmektedir. Dolayısıyla ayete, Gülen'in yaptığı şekilde bir yorum getirmek, ne Kur'an'ın bütünlüğü ile ne de ruh kavramının Kur'an'daki kullanımıyla bağdaşmaktadır. Çünkü bu kavram, Kur'an'da sekiz değişik anlamda kullanılmakta ve hiç birinde Hz. Peygamber kastedilmemektedir. Ayrıca belirtmek gerekir ki, ilgili ifadeler, âdeta Hz. Peygamber'in Hz. Meryem'in nikâhlı eşi olduğu, dolayısıyla Hz. İsa'nın babası olabileceği gibi bir çağrışıma sebep olmaktadır. Böyle bir düşünceyi, ne Hz. İsa'nın mucizevi bir şekilde babasız olarak dünyaya gelmesiyle ne de bu güzide şahsiyetlerin yüce makamlarıyla bağdaştırmak mümkündür c. Gülen'in vaazlarında ve kitaplarında en fazla Hz. Peygamber'i istismar ettiği görülmektedir. Vaazlarında açıkça dile getirdiğine göre Hz. Peygamber, İzmir'e gelmekte, cemaatin arasında dolaşmakta ve onları teftiş etmektedir. 06.04.1979 tarihli bir vaazında şöyle demektedir: 'Birisi şöyle anlatır: 'Gece bulunduğum yerde Rasul-i Ekrem'i gördüm. Bana dedi ki: 'Ben şimdi teftişe çıktım. Buradan da İzmir'e gidiyorum.' Bir başkası şunu söyleyecektir: 'Gelip minbere oturdu veya mihrabın dibine oturdu. O cemaatin içinde isbat-ı vücud etti.' 07.04.1991 tarihli bir vaazında, Peygamberimizin aralarında dolaştığını, binlerce kişinin bunu gördüğünü belirttikten sonra 'O sizin aranızdadır, O'nun aranızda dolaştığını tahayyül ediyordum.' diyor. 09.07.1979 tarihli bir vaazında da, Peygamberimizin yer yer vatanımızı teftiş ettiğini ifade etmektedir: 'Onun teftişine hazır hâle gelmenin havasını meydana getirmeye çalışıyoruz.' Mefhar-i mevcudat Efendimiz mescidlerinize teşrif buyuruyor. 'Gelecekten ne haber diyor?' Yüz kere var ki, kalbi aydın ve içi duru kimselerin âlem-i menamında (uyku âleminde), belki de bazılarının yakazasında (uyanıkken) 'Ben, İzmir'e gidiyorum, oradaki havaya bakacağım.' dediğini duydular Kâinatın Fahrı'nın. 'Anadolu'da bana ihtiyaç var, gezmeye çıktım' dediğini duydular Fahr-i Kâinat Efendimizin. Sizin camilerinize geliyor. Seccadelere yüzünü yere koyan gençlerinize bakıyor. Yaşlılarınızın aşk heyecanını yokluyor. Cemaatinin kıvama gelip gelmediğine bakıyor.' Peygamber istismarının en çarpıcı misali ise, örgütün televizyonunda yayınlanan Şefkat Tepe adlı dizi de Hz. Peygamber'in bir kamyon kasasına bindiğinin bir ışık hüzmesi şeklinde gösterilmiş olmasıdır. Oysa dinimize göre hangi amaçla olursa olsun, Hz. Peygamber'i tasvir eden resim ve minyatürler yapmak, onu ışık hüzmeleriyle temsil etmek caiz değildir. d. Vaaz ve kitaplarında sıklıkla Hz. Peygamber-sahabe ilişkisine değinen ve oralardan ilginç tablolar sunan Gülen'in sahabeyi de istismar ettiği görülmektedir: Gülen, dini, efsunlama aracı olarak kullanmakta ve bu konuda özellikle peygamberler tarihi ve siyer-i nebiyi bizzat kendi hikâyesi gibi formatlamaktadır. Bu format, Gülen'i âdeta Hz. Peygamber, takipçilerini de 'ikinci kutsîler' diyerek sahabiler gibi konumlandırmaktadır. Gülen'in dinî söylemle ilgili en büyük tahriflerinden birisi de; siyer-i nebiyi kendisinin ve takipçilerinin hâlihazırdaki durumuyla birebir örtüşür şekilde kurgulaması ve takipçilerini bu kurguya yü- rekten inandırmasıdır. 03.06.1990 tarihinde yaptığı bir vaazında 'Bu din garip olarak başlamıştır. Başladığı zamana avdet edecektir…' hadisini naklettikten sonra kendi grubunun bu gariplerin ikinci halkası olduğunu ifade eder. Daha sonra Rasûlullah Efendimizin bir elinin sahabesinin başı üzerinde olduğunu, bir elinin de kendi cemaatinin başı üzerinde olduğunu beyan eder ve Peygamberimizin onlara 'ashabım' dediğini ifade eder. 04.10.1977 tarihinde yaptığı 'Mesuliyet' başlıklı bir vaazında ise ümmetin ve insanlığın kurtuluşunu kendi cemaatine bağlayarak şöyle demektedir: 'Allah bizimle beraberdir. Rasul-i Ekrem bizimle beraberdir. Mele-i a'lanın sakinleri yeryüzünde var olma yok olma mücadelesi veren şu cemaate nazar etmektedirler. Bedir ashabı gibi, yâ bu cemaat yok olacak tükenecek ya da bu cemaat yeryüzünde insanlığın makûs talihini değiştirecek. Gökyüzünde alkış başlayacak; mahzun meleklerin bakışı tebessüme inkılab edecektir.' e. Gülen'in geliştirdiği yanlış din algısının önemli bir tezahürü de imam, vaiz, hocaefendi, cemaat, hizmet, himmet gibi çeşitli İslamî kavramları istismar etmesi, dahası onları tahrif etmesidir. Örgüt hiyerarşisinde ve faaliyetlerinde sıkça kullanılan bu kavramların anlamları kaydırılmış, gelenekteki içerikleri boşaltılmış ve farklı anlamlarda kullanılmaya başlanmıştır. O kadar ki, bugün olumsuz çağrışımlar yaptığı için Müslümanlar bu kavramları kullanamaz hâle gelmişlerdir. f. Bütün bunların yanı sıra en çok istismar edilen husus ise gencecik dimağlar ve körpe zihinlerdir. Örgüt, orta öğrenim seviyesinden itibaren ülkedeki en zeki gençlerin, inançlarını, ideallerini, ufuklarını ve hayallerini ya çalarak yahut yanlış yönlendirerek istismar etmiştir. Gözyaşlarıyla, menkıbelerle, abartılı hikâyelerle henüz fıtratları bozulmamış gençlerin o tertemiz duygularını sömürmüştür. Sahte tevazu ve yumuşak sözle, gözyaşı ve sözde vaaz ve nasihatle her umut ve özlemi emeline alet edip millet evladından devşirdiklerini gizli maksat, mutlak itaat ve sinsi bir sızma becerisiyle donatmıştır. Bu yumuşak huylu görünen emre amade robotlaştırılmış ve akletme melekeleri devre dışı bırakılmış müntesipler, milletimizi Allah, peygamber ve sahabe ile aldatmışlardır. Allah'ın ayetlerini, Rasûl-i Ekrem'in hadislerini, ulemanın, hikmet ve irfan erlerinin bilgi mirasını, bu toprakların Mevlana, Yunus Emre başta olmak üzere bütün değerlerini kendi gizli emel ve gayeleri için araç olarak kullanmışlardır. g. Gülen'in istismar ettiği dinî hususlardan biri de bedduadır. Gülen, kendi otoritesini tanımayanlara yönelttiği beddua silahıyla bir taraftan müntesiplerini korkutup kendine bağlama hedefi güderken diğer taraftan muhataplarının maneviyatını kırmayı amaçlamıştır. Gülen, yaptığı bir bedduada, Hz. Peygamber'in müşriklere dönük kullandığı beddua ifadelerini, öfkelendiği Müslüman kesimlere yöneltmekten geri kalmamıştır. Hz. Peygamber ve ashabının en zorda kaldığı günlerde müşriklere yaptığı bedduaların, Müslümanlara yöneltilmesi dinî ilkelerle asla bağdaştırılamaz. h. Gülen'in istismar ettiği bir diğer alan da fetvadır. Müntesiplerince mutlak dinî otorite olarak kabul edilmesinden istifadeyle Gülen, onların örgütsel bağlılıklarını kesintisiz sürdürmelerini temin gayesiyle geleneksel fıkıh kültüründe yer alan bazı hükümleri bağlamından ve amacından kopararak tehdit vasıtası hâline getirmiştir. Örgütten ayrılmamak, tayin edilen yere gitmek, cemaatin belirlediği görevleri yapmak, belirlenen kişiyle evlenmek, sürekli maddi katkı sağlamak, elde ettiği bilgileri 'abi', abla' ya da sözde 'imam'a ulaştırmak için talâkı üzerine söz vermek ve diğer ağır yemin şekillerini devreye sokmak; örgüt kurallarına göre suç sayılan eylemleri cezalandırmak için verilen fetvalar burada örnek olarak zikredilebilir. Hatta İslam'ın sembolü sayılan temel ibadetlerin ya eda şekilleri değiştirilmiş ya örgütün amacı doğrultusunda içleri boşaltılmış ya da tahrif edilmiştir. Mesela günde beş vakit olan ve bilinen şekliyle kılınması gereken namazın, ya uygun bir zamanda arka arkaya topluca ya da kalben ima ile kılınabileceği yahut daha sonra kaza edilebileceği; Ramazan orucunun bu ay dışında uygun bir zamanda tutulabileceği fetvaları verilebilmiştir. Şu hâlde bu örgütün neredeyse çiğnemediği esas ve hüküm, istismar etmediği değer kalmamıştır. Ortada tam bir 'usulsüzlük' vardır. Kur'an ayetleri, özellikle de kıssalar belirlenen hedef ve biçilen misyona göre yorumlanmış; hadis ve siyer alanında 'muvazene ve tenasüp'ten mahrum son derece faydacı bir eklektisizm işletilmiş; bu şekilde bütün yanlışlar 'güya' Kur'an ve Sünnet'e dayandırıldığı için de iradeler yok edilmiştir. Netice itibariyle, dinî kavramlar ve değerlerin, Gülen tarafından hem bizzat sevk ve idare ettiği örgütün din dışı amaçlarını gizleyen bir sütre hem de mensuplarını mutlak sadakatle bağlılığa sevk eden bir araç ya da aparat olarak kullanıldığı şüphesizdir. FETÖ/PDY DİN KİSVESİ ALTINDA BİR GÜÇ VE ÇIKAR HAREKETİDİR 4. Dinî görünümlü eğitim faaliyetlerini bir güç ve çıkar ağına dönüştürerek dünyevî, siyasî ve ekonomik bir yapı oluşturmak, böylece her türlü gizli ve kirli ilişkilerini perdelemek, İslam'ın temel ilkeleri ile hiçbir şekilde bağdaşmaz. Öte yandan din üzerinden menfaat elde etmenin ve nüfuz oluşturmanın da herhangi bir dinî temeli yoktur. Gülen örgütünün başından beri yanında bulunmuş, özel eğitiminden geçmiş, öğretilerini benimsemiş, misyonunu üstlenmiş ve uzun yıllar hizmetinde ve maiyetinde yer almış çok sayıda kişinin tanıklığı, Gülen'in kişiliğine ve kamuya kapalı özel ilişkilerine dair çarpıcı veriler sunmaktadır. Kurgulanmış rüya seansları, planlı kitlesel etkileme yöntemleri, bağlılarına sanal manevî hazlar ve tecrübeler yaşatmıştır. Böylece bağlılarında tecrübî bir yanılsamayla Gülen'in manevî otoritesi iyice güçlendirilmiş, kendisinin kutsal(!) kişiliğine inanç ve yanılmazlığına dair kanaat perçinlenmiştir. Örgüt içerisinde yer alanların özgür düşünme ve rasyonel değerlendirme yetileri zayıflatılmış, hatta köreltilmiştir. Örgüt lideri, hareketin ilk evresinde din üzerinden kazandığı itibar ile önce manevî bir güç elde etmiştir. Örgüt, din yolunda hedefi saptırarak Allah'a yöneltilmesi gereken itaat ve teslimiyeti din kisvesi altında konuşan liderine karşı göstermiştir. Öte yandan 'zahidane, mütevazı bir hayat' görüntüsü veren örgüt, dershanelerin ve bilhassa yurtdışındaki okulların açılmasından sonra hem zenginlerden hem de devlet imkânlarından sayısız maddî güçler devşirmiştir. Gençlik yıllarından itibaren politikaya sözde mesafeli duran Gülen, siyasetle temasını