İlham veren anneler

Beş çocuklu bir milletvekili, antrenmanlara bebeğiyle giden bir voleybolcu, koruyucu anne olan bir tasarımcı ve otizmli çocuğu için vatanını geride bırakan bir haber spikeri... İşte Anneler Günü'nde dört güçlü ve ilham veren annenin hikayesi 'Ziyan olmayan emek' derler bu topraklarda evlatlara... Çünkü emeğin de mücadelenin de sevginin de en büyüğünü harcar anneler evlatlarını yetiştirirken. İşte bu yüzden bir annenin çocukları için göze alamayacağı hiçbir şey yoktur. Yüreğiyle yoğurduğu emeğidir evladı onun... Biz de bugün farklı mücadeleler içinde olan, evlatları için her şeyi göze alan ve pek çok anneye ilham olacak dört anne ile röportaj yaptık. Asuman Erdoğan, AK Parti Ankara Milletvekili. 11, 7 ve 5 yaşlarında tam beş çocuğu var. İki erkek bir kız çocuğu üçüz... O çocukları ile birlikte hem TBMM'de hem sosyal hayat hem de evde varolunabileceğinin en güzel örneği. Çocuktan sonra iş hayatından çekilmeyi düşünen, etraftan gelen baskılarla iş ve ev hayatını birlikte yürütemeyeceğini düşünen annelere en güzel örnek. Çünkü Erdoğan da çoğu kadın gibi çocukları olduktan sonra iş hayatına nasıl devam edeceği konusunda endişe yaşamış. Ancak pes etmemiş, 'Kadın olmam, anne olmam, çok çocuklu olmam da benim kimliğim ve farklılığım. Tüm bu özelliklerimle bulunduğum yere farklılıklar katabilirim' diyerek yoluna devam ediyor. Fenerbahçe Kadın Voleybol Takımı oyuncusu Bahar Toksoy, kızı doğduktan sonra profesyonel hayatını bırakmayan bir isim. Zor antrenmanlar, yoğun maç programı, deplasmanda geçirilen vakitler ona engel değil. Bahar Toksoy, bir başka takımın antrenörü olan eşi Giovanni Guidetti'nin de yardımıyla 2.5 yaşındaki kızları Alison'u ilgiyle büyütüyor... Simay Bülbül, Türkiye'nin önde gelen moda tasarımcılarından biri. İki oğlu var. Büyük oğlunun koruyucu annesi. Oğlundan bahsederken sayısız kez gözleri doluyor. 'Kan bağına ihtiyaç yoktur ailelerde, can bağı esastır benim için' diyor ve ekliyor: 'Biri biyolojik biri de kalbiyolojik iki erkek çocuk annesiyim.' Türkiye'nin yakından tanıdığı ve çok sevdiği bir haber spikeriydi Sonay Dikkaya. Anneliğe adım atmasıyla mücadeli başladı. Otizm teşhisi konulan oğlu Şan'a daha iyi bir eğitim ve rahat hayat sunabilmek için kariyerini, evini, sevdiklerini ve vatanını geride bırakıp ABD'ye yerleşti. Gurbetin ne demek olduğunu iliklerine kadar hissediyor ama çocuğunun geleceği için kurduğu iki kişilik hayatında her şeyle tek başına mücadele ediyor. AK PARTİ ANKARA MİLLETVEKİLİ ASUMAN ERDOĞAN - Peki, size neler söylüyorlar yaptığınız işle ilgili? - Yerel seçimler hakkında konuşurken, nasıl olacak oğlum fikrin var mı diye soruyordum: 'Aklı olan bizim partiye verir annecim, bunu nasıl göremezler' diyordu büyük oğlum. Küçüklerim ise 'Annecim neden herkes sana selam veriyor, seni neden bu kadar seviyorlar?' diye soruyorlardı. İlk seçildiğimde 'Annecim milletvekilinin görevi nedir?' diye sordular. 'Siz tahmin edin' dedim. 