sürekli güç ve menfaat teminini hedefleyerek 'faydacı' ve 'pazarlıkçı' bir çizgide yürütmüş, böylece adım adım 'seçilmeden muktedir olma' stratejisi izlemiştir. O, gerçek amacını gizleyerek ileri gelen birçok yöneticiden hatırı sayılır destek almış ve böylece yıllar ilerledikçe gücüne güç katmıştır Okullar aracılığıyla dünyanın farklı ülkelerine gönderilen iş adamlarından himmet adı altında alınan çok yüksek meblağlar, örgütü tam bir çıkar hareketi hâline çevirmiştir. Büyük uluslararası ticari şirketlere ve bankalara sahip olmuştur. Öyle ki bu bankalar zarara girdiğinde örgüt liderinin talimatıyla müntesipleri ellerinde avuçlarında ne varsa buralara yatırmışlardır. Önceleri sözde 'Hizmet hareketi' iken, doksanlı yıllardan itibaren cebir, hile, entrika, montaj ve şantaj veya psikolojik baskı yöntemleriyle tahsil edilen bir 'Himmet hareketi'ne dönüş- müştür. Himmet de haraç sistemine dönüşmüştür. Burs, kurban ve diğer himmetlerle astronomik meblağlar toplanmıştır. Örgüt, bürokraside, emniyette, askeriyede, adliyede, siyasette, iktisatta ve akademide elde ettiği nüfuzunu, daha etkin bir güç odağı olmak için var gücüyle kullanmıştır. Örgütün basın, eğitim, maliye, emniyet ve yargıdaki gücünü gören esnaf ve iş adamları, 'himmet' adı altında gizli rüşvetler vermeye başlamışlardır. Yine memuriyette olan mensupların maaşlarından ortalama %10 oranında yapılan kesinti ve aktarımlar (ayrıca 'Hocaefendi hakkı' denilerek alınan ilk maaşın tamamı) örgütün temel finans kaynaklarını oluşturmaktadır. Özellikle Gülen ABD'ye gittikten sonra örgüt, uluslararası alanda gücünü daha da arttırmıştır. Artık sadece Türkiye'de değil başta Türk cumhuriyetleri ve Afrika ülkeleri olmak üzere birçok ülkede benzer faaliyetler yürütmeye başlamıştır. Elbette bu dünyaya açılım hedefinde küresel güçlerin, sistematik desteği açıktır. Yeni dünyada üstlendiği gizli işbirlikleri ve misyonlar, örgüt liderinde ve mensuplarında 'güç zehirlenmesine' yol açmıştır. O kadar ki, örgütün lideri neredeyse Türkiye'de iktidarları, siyasi partileri, ordu ve emniyetteki hiyerarşiyi hatta basın ve medyadaki dengeleri tanzim etmeye kalkışmıştır. FETÖ/PDY SAHTE BİR MEHDİ HAREKETİDİR 5. Tarih boyunca toplumun güvenliğini tehdit eden mehdici-mesihçi ve hurufî-bâtıni karakter arz eden pek çok fitne ve fesat hareketi ortaya çıkmıştır. Sır, gizem, adanmışlık, karizmatik kişilik gösterisi ve takıyyecilik/çift şahsiyetlilik bu hareketlerin en bariz özelliği olmuştur. Modern zamanlarda ise bu tür hareketler, uluslararası siyasal mühendisliklerin güdümünde İslam toplumlarının parçalanması ve sömürülmesinin birer aracı olarak kullanılmışlardır. Dinî otorite meselesinde Gülen'in yaptığı çarpıtmalar içerisinde en önemli konulardan biri, mehdilik ve mesihliktir. Kendisi açıkça söylemese de bağlılarında böyle bir algının oluşmasına hem sebep olmuş hem de göz yummuştur. Bu konuyla ilgili görülen rüyaları ve müntesipleri arasında yayılan söylentileri reddetmemiş, âdeta bilinçli bir şekilde bu algının yerleşmesine katkıda bulunmuştur. Bağlılarının, onunla ilgili algı ve açıklamalarından anlaşıldığına göre, Gülen beklenen mehdi ve mesih olarak görülmektedir. Nitekim darbe teşebbüsüne günler kala örgüt mensubu bir hâkim, mahkeme kararına bile Gülen'in mehdi olduğunu yazdırmıştır. Bu inanış, lidere bağlılığın ve onu kutsamanın başka bir aracı olarak kullanılmıştır. Görülmüş- tür ki, mehdi inanışı bu örgüt eliyle ülkemizi kana bulayan bir ideolojiye dönüşmüştür. Dinin sahih yollarla öğretilmesi süreçlerinde büyük kırılmaların yaşandığı, buna karşılık dinî anlayış ve pratiklerde mistik öğelerin çok baskın olduğu toplumlarda, bu türden bâtıni (ezoterik) ve mistik (gizemli) iddialar çok kolay bir biçimde insanları etkileyebilmektedir. Örgüt içerisinde mehdilik, mesihlik ve velilik kavramları üzerinde çokça durulmasında, Gülen'in bağlılarının zihninde kendisini 'mutlak otorite' olarak algılatma arzusu yatmaktadır. Bu yolla Hz. Peygamber ile rüyada ve rüya dışında sürekli görüşme iddiaları daha kabul edilebilir hâle getirilmektedir. Böylece Allah tarafından seçildiği düşünülen bir insanın söz ve davranışlarının Allah'ın iradesini yansıttığını kabul etmek çok daha kolay hâle gelmektedir. İslam dininin ana kaynağı olan Kur'an-ı Kerim'de, gelecekte bir kurtarıcının gönderilece- ğine dair açık bir kayıt bulunmamaktadır. Mehdinin geleceğine dair delil olarak zikredilen ayetlerde [Ra'd, 13/7; Enbiya, 21/105; Saff, 61/9] gelecekte bir kurtarıcının zuhur edeceğine ilişkin herhangi bir açık ifade yoktur. Mehdi ile ilgili rivayetler Buhari ve Müslim'in Sahih'lerinde bulunmazken, diğer bazı hadis kaynaklarında yer almaktadır. İçeriklerinde pek çok ihtilaf bulunan bu rivayetlerin bir kısmı isnad açısından sahih veya hasen olmakla birlikte çoğu zayıf olarak değerlendirilmiştir. Kaldı ki bu rivayetler, âhâd haberlerdendir. Bu türden haberlerin/rivayetlerin inanç konularında bir dayanak kabul edilemeyeceği âlimler tarafından açıkça ifade edilmiştir. Bunun yanı sıra ilk dönem Sünnî kelam âlimlerinin çoğu eserlerinde mehdilik konusuna yer vermemiş, sonraki dönemlerde ise kıyamet alametleri sayılırken birkaç cümle ile mehdilikten söz edilmiş, fakat bunun bir inanç konusu olmadığı belirtilmiştir [Taftazani, Şerhu'l-Makasıd, İst. 1305, II, 307]. Bilindiği üzere Allah, dinini tamamlamış [Mâide, 5/3], Hz. Peygamber de ümmetine miras olarak Kur'an ve sünnetini bırakmıştır. Dolayısıyla bir Müslüman, Kur'an ve Sünnet'in insana yüklediği mükellefiyetleri göz ardı edip zulüm, fitne ve fesadın ortadan kaldırılmasının sorumluluğunu mehdiye, mesihe ya da herhangi bir 'korunmuş salih zata' havale ederek yükümlülükten kurtulamaz. Aksine bu konuda her Müslüman kendi üzerine düşeni yapmakla mükelleftir. İnanç- ları, sorumlulukları ve imanları gereği tüm Müslümanlar, mehdi beklemek yerine yaşadıkları zaman ve mekânlarda kendi üzerlerine düşen görevleri bizzat icra edebilmek için güç ve imkânları nispetinde çalışmalıdırlar. Çünkü Allah Teâlâ insana ancak çalışmasının karşılığını verir [Necm, 53/39]. Yine Yüce yaratıcı ancak gönülden Allah'a bağlanıp dünya ve ahirete yönelik faydalı çalışmalar yapanları yeryüzünde güç ve kudret sahibi yapacağını vadetmektedir [Nur 24/55]. Gülen, daha da ileri giderek çok sayıda kişinin bulunduğu ortamlarda kendisinin Mesih İsa olduğunu ima eden konuşmalar yapmıştır. Meselâ, Mesih İsa'nın İzmir'den çıkacağını, İzmir'in 'belde-i tayyibe' [Sebe, 34/15] vasfını haiz olduğunu, Mesih İsa'nın üç önemli vasfının bulundu- ğunu, bunlardan birisinin de vaizlik olduğunu, ayrıca Mesih'in gökten nüzul etmeyeceğini, bilakis bir anne ve babadan geleceğini, onun güzel konuşacağını, kendisinin de güzel konuştuğunu, hatta Mesih İsa'nın İzmir'e gelip gittiğini söyleyerek kendisine kutsal bir kimlik giydirmeye çalışmıştır. Masumiyet ve mehdilik algılarının yanında, örgütte zaman zaman görülen bir başka gizemli husus da, hurufîlik ve cifirdir. Örgüt, harflerin esrarı gibi iddialar ileri sürerek ve kutsal metinlerdeki bazı ifadelerden çeşitli tarihler çıkartarak geleceğe dönük kehanetlerde bulunmuş ve müntesiplerini buna inandırarak kandırmıştır. Hâlbuki duyularla bilinemeyen ve algı- lanamayan şeyler anlamındaki gayb, sadece Yüce Allah'ın bildiği bir alandır [En'am, 6/59; Yunus, 10/20; Neml, 27/65]. Allah tarafından kendilerine bilgi verilen peygamberler dışında, hiçbir insan gelecekten haber veremez [Âl-i İmrân, 3/179; Cin, 72/26]. Her türlü fal, kehanet vb. batıl yollara baş- vurarak, olayların iç yüzlerini öğrendiği iddiasında bulunmak veya gelecekte neler olacağını kesin bir dille söylemek, İslam'a aykırıdır. Gizli ilimler bildiğini ve gayptan haber verdiğini iddia edenlere kulak vererek onların dediklerini tasdik etmek, iman ile bağdaşmaz. Harflerin ve sayıların özel sırlar taşıdığı yönündeki mesnetsiz bir inanca dayanarak gelecek hakkında bilgi verdiği iddia edilen cefr (cifir) de asılsız ve batıl bir yöntemdir. Bu bağlamda Gülen'in, Nasr Sûresi'nin ilk âyeti olan 'İzâ câe nasrullâhi ve'l-feth' ifadesine getirdiği yorum çok dikkat çekicidir: 'Nahiv kuralları açısından ma'tufda muzafu'n-ileyh hazf edilir ve ondan bedel kelimenin başına belirlilik takısı olan lâm-ı tarif gelir. Dolayısıyla burada 've'l-feth' ve fethullahi demektir. Buradaki nükteye gelince; Allah'ın bizi yaratması, hizmet yoluna sevk etmesi, halkın kalbini bize tevcih etmesi... hepsi Allah'ın yardımı ve inayetiyledir. Çok insan bunların böyle olduğunu müşahede eder ve her fırsatta tevhîdi düşüncenin gereği olarak da anar, anlatır.' [M. Fethullah Gülen, Fasıldan Fasıla-2, Nil Yayınları, İzmir 1995, s.184] Öyle anlaşılmaktadır ki Gülen, gerek bir takım ima ve işaretlerle gerekse çevresindeki müntesiplerin algı ve anlatılarıyla desteklenen mehdi ve/veya mesih olduğu intibalarını tashih etmemiş, aksine bu tür yanlış izlenimlerden yararlanma cihetine gitmiştir. Bu tür telakkileri hurufîlik ve cifir hesaplarıyla da destekleyerek müntesipleri üzerindeki nüfuzunu daha da güçlendirmiştir. İnsanların algı ve duygularını istismar ederek kendisini mehdi ve mesih gibi göstermek yahut böyle görülmesine sessiz kalmak, asırlardır birçok örneğine rastladığımız üzere açık bir sahtekârlıktan başka bir şey değildir. FETÖ/PDY'NİN DİNÎ BİLGİ KAYNAKLARI ŞAİBELİDİR 6. Bu yapının sözde dinî söylemlerinde, İslam'ın temel bilgi kaynaklarından çok, rüyalar, gizemli hikâyeler revaç bulmuş, bunlar aracılığıyla masum kitleler aldatılıp efsunlanmış, hastalıklı bir zihniyet oluşturulmuştur. Bu amaçla özellikle medya kullanılarak sohbet, vaaz ve konferanslar yoluyla dinin tahrifine tevessül edilmiştir. Bu vaaz ve sohbetlere Hz. Peygamber'in katıldığı iddia edilmiş, mensuplarına verilen emir ve talimatlar rüya