'Cumhurbaşkanımızın yanında gezer onu korurlar' dediler. Çok hoşuma gitti. Cumhurbaşkanımızı çok seviyorlar. - Anneler ve çocuklar için TBMM'de yaptığınız, yapacağınız projeler var mı? - Öğretmenlik yaptığım dönemde bize sunulan imkânlardan çok daha fazlası var şimdi. Yarı zamanlı çalışma saatlerinden ücretsiz izne, süt iznine kadar güzel fırsatlar var. TBMM'de bana çok çocuklu anneler gelip dertlerini anlatıyor. Sıkıntıları olan, engelli çocuğu olan anneler geliyor yanıma. Onlara çözümler bulmaya çalışıyoruz. Özel çocuklarımız içim maddi manevi destek sağlamaya çalışıyoruz. Otistik, Down sendromlu çocuklarla ilgili bir komisyon kuruldu. Ben de o komisyondayım. Tüm bunların sebepleri ve nasıl faydalı çözümler üretebileceğimize dair çalışacağız. Okullar ve öğretmenlerle ilgileniyorum. Dışişleri komisyonundayım. Özellikle bu konudaki hassasiyetimi yurtdışında da ortaya koymaya çalışıyorum. HABER SPİKERİ SONAY DİKKAYA YETER Kİ OĞLUM YANIMDA OLSUN - Oğlunuza otizm teşhisi konduğunda ne hissettiniz? - Şan 600 gr doğduğundan, biz zaten büyük bir mücadele içinde yıllarımızı geçirdik. Önce beden sağlığını ve hayatta kalmasını düşündüğüm içi üç yaşında otizm teşhisi konulunca büyük bir şok yaşamadım. Yeter ki yanımda olsun, birlikte aşarız diye düşündüm. Tabii ki nasıl bir mücadelenin içinde olabileceğimizi tahmin edemedim o zamanlar. - İkiniz ABD'de yalnızsınız. Hiç korkmadınız mı? -Tabii ki korktum. Hâlâ da korkuyorum. Biraz hasta olsam çocuğuma çorba yapacak bir yakınımın olmaması, gece bir baygınlık geçirsem Şan'ın kimseye haber veremeyecek olması beni her zaman endişelendiriyor. Ama burada devlet okuluna gidiyor. Hiç bir ücret ödemiyoruz. Aldığım küçük bir evim var, Kira ödemiyorum. Ortam ve insanlar otizm için daha konforlu. Huzurluyuz ama, ülkeme, sevdiklerime, alışkanlıklarıma özlemim çok fazla. Gurbeti yaşayan bilirmiş meğer... - Şan okuldayken siz nelerle meşgul oluyorsunuz? - Henüz bir işim yok burada. O okuldayken günlük işlerimi yapıyorum, market alışverişi, yemek, içmek derken zaman çabucak geçiyor. Fırsat buldukça meditasyon yapıp, sessizliğin tadını çıkarmaya, biraz ruhumu dinlendirmeye çalışıyorum. - Diğer otizmli çocukları olan annelere ne söylemek istersiniz? - Benim gibi annelerin yolu uzun. Hep güçlü olmak zorundayız. Hayatta kalmak ve evlatlarımıza bakabilmek için her şeyi kabullenip, hiç kimseden hiç bir şey beklemeden, ruhumuzu beslemeliyiz. Pozitif düşünebilmenin zaman zaman çok zor olduğu bu hayatın içinde sevgiye ve şükretmeye tutunup şimdiyi yaşamaya çalışıyorum. Ufacık şeyleri dert etmemeyi öğrendim. Yeter ki sağlık olsun....Her Anneler Günü'nde hüzünlenirim. Annesi olmayanları, anne olmak isteyip olamayanları düşündüğümde içim burkulur. Buradan, önce canım anneciğimin ve tüm annelerin gününü kutluyorum. Anne olmak isteyenlere dualarımı yolluyorum. MODA TASARIMCISI SİMAY BÜLBÜL ANNELİK CAN BAĞIYLA SEVEBİLMEKTİR - Annelik nedir sizin gözünüzde? - Annelik bir çocuğu kan bağıyla değil de can bağıyla sevebilmektir. Biyolojikten de öte kalben de o çocuğu doğurabilmektir anne olmak. Ben şu an biri biyolojik biri de kalbiyolojik iki erkek çocuk annesiyim. İlla kan bağına ihtiyaç yoktur ailelerde, can bağı esastır benim için. Başka kanallarla iki emanetim var ve bu emanetlere sahip çıkabildiğim her gün şükrediyorum. - Nasıl girdiniz peki koruyucu annelik yoluna? - 2014 yılında gönüllü annelik yapmaya başladım. İki yıl boyunca Darülaceze'de çalıştım. Yaklaşık iki yaşındaydı büyük oğlum hayatımıza girdiğinde. Evimize geldiğinde de yaklaşık 