yoluyla Peygamber'e dayandırılmaya çalışılmıştır. Bu şekilde insanları kandırarak kendi otoritesini tahkim etmeyi bir yöntem olarak kabul eden bir yapının dinden cevaz alması mümkün değildir. Dinimizin temel kaynağı Allah'ın kitabı ve bu kitabı insanlara tebliğ eden Hz. Peygamber'in sünnetidir. Bunların dışında Allah'ın, bazı insanlarla özel iletişimi olduğu, bu özel kişilerin ilham ve rüyalarının da hüküm kaynağı olduğu algısı, her şeyden önce Yüce Allah'ın dinin tamamlandığına ilişkin beyanına aykırıdır [Mâide, 5/3]. Nitekim Hz. Ali, Ehl-i Beyt'in elinde Rasûlullah'ın diğer insanlara açıklamadığı özel bilgiler olup olmadığı sorusuna, 'Hayır! Bizde Allah'ın Kur'an'ı anlamak için insana verdiği anlayış kabiliyetinden başka özel bir şey yoktur.' cevabını vermiştir [Ebû Dâvûd, Diyât, 11; Ahmed b. Hanbel, I, 79]. Hz. Peygamber'in vefatıyla vahiy sona ermiş, içtihat devri başlamıştır. Müçtehitlerin ve fıkıh âlimlerinin kullandığı kıyas ve diğer istinbat yöntemleriyle ortaya koydukları hükümler ise, isabetli olabilecekleri gibi hatalı da olabilirler. Kelam âlimlerinin nazar ve istidlal yöntemiyle ortaya koydukları hükümler de aynı kabildendir Bunların dışında kalan rüya, ilham, keşif, keramet, istihare gibi yol ve yöntemlerle elde edilen hükümlerin kesinliği olmadığı gibi bir bağlayıcılığı da yoktur. Dolayısıyla bu yollarla elde edilen bilgiler eğer dinin kesin hükümleri ile çatışıyorsa, onlara uyulması dinen yasaktır. Bu bakımdan keşif sahibi olduklarını düşündükleri bir kişinin, hatalı kanaatlerine uyanların dinen günahkâr sayılacakları, bizzat tasavvuf yolunun önde gelen isimleri tarafından açıkça belirtilmiştir [İmam Rabbânî, Mektûbât, c. I, 31. Mektup]. Bu düşünceyle hareket edenler aslında din içerisinde başka bir din ihdas ettiklerinin farkında değillerdir. Böylesi bir tehlikeyi önceden gören İslam âlimleri ilhamın dinde kaynak olamayacağını açıkça ifade etmişlerdir. Molla Gürânî, ilham aldığını iddia eden kişilerin söylediklerinin dinde kaynak kabul edilmesinin büyük bir bidat olduğunu, Hz. Peygamber'den sonra din kurmaya yeltenmek anlamına geldiğini vurgulamış, bu tür anlayışlara karşı çıkmanın her Müslümanın vazifesi olduğunu belirtmiştir [Molla Gürânî, ed-Dürerü'l-levâmî, Beyrut 2007, s. 565]. Peygamberler dışında hiç kimsenin korunmuşluk/yanılmazlık (masumiyet, masûniyet ve mahfuziyet) niteliği olmadığı için kişilerin ileri sürdükleri görüş ve yorumlarının geçerliliği Kur'an-ı Kerim ve Sünnet'e uyumlu olmasına bağlıdır. İslam geleneğinde bu uyum, Kelam ve Fıkıh Usulü ilimlerince denetlenmiştir. Buna göre dinî otorite mutlak anlamda Allah'a aittir; peygamberler, Allah'tan aldığı vahyi insanlara tebliğ ederler. Allah Rasulü vefat ettikten sonra artık mutlak otorite ya da yakînî bilgi kaynağı kalmamıştır. Âlim, mürşit, müçtehit de olsa, hiç kimse hatadan berî değildir. Onların söyledikleri, dinin iki kaynağını anlamak ve yorumlamaktan ibarettir. Yorumların da mutlak bir hakikat iddiasının olmadığı ittifakla kabul edilmiştir. İnsanların hayatlarını yönlendiren kimseler ilim ölçülerine uydukları oranda meşruiyet dairesinde kalırlar. Veli, mehdi, mürşit veya hoca görülüp ilim ölçüsüne riayet etmeden insanlar üzerinde keramet, rüya, ilham ve benzeri yollarla otorite kurmaya çalışanlar, İslam adına hüküm veremezler. Zaten İslam âlimlerinin üzerinde icma ettiği temel gerçek, dinî kuralların (şer'î hükümlerin) ancak ilim sahiplerinden alınacağı, ilham, rüya, keşif ve benzeri yollarla herhangi dinî bir hükmün tespit edilemeyeceğidir. Örgütün, elemanlarını ve çevrelerindeki insanları yönlendirmede sıkça kullandıkları yöntemlerden biri de görülen veya görüldüğü iddia edilen rüyalardır. Genellikle söz konusu rüyalarda güya Hz. Peygamber görülmekte ve somut bir talimat vermektedir. Arsanın bağışlanmasından okul yapımına, tweet atmaktan oy vermeye kadar rüya formülü sıkça kullanılmaktadır. Gülen, rüyaların dinde delil olmadığını bildiği ve rüyalarla amel edilemeyeceğini söylediği hâlde hem kendi rüyalarını hem de müntesiplerinin rüyalarını birer hüccet gibi kullanmış, onlarla istediği yönlendirmeyi gerçekleştirmiştir. Onun bu tutumu, zamanla bağlılarını yönlendirici ve rüyalar üzerinden mesaj verici bir boyut kazanmıştır. Nitekim Gülen'in 'Doğru ve sadık rüyalarda ilham ve irşat yüklü mesajlar vardır. O yüzdendir ki nice büyük keşifler rüyalar sayesinde elde edilmiş ve niceleri de fert ve milletlerin kaderini tayine vesile olmuştur.' '…rüyaların mübah meselelerde, rüyayı görene münhasır kalmak şartıyla, yönlendirici bir fonksiyonunun olduğu da her zaman kabul edilebilir.' şeklindeki beyanı bunu teyit etmektedir. Her ne kadar sözlerinin devamında bunun için Kitap ve Sünnet ölçüleri esas alınmalı şeklinde bir kayıt düşmüş olsa da uygulamada buna riayet ettiği söylenemez. Hâlbuki rüyaların Kur'an ve Sünnet'e aykırı olanlarının hiçbir değeri olmadığı gibi, aykırı olmayanlarının da bağlayıcı bir değeri bulunmamaktadır. Hatta rüyada Hz. Peygamber'in görüldüğü ve belli mesajlar verdiği iddia edilse bile bu herhangi bir hüküm değeri taşımaz. Kaldı ki rüyaların birçoğu, uyku hâlinde bazı harici etkenler sonucunda ruhi ve zihinsel dünyamızda ortaya çıkan sübjektif görüntülerdir. Öte yandan kişinin görmediği rüyayı görmüş gibi anlatması ise Hz. Peygamber tarafından 'Yalanların en büyüğü' olarak nitelendirilmiştir [Buhârî, Tabir, 45; Ahmed b. Hanbel, II, 96, 119]. Örgütün takipçilerini etkilemede kullandığı keşif ve kerametin de dinde bağlayıcılığı yoktur. Gülen, söylem ve eylemlerini sahih dinî bilginin kontrolünden kaçıran denetimsiz bir 'teoloji' oluşturmuştur. Bu tasarruflarına dair tefsir, hadis, siyer ve fıkıh gibi İslamî ilimler müktesebatı içinde kendince bir meşruiyet aramış ve bulmuş; bunun mümkün olmadığı zeminde ise bilhassa Hızır ve Mesih imaları ile rüyalar yoluyla Kur'an ve Sünnet'e aykırı da gözükse yaptıklarında bir 'hikmet' ve bir 'ilâhî onay' olduğu kanaatini yerleştirmiştir. Gülen'in şahsı üzerinde oluşan bu kült, bizatihi onun tarifiyle 'örnekleri kendinden olan hareket'ine de kollektif bir kibir yüklemiştir. Her yaptığında ilâhî bir sevk olan seçilmiş bir önderin rehberliğinde Allah'ın yeryüzündeki iradesini ve 'istikbal projesini' temsil ettiğine inanan kişi, darbe dâhil, her şeyi meşru görebilmiştir. Sonuç olarak keşif, keramet, rüya ve benzeri hususların, birey ve toplum için dinî bir bağlayıcılığı söz konusu değildir ve bunlar üzerine herhangi bir hüküm bina edilemez. [Bkz. Nesefî, Tebsıratü'l-edille, I, 22-24; Teftâzânî, Şerhu'l-akâid, s. 72-74; İbn Haldûn, Şifâü's-sâil, s. 61-69; Yazır, Hak Dini Kur'an Dili, VI, 4259-4260; Talat Sakallı, Rüya ve Hadis Rivayeti, Isparta, 1994]. FETÖ/PDY İSLAM ÜMMETİNİN VAHDETİNİ PARÇALAYAN BİR TEFRİKA HAREKETİDİR 7. İslam toplumunda, farklı mezhep, meşrep ve düşünce ekolleri ahenkli bir şekilde bir araya gelmiş ve büyük bir zenginlik oluşmuştur. Ancak İslam'da Müslümanların birliği esas olduğundan vahdeti parçalayacak her türlü tefrika ve gruplaşma yasaklanmıştır. (FETÖ/PDY) Hakikati kendi tekeline alarak kendisinin dışında herkesi dışlayan bir yapı İslam geleneği ile bağdaşmaz. Dolayısıyla İslam ümmetini parçalamayı esas alan hiçbir yapı, düşünce ve hareket masum kabul edilemez. Dinlerarası diyalog çalışmalarında gayrimüslimlere oldukça hoşgörü ile bakan ve onlarla sı- cak ilişkiler içerisinde olan örgüt, kendilerinden olmayan Müslümanlara karşı ise olabildiğince soğuk, dışlayıcı ve ötekileştirici bir tavır sergilemiştir. Fetih Suresi'nin 29. ayetinde zikredilen nitelemenin tam tersine 'müminlere karşı şiddetli, kâfirlere karşı ise merhametli' diye özetlenebilecek bir tavır takınmıştır. Gayrimüslimlerle kurduğu diyaloğu, Müslüman gruplardan esirgemiş, onlara karşı daima mesafeli durmuştur. Hatta kardeşlik hukukuyla asla bağdaş- mayacak şekilde İslami grupları küçümsemiş, bazen de hile ve tuzaklarla onları bastırmaya ve susturmaya yönelik tutumlar içerisine girmiştir. Oysa birçok ayet-i kerimede Yüce Allah, mü'minleri bırakıp, kâfirleri, gayrimüslimleri daha açık bir ifade ile Allah ve Müslümanların düşmanlarını veli (üst ve dost) edinmeyi yasaklamıştır [Âl-i İmrân, 3/28; Nisâ, 4/139, 144; Mâide, 5/51; Mümtehıne, 60/1] Örgütteki bu çarpık anlayış, yetiştirdikleri öğrencilerde vahdet ve aidiyet duygusunu yok etmiştir. Dinî eğitim almaları için aileleri tarafından örgütün okullarına verilen gençler, önce ailelerine, sonra kendi ülke ve toplumlarına ve nihayet İslam ümmetine ait olma inancını ve bilincini kaybetmektedirler. En önemli aidiyetlerinden kopartılan bu gençler, yapılan telkinlerin sonucunda sırf örgüt liderinin emrini yerine getirmeye programlanmış kapı kulları hâline gelmişlerdir. Artık onlar için ne ailenin ne vatanın ne de İslam ümmetinin bir önem ve önceliği söz konusudur. Bu hâlleriyle onlar, tarihteki Haşhaşî grupların intihar timlerini anımsatmaktadırlar. Bu sonuç, örgütün nesilleri nasıl yok ettiğinin bir başka görünümü olup Bakara Suresi 205. ayetinde '…Yeryüzünde fesat çıkarır ve nesilleri yok eder…' şeklinde nitelenen şer odaklarının vasıflarıyla tamamen uyum arz etmektedir. Nitekim yıllar önceki bir sohbetinde Gülen 'Zaman zaman hizmetin selameti için eğer yapılacaksa böyle bir fedailik, çarparız kendimizi bu ateşe ve yok oluruz!' diyerek intihara dahi yeşil ışık yakabilmiştir. Gülen, 9 Eylül 1977 tarihli bir vaazında: 'Allah ve Rasûlüllah'a inanan mü'min, karşısına çıkan babası, karşısına çıkan kardeşi, amcası, dayısı, akrabası dahi olsa rahatlıkla onları aşmasını bilecektir!' dedikten sonra aslında İslam davetine karşı mücadele eden kâfir anne ve babalara karşı alınması gereken tavırdan bahseden Mücadele, 58/22. âyet-i kerimesini istismar ederek şu mesajı vermiştir: 'Bu dava uğruna