3.5 yaşındaydı. Babamın ölümünden sonraydı. Annem ve babam anaokulu işletti 20 küsur yıl. Babam çocuklara çok bağlıydı, çocuklar da ona. Binlerce çocuğun hayatına dokundu ve onun ölümünden sonra yaşadığım acıyı anlamlandırmak için girdim aslında bu yola. Bu yol beni büyük oğlumla tanıştırdı. - Nasıl oluyor koruyucu annelik? - Koruyucu aileler de evlat edindiği zaman çocuğu tamamen hayatlarına alıyor. Biyolojik çocuğunuz için yapacağınız her şeyi yapıyorsunuz. Ama nüfusunuza alamıyorsunuz, ayda bir biyolojik anne-baba çocuğu görebiliyor. Bu çocuklar bize emanet. Ama biyolojik çocuğumun da bana emanet olduğunu düşünüyorum. Biyolojik ailenin çocuğu geri alması ihtimali yüzde 1 bile değil. Genelde çok daha tramvatik hikayeler oluyor bu çocukların hayatında. FENERBAHÇE KADIN VOLEYBOL TAKIMI OYUNCUSU BAHAR TOKSOY - Anne olunca anladım dediğiniz neler var? - Zorlukları fırsat olarak gören, daha sabırlı, daha anlayışlı bir insana dönüştüm. Bunun mesleğime katkısı büyük oldu çünkü bu özellikler takım oyunu için çok gerekli şeyler. Anne olmak, bir kadının kariyeri, hayalleri, özgürlüğü önüne kurulan bir bariyer değil. Aksine, hiç bilmediğiniz yönlerinizi, içinizdeki gücü ve potansiyeli keşfetmeniz için harika bir fırsat. Mesela ben kız çocukları ile ilgili daha fazla şey yapabilmeyi ister oldum. Bir voleybol akademisi kurma fikri bir süredir aklımdaydı ama Alison doğduktan sonra harekete geçmeye karar verdim. - Hamile olduğunuzu anlayınca spor yaşamınız nasıl şekillendi? - Aslında ben profesyonel spor kariyerimi sonlandırdıktan sonra çocuk doğurmayı planlıyordum. Ama bu tatlı sürpriz, hayatımı o kadar güzel şekillendirdi ki.. Anne olduktan sonra da, hiç beklemediğim bir şekilde, kendimi çok daha diri, güçlü ve formda hissetmeye başladım. Sahaya geri dönmek için içimde inanılmaz bir istek oluştu. - Doğumun ardından ne kadar sürede işe döndünüz? - Suda doğum yaptım. Çok kolay bir doğum oldu. Doğumdan sadece 42 gün sonra bireysel antrenmanlarıma başladım. Kısa bir süre sonra da Fenerbahçe Opet voleybol Takımı'ndan transfer teklifi aldım. Fenerbahçe gibi büyük bir kulübün, bana güvenmiş olması iş hayatındaki bütün şirketlere örnek olmalı diye düşünüyorum. Kulübümüz Fenerbahçe'nin hayata geçirmiş olduğu HeForShe projesini de bu anlamda çok destekliyorum. Kadın erkek eşitliğinin sosyal hayatta, iş hayatında yani hayatın her alanında uygulanıp farkındalık yaratılmasında Fenerbahçe'nin önemli bir rolü var. Annelik kadınların kariyeri önünde bir bariyer olmamalı. Neredeyse bir sezon bile ara vermeden geri dönme şansı elde ettim. Bu kadar hızlı geri dönmem de, yıllardır düzenli spor yapıyor olmamın, beslenme ve uyku düzenime çok dikkat ediyor olmanın çok büyük etkisi var. Çocuklara, gençlere hep aynı şeyi tavsiye ediyorum. Sporu bir şekilde hayatınızda tutmanız, yaşam kalitenizi, okuldaki ve işteki başarınızı, hatta özel hayatınızı belirgin düzeyde etkiliyor. FOTOĞRAFLAR: ALİ EKEYILMAZ VE MURAT ŞENGÜL

İlham veren anneler

Beş çocuklu bir milletvekili, antrenmanlara bebeğiyle giden bir voleybolcu, koruyucu anne olan bir tasarımcı ve otizmli çocuğu için vatanını geride bırakan bir haber spikeri... İşte Anneler Günü'nde dört güçlü ve ilham veren annenin hikayesi...

EN SON GALERİLER