babanı, ananı, kardeşini bile dinlemeyeceksin!' İslam'a ve Müslümanlara karşı kullanılmak üzere bir 'üst akıl' tarafından yönlendirildiği artık iyice anlaşılan ve sadece gösterilen hedeflere kilitlenen bu örgüt ve elemanları için artık ne vahdetin ne ümmetin ne de milletin bir değeri vardır. Bu hedefleri gerçekleştirmek adına bu örgütün, yüzlerce hatta binlerce Müslümanı öldürülebileceği, 15 Temmuz gecesi acı bir tecrübeyle görülmüştür. Hedefi ve iddiası ne olursa olsun, karanlık güçlerin maşası olarak Müslüman kardeşlerine, kendi vatandaşlarına silah çekmekten kaçınmayan, kendi halkına savaş açmaktan çekinmeyen malum yapı, bu tavrıyla tevhidi parçalayan, fitne ve tefrika odaklı bir oluşum olduğunu açıkça göstermiştir. Oysa tevhid dini olan İslam, mezhebi, meşrebi ne olursa olsun Müslümanların vahdetini emreder. Tevhid dairesi içinde kalmak şartıyla Müslümanların itikadî, fıkhî, ve tasavvufî görüş ayrılıkları, İslam toplumunda var olan fikrî ve ilmî zenginliği ifade eder. Çünkü İslam toplumu tüm düşünce ekolleriyle bir ve bütündür. Bu sebeple İslam geleneğinde görülen bu tür farklı- lıklar, ayrışma olarak değil, 'ümmet için bir rahmet vesilesi' olarak görülmüştür. İslam, toplumsal yapıyı bölmeyi ve parçalamayı amaçlayan her türlü tefrika, hizipleşme, gruplaşma ve ayrılığı kesinlikle reddeder. İslam ümmetini dinî açıdan parçalamayı esas alan, cemaat kibrine ve narsizmine sahip olan ve bu özelliğiyle diğer Müslüman grupları küçümseyen hiçbir düşünce ve hareket masum kabul edilemez. Hakikati kendi tekeline alarak kendisinin dışında herkesi dışlayan bir yapının İslamî bir dayanağı bulunamaz. FETÖ/PDY İÇİNDE AHLAK BARINDIRMAYAN BİR SIR HAREKETİDİR 8. Din alanında gizli faaliyet gösteren, denetime kapalı olan ve özellikle malî kaynakları şeffaf olmayan yapı ve organizasyonların, her türlü şaibe ve karanlık ilişkiyi içinde barındıracağı muhakkaktır. Bu noktada kendince dinî argümanlar üreterek meşruiyet sağlamaya çalışan bir hareketin takip ettiği siyaset ve stratejinin hiçbir sağlam ve sahih temeli yoktur. Dolayısıyla bu yapı insanların dinî duygularını istismar ederek kendi amaçları doğrultusunda kullanmıştır. İslamî tebliğ alenîdir, açıktır. Gizliliği bir tebliğ metodu olarak kabul etmek doğru değildir. Hz. Peygamber'in Mekke döneminin ilk günlerindeki tebliğin gizliliğini, bugün Müslüman toplumlarda yapılan illegal faaliyetlerin ve dolayısıyla takıyyenin bir meşruiyeti olarak kabul edip bunun üzerine bir tebliğ stratejisi geliştirmek yanlıştır. İslam'da tebliğin en temel şartı dürüst ve güvenilir olmaktır. Oysa bu yapı, stratejisini yalan ve aldatma üzerine kurmuştur. Hz. Peygamber'i kendi süflî emellerine alet ederek insanların dinî duygularını istismar eden bir yapının nebevî metotla hareket ettiğini söylemesi, ancak kitlesini peygamberle aldatmak olarak görülebilir. Gülen, kendisine özel ve gizli dinî bilgiler verildiği gibi iddialardan yola çıkarak, örgütün işleyişindeki gizli-saklı işlere kılıf uydurmuş ve hatta 'en büyük ketûmiyet hareketini Peygamber kurmuştur.' diyecek kadar ileri gitmiştir. Oysa Mekke dönemi de dâhil olmak üzere Hz. Peygamber'in hiçbir dinî bilgiyi Müslümanların bir kısmından gizlemesi söz konusu değildir. Örgütün en fazla önem verdiği ilkelerden biri gizliliktir. Yatay ve dikey düzlemlerde gizli bir örgütlenme yapısına sahip olan hareket, hem teşkilat yapısı açısından gizliliğe önem vermekte hem de kod adlarıyla mensuplarının kimliklerini gizlemesini sağlayarak olduğundan farklı görünmelerine yol açmaktadır. Örgüt içerisinde 'tedbir' adı verilen bu ilke ve 'her yerde olmalıyız' hedefiyle başta devlet kurumları olmak üzere hassas yerlere sızmak, en temel strateji olarak benimsenmiştir. Örgüt, bilhassa İsmailiyye orijinli olan ve kendilerine 'Haşhaşiler' denilen Hasan Sabbah (ö. 518/1124) liderliğindeki bâtıni karakterli örgütlenme ile önemli benzerlikler göstermektedir. Tarih kaynaklarında Sabbah'ın, emrindeki kişilere haşhaş vererek bağımlı hâle getirdiği, cennet vaadiyle bu kimselere istediğini yaptırdığı, onları siyasi rakiplerini yok etmekte kullandığı anlatılmaktadır. 'Fedai' denilen bu insanlar 'mehdinin zuhuru' hususundaki kesin inançlarından ötürü korkunç eylemlerini hayata geçirmekteydiler. Düzenledikleri suikastler de dâhil yaptıkları tüm işleri kutsal bir görev addediyorlardı. Yüce davalarına tehdit olarak gördükleri siyasileri, âlimleri tek tek ortadan kaldırıyorlardı. Başlarındaki Hasan Sabbah, sanılanın aksine bir maceraperest değil, o da şer'î kurallara riayet etmede dikkatli görünen bir kişiydi. Öyleki, içki içtiği için oğlunu öldürttüğü rivayet edilmektedir. Disipliner yönetimi, dinî bilgisi ve kişisel karizmasıyla kalabalık kitleleri peşinden sürekleyecek bir beceriye sahipti. O, söz konusu fedai teşkilatı ile Selçuklu devletinin işleyişini bir süre felç etmiş, devlet görevlilerini korkutarak onlara istediklerini yaptırmış, yapmayanları ise çeşitli usullerle devre dışı bırakmıştı. [Bkz: Abdülkerim Özaydın,'Hasan Sabbâh', DİA, XVI, 347-350; Mustafa Öz, 'Haşîşiyye', DİA, XVI, 418-419] slam dünyası dışında diğer din ve inanışlarda da bu türden yapılanmalar vardır ve Opus Dei hareketi, bunun en yakın örneklerinden biridir. 'Tanrı'nın Eseri' anlamına gelen Opus Dei, Papalık tarafından da tanınmış olan bir Katolik örgütlenme olup 1920'lerin sonunda papaz J. Escriva tarafından İspanya'da kurulmuştur. İlk yıllarında sağcı kimliği sebebiyle komünizmle mücadele organı olarak kendisini gösteren Opus Dei, sonraki dönemlerde boyutları kestirilemeyen çok büyük bir terör organizasyonuna dönüşmüştür. Papalığa hizmet etmek gibi dinî bir gayeyi hedefleyen Escriva, yoksul ve zeki çocuklara çok iyi eğitim imkânları sağlamakta, sonra bunlar üzerinden devlet ve hükümet yapılarına nüfuz etmektedir. 'Devletin imkânları ve binalarını kullanarak çalışmak' Opus Dei için vazgeçilmez bir strateji olmuştur. Bu hareketin 'Hedefe ulaştıracak her yol mübahtır.' felsefesini benimsediği, bu yüzden de illegal faaliyetlere tevessül ettiği bildirilmektedir. Örgütün çoğu kez 'beyaz eldivenli mafya' olarak anılması bu nedenledir. Bugün çeşitli ülkelerde 15 kadar üniversiteye, yüzlerce ilk ve orta seviyede eğitim veren okula sahiptir. Escriva kendinin 'Pedre', yani Hristiyanlıktaki malum anlamıyla 'Baba' olduğuna etrafındakileri ikna etmiş, bu camiayı kurması için Tanrı'dan işaret aldığını söylemiştir. Opus Dei'nin Masonluk'tan ilham alan sıkı hiyerarşik yapısı ve taşıdığı gizlilik de söz konusu yapıyla benzerlikleri açısından dikkati çekmektedir. Gülen örgütünün teşkilat yapılanmasının, lider ve örgütünün dili ve düşüncesine paralel biçimde 'ikili' karakterde olduğunu da söyleyebiliriz. Bu ikili yapı şeffaf ve gizli ağlar olarak açıklanabilir. Şeffaf ağlar, eğitim-öğretim faaliyetleri, sivil toplum ve meslek kuruluşları, yerel ve uluslararası ticari işletmeler, basın-yayın ve medya organları türünden legal yapılardan oluş- maktadır. Gizli ağlarda ise katı bir hiyerarşik yapının baskın olduğu görülür. Bu ağlar 'devlete sızma' amaçlı oluşturulduğundan, gizlilik vazgeçilmez bir ilkedir. Sivil bürokrasi, yargı, kolluk kuvvetleri ve ordu, bu gizli şebekenin kapsadığı farklı ağlardır. Beyin yıkama tekniklerinin uygulandığı bu ağlarda Gülen'in bir kanaat önderi olmasının ötesinde onun mehdi-mesih kimliği ve bu inancın etrafındaki ezoterik kurgu ön plana çıkar. Bu yüzüyle örgüt, normal bir 'hizmet' yapısının ötesinde farklı çarkların birbirini döndürdüğü sistematik bir şekil alır Gizli ağlarda yoğun şekilde takıyye pratikleri uygulanmakta, bu ağlarda vazifeli bazı ilahiyatçı hocalar vasıtasıyla yaşanması muhtemel 'vicdan azapları' hafifletilmekte, kişiler sözde 'yüce gayelere' bu şekilde yönlendirilmekte, motivasyon en yüksek seviyede tutulmaktadır. Diğer taraftan şeffaf ağlarda, bu hâlin tam aksine, kişilerin 'Hizmet Hareketi'yle kendilerini açıkça irtibatlandırmaları bir prestij unsuru hâline getirilmektedir. Hatta bu durum henüz Gülen'le irtibat kurmamış kesimler üzerinde manevî bir baskı oluşturmakta, 'herkes gibi' kendilerinin de bu 'mükemmel' insanlarla mutlaka tanışmaları ve işbirliği yapmaları gerektiği yönünde baskın bir kanaat hâsıl olmaktadır. Tam bu noktada 'mensubiyet ağları'nın yanısıra bir 'sempatizanlar ağı'nın da kendi kendine oluştuğu görülmektedir. Bu ağ içine alınan kişilerden, kuruluş ve şirketlerden örgüt adına azami istifade sağlanmaya çalışılmaktadır. Abant Toplantıları, Türkçe Olimpiyatları benzeri prestijli organizasyonlar sempatizan ağını besleyip büyüten önemli icraatlardır. Tüm bu teşkilat yönetilirken ileri bilgi toplama, işleme ve haberleşme teknolojilerinin kullanıldığı aşikârdır. Örgüt bu konuda çok sayıda profesyonele sahip bulunmaktadır. Bu özellik, örgütün mafyatik iş ve eylemlerinde başarı şansını daha da yükseltmektedir FETÖ/PDY GAYR-İ AHLAKÎ BİR HAREKETTİR 9. Kendini gizleme, olduğundan farklı görünme, ikiyüzlü davranma, çift dilli konuşma, takıyye gereği helal-haram gözetmeme, kod adı kullanma, bulundu- ğu ortamda inandığından farklı yaşama, yalan söyleme, tecessüste bulunma, mahremiyeti ihlal etme, şantaj yapma, kayırmacılık, kötü emeller için örgütlü dayanışma gibi yöntemler gayr-i İslamî ve gayr-i ahlakîdir. Örgütün gayr-i meşru işler çevirirken uyguladığı temel taktiklerinden biri de hedefe ulaşıncaya kadar tedbir adıyla takıyye yapmaktır. İtikat ve inancını, olduğundan farklı bir biçimde ifade etmek, kalbiyle inanmadığı bir şeyi yapmak ya da söylemek gibi anlamlara gelen takıyye, Ehl-i Sünnet âlimlerince reddedilen bir husustur. Sözde Ehl-i Sünnet olan örgüt, bu takıyye anlayışını uygulayarak aldatma, yalan, iftira, hile, soru hırsızlığı vb. her türlü gayri ahlaki yola başvurmuştur. Gerçek niyetlerini sürekli gizleyen örgüt elemanları, gayelerine ulaşmak için pek çok şeyi mübah addetmişler, İslam diniyle asla bağdaşmayan çarpık bir anlayışı benimsemişlerdir. Oysa bir Müslümanın en önemli ahlakî vasıflarından biri güvenilir olmasıdır. Nitekim 'mü'min' kelimesi 'inanan ve tasdik eden' manalarının yanında 'güven veren' anlamına da gelmektedir. Bu hususta en güzel örnek ise, içinde yaşadığı toplumda 'Muhammedü'l-Emîn' olarak anılan ve en azılı düşmanlarının bile onun güvenilir oluşu konusunda hiçbir tereddüt göstermedikleri Kâinatın Efendisi'dir. Müslümanlardan başkasıyla çatışmamaya özen gösteren örgüt, Müslümanlara karşı aynı hassasiyeti göstermemiştir. Kendisine hasım bellediği kişi ve kurumlara karşı âdeta kutsal savaşa giren örgüt, 'Harp, hiledir.' [Buhari, Cihad, 157; Müslim, Fiten, 75-78] hadisini çarpıtarak gayr-i ahlakî enstrümanlar kullanmakta bir beis görmemiştir. Oysa İslam'da normal şartlarda bir Müslümanın başkasını aldatması yasaklanmışken [Ahmed b. Hanbel, IX. 122-123] sadece savaş esnasında düşmana karşı çeşitli taktik, strateji ve gerektiğinde yalan-yanlış bilgiler verilmesi caiz görülmüştür [Nevevî, Müslim Şerhi, XII. 45]. Ancak altını çizmek gerekir ki, söz konusu ruhsat, savaş hâlinde ve düşmana karşı geçerlidir. Yoksa Müslümanların birbirlerine ve içinde meşru ölçülerle yaşadıkları topluma karşı hile yapmaları caiz değildir. FETÖ/PDY AMACI UĞRUNA KUL VE KAMU HAKKINA TECAVÜZ ETMİŞTİR 10. Kendi mensuplarını kadrolara yerleştirip devleti ele geçirmek amacıyla başta soru hırsızlığı olmak üzere her türlü yolsuzluğu ve hukuksuzluğu yapmak, kul ve kamu hakkına tecavüz etmektir. Böyle bir yöntemi, örgütlenmesinin temel aracı yapmış olan bir yapı İslamî kabul edilemez. Buna önderlik eden, yol veren ya da göz yuman insanların vicdandan, ahlaktan ve dinden nasipleri yoktur. Örgüt liderinin emellerini gerçekleştirmek adına, hizmet ve dava adı altında dinin açık yasaklarını çiğneyenlerin ve bunu din adına yapanların temel noksanı, sağlıklı bir din anlayışına sahip olmamalarıdır. Başlangıçta dine hizmet adı altında ortaya çıkan bu hareket, gelinen noktada benimsenen keyfi tutum sebebiyle temel kuralları sulandırılmış bir din algısının ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Oysa bir haramı helal kabul etmek, insanı dinden çıkarır, haramı işlemek ise kişiyi fasık yapar [Taftazânî, Şerhu'l-Akâid, İstanbul 1308, 190]. Bu tür tavırların hepsi doğru din anlayışından sapmanın bir neticesidir. Allah'la özel bir irtibatı olduğunu düşündükleri ki- şinin beyanı karşısında, açık haramları işlemekte sakınca görmeyenler, bir anlamda malum yapının nasıl takıyyeci bir tavır benimsediğini de göstermektedir. Kamuya açık bir yayınında kaçak su ve elektrik kullanmanın caiz olmayacağını, böyle yapanların 60 milyon fertle teker teker helalleşmesi gerektiğini söyleyen bir şahsın, devlet kurumlarını eline geçirmek için haram ve gayr-i ahlakî yolları kullanan, sınav sorusu hırsızlığıyla sadece mevcut insan varlığımızın değil, gelecek nesillerimizin istikbalinin de çalınmasına onay vermesi anlaşılır bir durum değildir. Örgüt mensupları, örgüt içinde yetişsin ya da yetişmesin, tam teslimiyet sergilemeyen ve çıkarlarına aykırı gördükleri kişilere karşı 'iftira' ve 'kumpas' silahlarını kullanmış, bu ahlaksızlıklarını da sözde hizmetlerinin gereği ve devamı için mübah saymışlardır. Ayrıca kişilerin özel hayatından bilgiler ve görüntüler elde ederek bunları çeşitli hile ve montajlarla işleyip bir şantaj aracı olarak kullanmışlardır. Bu şekilde masum insanları görevden alma, hapse atma vs. gibi illegal eylemlerle çok sayıda mağduriyet üretmiş, kendilerine engel olmak isteyen ya da örgüt mensubu olmayan (veya örgütten ayrılan-atılan) çok sayıda kişinin işini-kariyerini, itibarını, özgürlüğünü ve hatta hayatını kaybetmesine sebebiyet vermiştir. Bu ahlaksız davranışların İslam diniyle uzaktan yakından alakası bulunmamaktadır. İftira ile suçsuz insanları karalamak ve bir de bunu şahsi emellerine yükseliş için bir basamak yapmak, Yüce Allah'ın Kur'ân'da açıkça yasakladığı en büyük günahlardan ve cürümlerdendir. [Nûr, 24/15-19; Nisâ, 4/112; Ahzap, 33/ 58]. İslam dini, özel hayatın gizliliği ilkesini çiğnemeyi de haram kılmış; bu ilkeye uyulmadığı takdirde uhrevî bir dizi ağır yaptırım öngörmüştür. Bu kapsamda aile hayatı, mesken mahremiyeti ve özel konuşmalar özel hayat kavramı içinde yer alır. Kur'an-ı Kerim'de mü'minlere '…Birbirinizin kusurlarını ve mahremiyetlerini araştırmayın…' buyrulmaktadır [Hucurat, 49/12]. Âlimler, ayetin metninde geçen 'tecessüs' kavramının kapsamına ayıplar dahil her türlü kişisel ve özel gizli bilginin girebileceğini belirtmişlerdir [Maturidi, Tevilât, IX, 336]. Hz. Peygamber de: 'Ey dilleri ile inanıp kalplerine iman girmeyenler! Müslümanlara eziyet etmeyin ve onların gizli taraflarını araştırmayın! Allah, Müslüman kardeşinin gizli tarafını araştıranın gizli taraflarını ortaya çıkarır ve Allah, kimin gizli tarafını ortaya çıkarırsa evinin içinde bile olsa onu rezil eder.' [Tirmizi, Birr, 85] hadisi ile tecessüsün İslam'da yerinin olmadığını ve cezasız kalmayacağını dile getirmiştir [Buhari, Rüya, 45; Tirmizi, Libas, 19]. Örgüt mensupları, başlangıçtan itibaren tedbirli ve temkinli olma adına oldukça sinsi ve gizli bir tutum sergilemişlerdir. Ne oldukları gibi görünmüş, ne de göründükleri gibi olmuşlardır. Özellikle bürokrasinin stratejik kademelerinde farklı bir kimlikle hareket etmiş ve uzun yıllar kendilerini saklamayı başarmışlardır. Bu bağlamda gerçek niyet ve amacı ortaya koyan tavırlar örgüt içinde ihanet, hezimet ve mağlubiyet sayılmıştır. Gülen'in kırk yıllık söylem ve eylemlerinde ikiyüzlü davranma, çift dilli konuşma boyutu o kadar çoktur ki, sırf bu hususta 'Çelişkiler İnsanı' adıyla müstakil bir kitap yayınlanmış ve Gülen'in hemen her konuda yüzlerce çelişkisi ortaya konulmuştur. Sözgelimi Türkiye'de 'tasavvufla alâkamız yok' derken, Batıya, özellikle ABD'ye açıldıklarında ise, oralarda 'tasavvuf'un ve 'Mevlânâ'nın itibarını gördüklerinde 'Kalbin Zümrüt Tepeleri'nin İngilizce'sini 'Sufism in Islam (İslam'da Sûfilik/Tasavvuf)' başlığıyla yayınlamışlar, Rumi Forum'u kurmuşlardır. Gülen, Türkiye'de ve diğer Müslüman topluluklarda Hz. Peygamber motifini sıklıkla kullanıp istismar ederken, diyalog çalışmaları bağlamında ise Peygamber unsurunu Kelime-i Tevhid'den çıkartabilmiştir. Gülen, Risale-i Nur hareketine bir 'yozlaşma' atfedip kendisine 'sahih ve püriten' bir idealizm atfetmek için yolun en başında Ebu Zerr'i bayraklaştırırken, örgütün büyüdüğü sıralarda uyguladığı bütün 'adam kazanma' taktiklerini başka sahâbîler üzerinden meşrulaştırma cihetine gidebilmiştir. Söz konusu çelişkili durum, Gülen örgütünün birçok faaliyetinde gözlemlenen ikiyüzlü tutumun bir başka örneğidir. Modernizm, post-İslamizm ve diyalog vurguları Batı kamuoyuna ve yerli laik-modern kesimlere hitap ederken, gelenekçi dinî tutumlar dindar taraftarları ve genel Müslüman kamuoyunun manevi duygularını tatmin etmeye yöneliktir. Örgütün yayın organlarında çıkmış söz konusu çelişkiyi görebileceğimiz farklı usul ve meşrepleri esas alan yazıların aslında her biri, aynı camiaya mensup insanlar tarafından hazırlanıp kaleme alınmaktadır. Bazen aynı örgüt mensubunun, örneğin ABD'de yaptığı bir konuşma ile Türkiye'de yaptığı bir konuşma tamamen birbirine ters içerikler taşıyabilmektedir. Türkiye'de örgüt adına yayınlanan kitap ve süreli yayınlarda milletimizin genel İslam anlayışı ve yorumları esas alınıyormuş imajı verilirken özellikle yurtdışı faaliyetlerinde bundan farklı tutum ve yaklaşımlar sergilenmiştir. Bu ikircikli tavrın arkasındaki tek motivasyonun pragmatizm olduğu çok açıktır. Söz konusu durum, bilhassa neo-selefî yapıların önünü açarak küresel boyutta bir İslamofobi dalgası oluşturan, bu yolla Müslümanların gelişmesini, örgütlenmelerini, siyasal faaliyetlerini vs. engelleyen Batılı stratejistler için eşsiz bir fırsat oluşturmuştur. Örgütü, genellikle kendilerinin kontrol ettiği terör gruplarına karşı etkili bir alternatif olarak dünyaya arzeden, yayılmasına, örgütlenmesine, okullar açmasına, kurumsallaşmasına yardım eden bu küresel güçler, kendilerine zararı dokunmayan ve hatta kullanışlı bir sözde 'İslamî' yapıyı ana omurga üzerine yerleştirmeyi, böylece İslamiyet'in merkezini kontrol altında tutmayı arzu etmektedirler. Bu açıdan Gülen örgütünün, 'İslamlaşmak' ile hiç alakası olmayan, sadece 'İslam'ı dönüştürmek ve Müslümanları kontrol etmek' amaçlı kökü dışarıda bir küresel projeye çoktandır evrildiği hususunda hiçbir kuşku bulunmamaktadır. Örgütün kanlı eylemleri göstermiştir ki, geçmişte on yıllar boyunca dillerinden düşürmedikleri 'hoşgörü' kavramı ve 'Ilımlı İslam' etiketi, karanlık niyetlerini örten bir maskeden ibarettir. Bu tür fesat yuvaları hakkında Yüce Allah şöyle buyurmaktadır: 'Onlara 'Yeryüzünde fesat çıkarmayın' denildiğinde, 'Hayır, biz yalnızca ıslah edenleriz' derler. İyi bilin ki, onlar bozguncuların ta kendileridir. Fakat farkında değillerdir.' [Bakara 2/11-12]. FETÖ/PDY FAKİRLERİN HAKKI OLAN ZEKÂT VE SADAKA İLE İNFAKI HİMMET ADI ALTINDA HARACA DÖNÜŞTÜREREK İSTİSMAR ETMİŞTİR 11. Allah için yapılması gereken ibadetler, farklı amaçlar için istismar edilemez. Zekât ve kurban parasıyla televizyon kurmak, medya çalışmaları yapmak, lobi faaliyeti yürütmek, bu paraları değişik ülkelerde seçim kampanyalarına aktarmak, asla meşru görülemez. Örgütün hemen her alanda sıklıkla kullandığı takıyyenin doğal olarak sözde bir 'fıkhı' da teşekkül etmiştir. Bu bağlamda örgütün öteden beri hem müntesiplerinden hem de sempatizanlarından bazen kendi rızalarıyla, bazen de malî denetim baskısıyla, şantaj vb. çeşitli yollarla zekât ve 'himmet' adı altında maddi gelir elde ettiği herkesçe malumdur. Zekâtın dolaylı da olsa tehdit ve baskıyla tahsil edilmesi bir tarafa, müstahak olmayan yerlere harcanması, en önemli şikâyet konularının başında gelmektedir. Toplanan zekâtlar, Kur'an'ın bildirdiği sarf yerlerine değil de örgütün amaçları doğrultusunda usulsüz bir biçimde televizyon programlarına, başka ülkelerdeki lobi faaliyetlerine ve seçim kampanyalarına, temsil-ağırlama işlerine, sosyal ve kültürel etkinliklere harcanmış, Gülen ve örgütü lehine kitap ve makale yazdırma, Gülen'in ikamet ettiği malikânenin masrafları, örgüt mensubu sözde imamların maaşları vs. gibi harcamalar için kullanılmıştır. Oysa zekâtın geçerli olabilmesi için Tevbe Suresi'nin 60. ayetinde zikredilen sınıflara harcanması gerekli olup bunun dışındaki yerlere harcanması caiz değildir [İbn Âbidin, Reddü'l-muhtâr, Riyad 2003, III, 291 vd.]. Kurban ibadeti için toplanan paralar başka amaçlar için kullanılmış, fakir ve yetimler adı- na toplanan sadakalar yine örgütsel amaçlara harcanmış, öğrenciler için verilen bursların çoğu yerine ulaşmamıştır. Dini çarpıtmanın tipik bir örneği olarak, ilk defa bu örgütte görü- len bir uygulamaya göre, birçok kimseden para toplanarak güya Hz. Peygamber'e kurban kesilmekte, böylece örgüte maddi destek sağlanmaktadır. Hâlbuki fıkıh geleneğinde 'Hz. Peygamber adına kurban kesilmesi' şeklinde bir ibadet biçimi yoktur. Dolayısıyla Allah ve Rasulü'nden nakledilmeyen böyle bir uygulamayı ibadet gibi telakki etmek ise bidat, hatta dalâlettir [Müslim, Cuma, 44; Ebû Dâvûd, Sünnet, 6; Tirmizî, Mukaddime, 16]. Hz. Peygamber'in (s.a.s.) vasiyeti gereği Hz. Ali'nin onun adına kurban kesmesi ise bu uygulamaya delil olamaz [Ebû Dâvûd, Dahâyâ, 2; Müsned, I, 107, 149]. Bu bağlamda örgüt tarafından, kendilerince kritik görevlerde bulunan müntesiplerine içki içebilecekleri, dinen gayr-i meşru sayılan eğlencelere dâhil olabilecekleri, kendilerine yabancı (nâmahrem) kişilerle dans edebilecekleri, İslam'ın gerekli gördüğü tesettür hükümlerine uymayabilecekleri fetvası verilmiştir. Yine hassas kadroları işgal eden örgüt mensubu kadınlar ile erkeklerin eşlerine başlarını açmaları için ruhsat verilmesi, müçtehit imamların hiç birisinin kabul etmediği icma-i ümmete aykırı bir görüştür. Netice olarak, tefsirde, hadiste, fıkıhta, siyer ve İslam tarihinde, velhasıl bütün İslamî ilimler alanında FETÖ, eklektik, faydacı, usulsüz bir oluşum olarak karşımıza çıkar. Deyim yerindeyse, örgütün menfaatine olan her şey çok rahatlıkla ve ustaca kullanılmıştır. Özetle, kendi konumuna 'meşruiyet' kazandırmak için dinin esas, değer ve hükümlerini 'araçsallaştırmaya' çalışanlar hep olmuştur ve olacaktır. Gülen örgütü de bunun bir örneğidir, fakat tek örneği değildir. Bu tür söylem ve eylemlerde bulunan, süflî emelleri için dini istismar eden her türlü oluşuma karşı gerekli tedbirler zamanında alınmalıdır. FETÖ/PDY DİNLERARASI DİYALOG ADINA DİN MÜHENDİSLİĞİ YAPAN VE KELİME-İ TEVHİDİ PARÇALAYAN BİR HAREKETTİR 12. FETÖ/PDY batılı kamuoyunun ilgi ve desteğini sağlamak, medeniyetler çatış- ması tezine karşı duyarlılık üretme adına 'Dinlerarası diyalog' ve 'ılımlı İslam' diyerek şaibeli girişimler başlatmış, pek çok sırlı ve gizemli ilişkiyle uluslararası dünyada Müslümanların aleyhine oluşturulan karanlık projelerin bir par- çası olmaktan çekinmemiştir. Hiç şüphe yok ki Allah katında hak din İslam'dır. Başka din mensuplarıyla dinî özgürlükleri zedelemeden barış içinde yaşamak esas olup insanlığın faydasına olacak her işte onlarla ortak zeminde yardımlaşma ve dayanışma mümkündür. Dolayısıyla dinlerarası diyalog adı altında belli bir siyaset mühendisliği olduğu anlaşılan ortak bir dinî teoloji veya dinî kültür birliği oluşturma çabası hiçbir şekilde tasvip edilemez. İslam'ın temel esaslarından ödün vermek, söz gelimi kelime-i tevhidin ikinci kısmı olan Hz. Muhammed'in (s.a.s.) risâletini göz ardı etmek asla kabul edilemez. Doksanlı yıllarda Gülen örgütünün giriştiği en ilginç faaliyetlerden biri de 'Dinlerarası Diyolog' çalışmalarıdır. Her ne kadar 'Bu diyalog tüm farklılıkları koruyarak herhangi bir zorlamaya girmeden, hoşgörü ve anlayış içinde ortak meseleleri konuşma, müzakere etme ve işbirliği yolları arama gayreti' gibi takdim edilse de, aslında bunun Kilise ve Batı ile sıkı bir ilişki kurma, onların desteklerine mazhar olma gibi gizli bir amaca matuf olduğu zaman içerisinde anlaşılmıştır. Nitekim Gülen'in 9 Şubat 1998'de Papa'ya bizzat sunduğu mektubundaki şu açık ifadeleri bu konuda yeterli kanıttır: 'Papa VI. Paul cenapları tarafından başlatılan ve devam etmekte olan Dinlerarası Diyalog İçin Papalık Konseyi (PCID) misyonunun bir parçası olmak üzere burada bulunuyoruz. Bu misyonun tahakkuk edişini görmeyi arzu ediyoruz. En aciz bir şekilde hatta biraz cüretle, bu pek kıymetli hizmetinizi icra etme yolunda en mütevazı yardımlarımızı sunmak için size geldik.' Gerçekte II. Vatikan Konsil'inde alınan kararlara dayanan Dinlerarası Diyalog projesiyle Gülen, ulusal ve uluslararası birçok etkinlik düzenleyerek, bir taraftan bağlılarını Hristiyan kültürüne yaklaştırırken diğer taraftan da örgütün Batı dünyası tarafından akredite edilmesini sağlamıştır. Bu sayede Gülen, kendisine Pensilvanya'da bir üs kurma fırsatı bulurken, birçok batılı ülkenin kapıları örgüte açılmış, neticede tüm dünyada pek çok imkâna kavuşturulmuştur. Yıllardır sürdürdüğü diyalog çalışmalarından sonra Fetullah Gülen'in bir sohbetinde dile getirdiği Haçlı seferleriyle ilgili şu ifadeleri, bu sürecin Gülen'i nerelere kadar sürüklediğinin açık bir göstergesidir: 'Haçlı'nın ülkenizi işgal etmesi çok tehlikeli değildir. Çünkü sizinle onlar arasında kırmızı çizgiler vardır. Bir kere onlar sizin kadınınıza, kızınıza ilişmezler. Mabedinize ilişmezler. İlişmemiş Haçlılar.' Diyalog sürecine meşruiyet kazandırmak için, Âl-i İmrân Suresi'nin 64. ayeti istismar edilmiş, bilinçli bir şekilde kelime-i tevhidin sadece ilk kısmı öne çıkarılmıştır. Nitekim bazı konuş- malarında Gülen 'Lâ ilâhe illallah' diyeni başıma koyarım' diye bir ifade kullanmış, bu da müntesiplerince Kelime-i Tevhidin 'Muhammedün Rasûlullah' kısmı söylenmese de kurtuluşa erilebileceği şeklinde algılanmasına yol açmıştır. Müslüman olmak için kelime-i tevhidin ilk kısmı olan 'Lâ ilâhe illallah' demenin yeterli olduğu ve Hz. Muhammed'e iman etmeyenlerin de cennete girebileceği safsatası ileri sürülmüştür. Nitekim örgüt mensubu bir yazar tarafından kaleme alınan eserde 'Ancak O'nun hedefi, öncelikle bütün insanları rahmet ve şefkatle kucaklayıp, ümmeti arasında da kelime-i tevhidin ikinci yarısını söylemekten kaçınarak kendisini kabul etmese bile -Lâ ilâhe illallah- diyen herkesi buraya getirmekti. Çünkü O, -Kim Lâ ilâhe illallah derse cennete girer- buyuracaktı.' ifadelerine yer verilmiştir. Bilindiği gibi İslam dininin özü ve temeli, Allah'a imandır. Bu ilkenin ifadesi ve Müslüman olmanın ilk şartı: 'Allah'tan başka ilah olmadığına ve Muhammed'in (s.a.s.) Allah'ın kulu ve Rasulü olduğuna şahitlik ederim.' anlamına gelen şehadet cümlesini inanarak söylemektir [Müslim 'İman' 1]. Kelime-i şehadetin; 'Lâ ilâhe illallah' bölümü tevhidi, 'Muhammedün Rasûlullah' bölümü ise, Hz. Peygamber'in risaletini ve O'nun Yüce Allah'tan getirdiği ilahî esasların tümünü ifade eder. Kelime-i şehadetin bu iki kısmı, aynen İslam ve iman gibidir, biri diğerini içinde barındırır. Kaldı ki 'Cibril Hadis'i [Buhari, İman, 37] başta olmak üzere pek çok rivayette 'Lâ ilâhe illallah' ile birlikte 'Muhammedün Rasûlullah' ifadesi yer almıştır [Buhari, Zekât, 1; Müslim, İmare, 116]. Şu hâlde şartlar öyle uygun düştüğü için, çıkarcı bir yaklaşımla Peygamber'e iman vb. konuları göz ardı etmek, İslam itikat ve davetinin tabiatı ile uyuşmaz. FETÖ/PDY AVRASYA COĞRAFYASINDA İÇİ BOŞ BİR İSLAM ANLAYIŞI İLE NESİLLERİ OYALAMIŞTIR 13. FETÖ/PDY, başta ülkemiz olmak üzere dünyanın pek çok yerinde özellikle Asya ve Afrika'da açtıkları okullar marifetiyle içi boş bir İslam söyleminin öncüsü olmuş, bu bölgelerde yaşayan Müslümanların umut ve enerjilerini heder etmiştir. FETÖ/PDY doksanlı yıllarda SSCB'nin dağılmasının ardından, ülkemiz yöneticilerinin ve halkın desteği sayesinde, Orta Asya ülkelerinde komünizm sonrası ortaya çıkan eğitim boşluğunu doldurma ve Anadolu'nun Müslüman kimliğini oralara taşıma iddiasıyla okullar açarak faaliyetlerde bulunmuştur. FETÖ/PDY, sözde bu gayeleri gerçekleştirme görüntüsü altında ülkemizde toplum ve yönetici desteğini arkasına almak için İslam'ı ve okullarına verdiği ülkemizin adını, gizli ajandasını gerçekleştirmek üzere bir perde olarak kullanmıştır. Aslında, kurduğu bu kuruluşlar vasıtasıyla küresel güçlerin siyasi emellerini hayata geçirmenin bir aracı hâline gelmiştir. Böylece örgüt, gerek insan gerek mali kaynaklarını artırmanın ve ülkelerin yönetiminde söz sahibi olmanın yollarını kolayca elde etmiştir. FETÖ/PDY, dinî, kültürel, ekonomik ağır bir sömürge yaşamış Afrika'nın mağdur insanlarına yardım ulaştırma ve onlara İslamî eğitim verme söylemi altında, ülkemizin hayırsever insanlarının dinî duygularından faydalanarak zekât, sadaka, kurban vb. adlar altında büyük meblağlarda yardımlar toplamıştır. Bu sözde gayelerle gidilen Afrika ülkelerinde insanlara İslam ya hiç anlatılmamış ya da örgüt içerisinde üretilen ve kendi gizli amaçları doğrultusunda şekillendirdikleri içi boşaltılmış bir İslam öğretisi aktarılmıştır. Netice olarak FETÖ/PDY, mezkur coğrafyalarda yaşayan insanlara sahih bir din anlayışı ve eğitimi götürmeyerek hem o ülke insanlarını hem örgüte iyi niyetle destek verenleri sadece hayal kırıklığına uğratmakla kalmamış, aynı zamanda onların maneviyatlarını diri tutacak İslam'a dönük beklentilerini, umutlarını boşa çıkarmış, enerjilerini heder etmiştir. FETÖ/PDY'NİN YAYILMA ALANI BULDUĞU ÜLKELERDE VERDİĞİ ZARARLARIN TESPİT EDİLMESİ ELZEMDİR 14. FETÖ/PDY terör örgütünün eğitim gönüllüleri adı altında gönül coğrafyamızda, Orta Asya, Balkanlar, Afrika ve Uzak Doğu'da gerçekleştirdiği tahrifat ve tahribat ile bu ülkelerde dini ve dinî değerleri kullanarak kurdukları hegemonya tespit edilecektir. Söz konusu tespitler Kasım ayında toplanacak Avrasya İslam Şûrası'na katılacak ülkelerin Din İşleri Bakanları ve Diyanet İşleri Başkanları ile paylaşılacaktır. Örgütün, başta Arnavutluk olmak üzere Balkanlar gibi Avrupa ülkelerinde, Fas, Cezayir vb. Afrika ülkelerinin yanı sıra bilhassa Sovyetlerin dağılmasından itibaren Kırgızistan, Kazakistan, Türkmenistan, Tacikistan vb. bazı Asya ülkelerinde etkin faaliyetler yürüttüğü herkesin malumudur. Bundan dolayı birkaç ay sonra gerçekleştirilecek Avrasya İslam Şûrası'nda da örgütün bu coğrafyadaki etkinliği ve olumsuz etkileri ele alınacaktır. Söz konusu toplantıda örgütün bu bölgelere nasıl ve ne zaman girdiği, gençleri nasıl devşirdiği, kullandığı dil ve dinî söylem, açtığı okullar ve diğer eğitim faaliyetleri, görsel ve basılı dinî yayınları, teşkilatlandığı sivil ve devlet kurumları, illegal faaliyetleri, devletin ve halkın örgüte bakışı, bölgelerdeki din algısı üzerinde etkisi, ülkeler arası ilişkilere verdiği zarar ile 15 Temmuz darbe girişimi sonrası yapılan yayınlar ve değerlendirmeler gibi konuların ele alınması planlanmaktadır. FETÖ/PDY'NİN DİNÎ HAYATIMIZA VERDİĞİ ZARARLARI TESPİT ETMEK İÇİN ORTAK KOMİSYONLAR KURULACAKTIR 15. Diyanet ve İlahiyat camiasının FETÖ ve benzer yapıların dini istismar faaliyetlerini irdeleyen ilmî çalışmalar yapmaları aciliyet kesbetmektedir. Bu bağlamda örgütü ve liderini yüceltici sözde bilimsel çalışmalar ve yayınlar da ilgili kurumlarca incelenerek bilimsel açıdan değerlendirilmeli ve gereği yapılmalıdır. 16. Din İşleri Yüksek Kurulu bünyesinde, İlahiyat Fakültelerindeki farklı branşlardan akademisyenlerin de iştirakiyle özel bir komisyon oluşturulacaktır. Bu komisyon, öncelikle FETÖ/PDY terör örgütünün İslam'a ve Müslümanlara verdiği zararları, İslam'ın inanç ilkeleri, ibadet telakkisi ve ahlak düsturlarında yaptığı tahrifat ve tahribatı, İslam'ın temel kavramlarına dair çarpıtmaları tespit edilecek ve bu tespitler kamuoyu ile paylaşılacaktır. Bu amaçla, kısa ve uzun vadede iki farklı etkinlik yapılacaktır. İlki, İlahiyat Fakültelerinden farklı branşlardan seçilen ilim adamlarından bir komisyon oluşturulacaktır. Komisyon üyeleriyle yapılacak çalıştaylarda acil bir eylem planı ve yol haritası belirlenecektir. Komisyon üyeleri, öncelikle örgütün basılı ve görsel yayınlarını inceleyerek, bu konuda yeterli tespit ve tenkitleri kaleme alacaklardır. Ayrıca komisyon tarafından, şimdiye kadar bu örgütün reklamı- nı yapan, onu yücelten çeşitli yayınlar da ayrı bir değerlendirmeye tabi tutulacaktır. Bu alanda medyada ve sanal âlemdeki bilgi kirliliği konusunda da komisyon üyeleri üzerlerine düşen görevi yerine getireceklerdir. Üyeler tarafından bu konuda yapılan çalışmalar Din İşleri Yüksek Kurulu'nda değerlendirildikten sonra kamuoyuyla paylaşılacaktır. İkincisi ise yaşanan bu acı tecrübeden sonra, Diyanet İşleri Başkanlığı yasal zemin için gerekli çalışmaları yaparak, Diyanet Araştırma Merkezi ile Diyanet Akademisi'ni kurmalıdır. Bu doğ- rultuda oluşturulacak çeşitli birimlerde yasanın çizdiği görevler dâhilinde Türkiye'deki ve yurt dışındaki dinî oluşumlar, dinî gelişmeler, dinî sorunlar hakkında ilgili alan uzmanlarına çeşitli projeler tevdi edilmeli ve ortaya çıkan sonuçlar, kamuoyuyla paylaşılmalıdır. Diyanet Akademisi'nde ise, Diyanet İşleri Başkanlığı'nın iç hizmetine dönük olarak müftü, vaiz, müşavir, ataşe ve diğer personelin nitelikli yetiştirilmesine yönelik proje ve programlar uygulanmalıdır. HER SEVİYEDEKİ DİN EĞİTİM VE ÖĞRETİM ANLAYIŞI GÖZDEN GEÇİRİLECEKTİR 17. Bu tür dinî yapıların toplumu bir kez daha aldatmasına fırsat vermemek için, din eğitim ve öğretim politikaları yeniden değerlendirilmeli ve bu çerçevede her seviyede din eğitimi ve öğretimi gözden geçirilmelidir. İnanç özgürlüğü, bireylerin bir dine inanması ve bunu bireysel, sosyal, kamusal her alanda uygulamalarla hayata geçirmesini kapsar. Devletin, bireyin inanç dünyasını koruyan bir hukukî sisteme sahip olması, kişilerin kendilerini baskı altında hissedip dinlerini yaşayabileceklerine inandıkları gruplara yönelmelerine engel olur. Bu itibarla inanç özgürlüğü devlet eliyle koruma altına alınmalı, en geniş manada dinî bilgilendirme ve din eğitimi toplumun sahih bilgi ihtiyacını karşılayacak şekilde verilmelidir. İstismarcı dinî gruplara yönelimin önlenmesinde en etkin olan husus, bireylerin dinî alanda sağlam ve yeterli bilgiye sahip olmalarıdır. Her seviyeden sahih bir din eğitiminin verilebilmesi ve Kur'an, Sünnet gibi dinin temel kaynakları ile temel öğretilerinin bütüncül olarak kavranı- labilmesi için eğitim sisteminde gerekli değişiklikler yapılmalıdır. Yapılan araştırmalarda görüldüğü üzere insanların herhangi bir cemaate yönelme sebepleri din kaynaklı değil, psikolojik ve sosyolojiktir. Dolayısıyla imam, Kur'an kursu öğreticisi, din kültürü öğretmeni, vaiz gibi din eğitimi veren kişilerin, insanların psikolojik yapılarını iyi bilmesi ve bireylerin istismarcı gruplara yönelmemeleri için onların dinle ilgili ihtiyaçlarına cevap verecek yeterlilikte donanımlı olması gerekmektedir. Dinî eğitim sürecinde Kur'an ve Sünnet'te yer alan temel ilkelere dayalı davranış tarzını önceleyen ve bunu bir yaşam biçimine dönüştürebilen ideal nesillerin yetiştirilmesi ana hedef olmalı ve din eğitim programları ve müfredatı buna dönük olarak yeniden gözden geçirilmelidir. Bu çerçevede her şeyden evvel daha ilköğrenim aşamasından itibaren fıtratların korunması ve sağlam bir karakter eğitiminin verilmesi esas olmalıdır. Çocuklarda kişiliğin geliştirilmesi, sosyal bir birey olmalarına dönük yeterli eğitimin verilmesi, dinî ve millî değerlerin kazandı- rılması öncelenmelidir. Eğitim ve öğretimde salt ezberci bir zihin inşası yerine, araştırıp soruş- turan, tartışan ve aklî melekeleri ve muhakemeyi güçlendiren yöntemlere ağırlık verilmelidir. Aynı şekilde akıl ile duygu arasındaki ilişki ve dengeyi koruyan bir bakış açısı kazandırılmalı, ne akıl uğruna duygu, ne de duygu uğruna akıl feda edilmelidir. Sadece ezberci bir din eğitimi, bireyi özgürleştirmek yerine esir alacak hatta robotlaştıracaktır. Çünkü bu yöntem, onun kendi değerlerini oluşturarak, dürtülerinin ve çevrenin esaretinden kurtulmasının önünü tıkamaktadır. Ahlaken özgürleşemeyen birey, kumandası kimin elindeyse ona göre davranacaktır. Ezberci eğitim anlayışında, sunulan hazır bilgiler, 'mutlak değişmez doğrular' olarak kabul edilmekte, sorgulanıp, irdelenmemekte ve bu bilgilerle yetinilerek yeni bilgiler üretilmemektedir. Ezberci eğitimin bilgileri empoze edici üslûbu, bireyin zihnini baskı altına alıp kalıplaştırmaktadır. Böyle bir din eğitiminden geçen kişinin, dinî bilgileri hiç sorgulamadan, anlamlandırmadan kabullenmesi, dinî doğruların tam anlaşılmasını, onların zenginliklerinin ve işlevlerinin kavranmasını engellemektedir. Hâliyle öğrenci bu bilgileri hayatında kullanabileceği somutluğa dönüştürememekte, sonuçta özellikle ahlakî değerler işlevsizleşmektedir. İlmin, irfanın, bilginin, sürekli aklı kullanmanın önemine vurgu yapan, sorgulamanın gereklili- ğine atıfta bulunan, varlık ve indirilen ayetler üzerinde sürekli düşünmeyi tavsiye eden, imanı kişinin özgür seçimiyle gerçekleşen bir karar olarak gören, dinde her türlü zorlamayı yasaklayan Kur'ân'ın, bir takım bilgilere körü körüne bağlanmayı öngören ezberci eğitim anlayışına onay verebileceği düşünülemez BENZER YAPILARIN OLUŞMAMASI VE BENZER H ATALARIN TEKRARLANMAMASI İÇİN STK'LARLA ORTAK ÇALIŞMALAR YAPILACAK TIR 18. Diyanet İşleri Başkanlığı, özellikle Din İşleri Yüksek Kurulu marifetiyle -özgürlüklerine müdahale edilmeksizinTürkiye'de din hizmetine ve din eğitimine destek veren sivil dinî-sosyal teşekküllerle, İslam'ın tarih boyunca medeniyetler kuran ana yolundan ayrılmamak, her türlü ifrat ve tefritten uzak kalmak, daha şeffaf ve denetlenebilir yapılar olmak yönünde ortak çalışmalar yapılmalıdır. Ayrıca dinî ve ilmî denetim ve rehberlik için Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde üst kurullar oluşturulmalıdır. Din ve inanç özgürlüğünün kanunların teminatı altına alındığı ülkemizde, halkın bu alandaki bilgilenme ve aydınlanma ihtiyacını karşılamak üzere çeşitli resmî kurumlar bulunduğu gibi, mevcut birçok Sivil Toplum Kuruluşu da farklı açılardan bu sahada faaliyetlerini sürdürmektedir. Millî Eğitim Bakanlığı ve Diyanet İşleri Başkanlığı gibi yasal sorumluluk sahibi olan kurumlar, devlet ve milletimizin geçmişten günümüze tevarüs ettiği 'orta yolu', her türlü aşırılıklardan, sapkınlıklardan azade bir şekilde bugünün ve geleceğin nesillerine devredebilme adına, din eğitimi alanında faaliyet gösteren çeşitli sivil teşekküllerle birlikte yeni eğitim politikaları üretmek, öğretim metotları oluşturmak ve teknolojik imkânları geliştirmek üzere periyodik olarak müşterek etkinlikler yapmalıdırlar. Bu çerçevede, ulusal ve uluslararası kongreler, çalıştaylar ve kurultaylarda resmî ve sivil teşekküller ortaklaşa plan ve projeler üretmeli ve uygulamaya konulmalıdır. Kur'an ve Sünnet çizgisini aşmadıkça ve İslam'ın ana yoluna zarar vermedikçe, dinî ve ilmî faaliyetlerde görülen farklı yorum ve yaklaşımlar, elbette birer zenginliktir ve bu yaklaşımlara saygı duyulmalıdır. Ancak gerek yazılı ve gerekse görsel basında çarpıcı örneklerine rastlandı- ğı üzere, idraklerin alamayacağı, tevilinin dahi yapılamayacağı birtakım hezeyanlar, halkımızın zihnini karıştırmaktadır. İşte böylesi yanlış söylemlerin sahih bilgi ile tashihi, halkımızın doğru bir şekilde aydınlanması, kabulü imkânsız olan çeşitli sapkın tespit ve düşüncelerin önünün alınması ve hakikat arayışında insanlarımıza doğru ve güvenilir bir rehberlik sunulması için Din İşleri Yüksek Kurulu'nun çalışmalarına ilmî ve fikrî bakımdan destek olacak bir genişletilmiş istişare heyeti oluşturulacaktır. 'Genişletilmiş İstişare Heyeti', Diyanet İşleri Başkanlığı'nın dinî konularda en yüksek karar ve danışma organı olan Din İşleri Yüksek Kurulu'nun yasada belirtilen görevlerini daha kuşatıcı bir şekilde yerine getirebilmesi için çalışmalarına destek olacaktır. Söz konusu heyet, hem yurt içine hem de yurt dışına dönük plan ve projelere imza atacaktır. Bilhassa taşra teşkilatındaki sorunların, taleplerin ve beklentilerin karşılanabilmesi, bölgesel dinî konularla yakından ve mahallinde ilgilenilebilmesi adına önemli bir boşluğu dolduracaktır. Bu heyetin, Diyanet İşleri Başkanlığı'nda, İlahiyat ve diğer ilgili fakültelerde veya geleneksel din eğitimi veren kuruluşlarda hâlen çalışan veya emekli olan saygın ilim ve fikir adamlarından oluşturulması planlanmaktadır. Ayrıca bu yapının teşekkülünde, gelişmesinde ve bugünlere gelmesinde toplumun bütün kesimlerinin esaslı bir özeleştiriye ihtiyacının olduğu açıktır. Bu noktaya nasıl gelindiği sorusuna cevap ararken, benzer durumların ortaya çıkmaması için, Gülen'in sûiniyeti kadar, ilgili her kesimin ihmal ve kusurunun olduğu da göz önünde bulundurulmalıdır. FETÖ/PDY, ailelerin, çocuklarıyla ilgili beklentilerini fark edip 'yetiştirme' yükünü onlardan devralarak; dindar kesimlerin hassasiyetlerini istismar ederek; bürokrasinin kadro ihtiyaçlarını fırsata dönüştürerek gitgide büyümüş ve 15 Temmuz gecesi görülen o 'canavar' portresine kadar ilerlemiştir. Gelinen noktada kişisel, ailevî, ilmî, siyasî ve toplumsal sorumluluklarımız göz ardı edildiği takdirde yaşanan meş'um tecrübeden gereken derslerin alınması zorlaşacaktır. Bu nedenle, başta Diyanet İşleri Başkanlığı olmak üzere, Millî Eğitim Bakanlığı, Gençlik ve Spor Bakanlığı, Yüksek Öğretim Kurumu ve üniversiteler, gençlerin dinî ve millî değerlerini kazanmaları, sağlam bir karakter eğitiminden geçmeleri konusunda acil bir eylem planı ortaya koymalı ve derhal uygulamalıdır. Mevcut şartlarda, özellikle ifrat ve tefrit içerisindeki bazı kişi, grup ve yapıların olup bitenin faturasını bilimsel veri ve argümanlara dayandırmadan doğrudan 'cemaat' olgusuna kesme yönündeki dar yaklaşım ve tavırları, son derece riskli ve tehlikelidir. Şu hâlde, yaşananın bir benzerinin başka yapılarda tezahür etmemesi için dinî-sosyal teşekküllerin hem düşünce-program-hedefler noktasında bir şeffaflığa hem de malî işlemler hususunda denetlenebilirliğe kavuşması önem arz etmektedir. Bunun için, hukukî düzenlemeler yapılmalı; ayrıca bu yapılar arasında iletişim, etkileşim kanalları açık tutulmalı ve geliştirilmelidir. Sivil toplum alanının, topyekûn bir rehabilitasyon ile şeffaf, hesap verebilir, faaliyet alanı belli yapılardan oluşan sağlıklı bir konuma kavuşturulması için devlet kapsamlı, objektif bir denetimi hayata geçirmelidir. Bu çerçevede sivil toplum kuruluşlarının devlete bağımlı hâle gelmesine yol açacak uygulamalardan da kaçınılmalıdır. Zira, bu durum bir yandan gizli ajandası bulunan grupların bu tür kuruluşlar üzerinden devlet içine sızmasına ve kayırmacılık, yolsuzluk gibi sorunların çıkmasına imkân tanımakta, diğer taraftan da sıradan insanları siyasileşmiş olan 'sivil' örgütlere yabancılaştırmaktadır. Her iki sonuç da sivil toplum alanının sağlıklı işleyişini ve gelişimini engellemektedir. Kamuda, bürokraside, akademide ve diğer tüm görevlerde 'adalet, eşitlik, emanet, ehliyet ve liyakat' gibi temel ölçüler bihakkın çalıştırılmalıdır. Bu ilkelerin dışında kalan dinî, mezhebî, meşrebî, yöresel, etnik vb. hiçbir aidiyet, görevlendirmelerde asla tercih sebebi olmamalıdır. ÜLKEMİZDE DİN - DEVLET-TOPLUM İLİŞKİLERİ SAĞLIKLI BİR ZEMİNE OTURTULMALIDIR 19. Cumhuriyet tarihi boyunca din-devlet-toplum arasında yaşanan sosyo-politik gerilim süreçlerinde ülkemize özgü bir kurumsallaşmanın yeterli düzeyde ve eş zamanlı olarak gerçekleştirilememesi nedeniyle ortaya çıkan boşlukta tü- reyen din eksenli yapılar, zaman zaman toplumun dinî hayatını zaafa uğratacak boyutlara ulaşmıştır. Bu durum, ülkemizde din-devlet-toplum ilişkilerinin gerekli yasal zeminin inşası da dâhil olmak üzere yeniden ele alınmasını zorunlu kılmaktadır. 3 Mart 1924'te yeni bir anlayışla kurulan Diyanet İşleri Başkanlığı, Cumhuriyet'le birlikte toplumda din işlerini yürüten, toplumu din konusunda aydınlatan ve ibadethaneleri yöneten bir devlet kurumu olarak sadece inanç, ibadet ve ahlak alanlarıyla sorumlu tutulmuştur. Ancak, neredeyse sadece namaz ve cenaze hizmetleriyle yetinmek durumunda kalan Diyanet İşleri Başkanlığı'nın bu dönemlerde en temel din eğitimini dahi veremediği bilinen bir gerçektir. Şartlar böyle sınırlı olunca din eğitim ve hizmeti ihtiyacını artık resmî ve denetlenebilir mercilerden karşılayamayan halk kitleleri, zamanla kendilerine bu konularda rehberlik yapan bazı oluşumlarla yüz yüze kalmıştır. Gerek din öğretimi gerek dinî yaşayış konusunda devam eden kısıtlamalar, bu oluşumların ve faaliyetlerinin yeraltına inmesine yol açmış ve Türkiye'de uzun bir zaman dinî eğitim ve rehberlik ihtiyacı, birtakım dinî oluşumlar tarafından karşılanmaya çalışılmıştır. Cumhuriyet'le yaşıt olan Diyanet İşleri Başkanlığı, ellili yıllardan itibaren mevcut boşluğu doldurma çabası içerisine girmiş, yetmişli-seksenli yıllarda da teşkilatlanmasında önemli geliş- meler kaydetmiştir. 13 Temmuz 2010 yılında yeni teşkilat kanununa kavuşan Diyanet İşleri Başkanlığı gelinen noktada yüzü aşkın ülkede hizmet verir hâle gelmiştir. Diyanet İşleri Başkanlığı'nın yasalarla belirlenmiş temel görevlerinden biri, din konusunda toplumu aydınlatmaktır. Başkanlığın değişmeyen asıl misyonu, dini anlama ve onun rahmet yüklü mesajını hayatın değişik bölümlerine yansıtma konusunda milletimizin sahip olduğu köklü mirası bütün zenginliğiyle tanıtmak ve bunu güçlendirmek için çalışmaktır. Öte yandan toplumu din konusunda bilgilendirme görevi, bugüne kadarki İslam ilim ve fikir hayatının, önceki kuşaklardan aktarılagelen dinî tecrübenin doğru tanıtılması, keyfi ve temelsiz yorumlardan kaçınılması sorumluluğunu da içermektedir. Bu ise Diyanet İşleri Başkanlı- ğı'na hem sağlıklı bilgiyi üretmek, hem de o bilgilerle toplumu aydınlatmak gibi çift yönlü bir görev yüklemektedir. Sağlıklı bilgi demek, hurafelerle, yanlışlıklarla, cehaletle, bid'atle ve din adına istismarlarla mücadele etmek demektir. İşte bu çerçevede Diyanet İşleri Başkanlığı, sağlıklı dinî bilgiyi ve bilgilendirmeyi esas alarak yanlış eğilimler ve oluşumlar konusunda toplumu aydınlatma görevini sürdürecektir. Diyanet İşleri Başkanlığı, kurulduğu günden itibaren bireylerin din ve inanç özgürlüklerine saygı çerçevesinde hareket etmekte ve dinî referanslara dayalı farklı görüş ayrılıklarını rahmet ve genişlik olarak görmektedir. Bununla birlikte dinin istismarı ve suistimali ile din gö- rünümlü hareketlerin halkın inanç ve duygularını sömürmesinin engellenmesi, muhtemel din, mezhep ve meşrep çatışmalarının önüne geçilmesi, toplumsal huzur ve birliğin temin edilmesi adına Diyanet İşleri Başkanlığı'nın yasal yetki ve sorumlulukları genişletilmeli ve tahkim edilmelidir. MARUZ KALDIKLARI MANEVÎ ZARARLARI ÖNLEMEK İÇİN VATANDAŞLARIMIZA VE ÖZELLİKLE GENÇLERE YÖNELİK ÇALIŞMALAR YAPILACAKTIR 20. Dini ve maneviyatı kirletmekten kaçınmayan bu hain saldırı neticesinde pek çok vatandaşımızın bilhassa genç nesillerin maneviyatını derin bir bunalım ve çıkmaza sürükleme potansiyelini bertaraf etmek için özel çalışmalar yapılacak ve yayınlar gerçekleştirilecektir. Sanal âlemin kıskacında her türlü illegal ve zararlı etkilere açık olan milyonlarca gencimizin dinî, ahlakî ve millî değerleri donanmaları yolunda başta MEB, DİB olmak üzere tüm yetkili kurum ve merciler acil eylem planları yaparak gerekli somut adımları atmalıdır. Bu çerçevede DİTİB tecrübesinde olduğu gibi camilere bağlı 'Gençlik Kolları' oluşturulmalı; il ve ilçelerde 'Gençlik Rehberi' adıyla yeterli kadrolar ihdas edilmeli ve bu rehberler aracılığıyla DİB ideal bir gençliğin yetiştirilmesinde gerekli desteği vermelidir. Bilhassa asrın idrak ve imkânları doğrultusunda gençlere dönük görsel ve yazılı yayınlar yapmalıdır. Toplumun her kesimine hitap etmesi gereken bir kurum olan Diyanet İşleri Başkanlığı'nın özellikle gençlere yönelik olarak hazırlanacak web platformu ve basılı yayınlarıyla bu hedefi gerçekleştirmesi beklenmektedir. 13-20 yaş dilimindeki gençlerin ergenlik dönemine özgü merak, heyecan, hobi ve fobileri, bilgi ve kültür ihtiyaçları dikkate alınarak onlara dönük çeşitli projelerin sunulmasına acil ihtiyaç vardır. Bu çerçevede hâlen yürütülmekte olan 'Gençlik Kitaplığı Projesi', basılı yayın olarak belli bir boşluğu dolduracaktır. İnanç, Bilinç, Kültür ve Biyografi şeklinde dört seri ve yüz kitapçıktan oluşan proje, vereceği doğru ve tutarlı bilgilerle ergenlik dönemindeki 5-6 milyon gence hitap edecektir. Her bir kitapçık, hacmi, dili ve üslû- buyla olduğu kadar baskı, dizgi, görsel materyal ve tasarımıyla da günümüz gençliğinin ilgisini çekecek nitelikte hazırlanıp yayınlanacaktır.

Diyanet İşler Başkanlığı olağanüstü din Şurası Kararları

Diyanet İşleri'nin "Dini istismar hareketi FETÖ" başlıklı rapor programı tamamlandı. Buna göre FETÖ ile ilgili tespit ve alınan kararların yayınlandığı bir doküman da oluşturuldu. İşte Din Şurasının Hain FETÖ örgütü hakkındaki kararları

EN SON FOTOHABERLER