Hakan Meriçliler: Çocuğuyla basketbol oynayan genç bir baba olmak istedim

OĞUZHAN TORACI Girit göçmeni bir ailenin çocuğu olarak İzmir'de doğup büyüyen, konservatuvarı bitirdikten sonra Devlet Tiyatroları'nda kariyerine devam eden Hakan Meriçliler, bu sezon atv'nin 'Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz' dizisinin kadrosuna katılmıştı. Oğlu Doğaç Meriçliler ile GÜNAYDIN'ın Babalar Günü konuğu olan Meriçliler, genç baba olmanın tadını çıkarıyor. Ünlü oyuncu, 18 yaşındaki oğluyla bütün hayallerini gerçekleştirdiklerini söylüyor. İşte Shangri-La Bosphorus İstanbul'da buluştuğumuz Meriçliler ve oğlu Doğaç ile bir Babalar Günü sohbeti... - Boyunuz kadar oğlunuz var. Genç baba olmak nasıl bir duygu? 2000 yılında Teoman'ın '17' isimli albümü çıkmıştı, Doğaç'ı uyuturken ya da uyandırırken '17' şarkısını söylüyordum. Şarkıda, 'Babamın öldüğü yaştayım' diye bir söz vardır ya, ben onu 'Babamın yaşadığı yaştayım' diye çeviriyordum. İlk bebeklik dönemini hep bir arada geçirdik. Evlenmek de, çocuk sahibi olmak da çok güzel. Hatta bir kızımın olmasını da isterdim. - Artık insanlar evliliğe ya da çocuk sahibi olmaya temkinli yaklaşıyor. Babalık zor mu? Yok canım, zor değil ama dediğin çok doğru. Ben Trabzon Devlet Tiyatrosu'nda oynarken, Sivas Devlet Tiyatrosu'nu kurmak üzere görevlendirildim ve 1.5 yıl Sivas'ta yaşadım. Orada da bir ustam vardı ve ustam, baba olacağımı öğrendiği gün beni aradı; 'Çabuk o çocuğu yok et! Bir oyuncu için ayak bağı olur' dedi. Ben de; 'Ben çocuğumla basketbol oynayacağım, gezeceğim. Daha geç baba olup çocuğumun yanında dede gibi mi görüneyim?' dedim. Oğlumla bütün hayallerimizi gerçekleştirdik. HAYATIM ARTIK ÇOK DAHA NET - Çocuğunuzun annesi de tiyatro sanatçısı Ayla Baki... Eşinizden ayrıldıktan sonra aile ortamının dağılması sizi nasıl etkilemişti? Ben oğlumla çok iyi bir arkadaş olabilmeyi başardım. Doğaç'ın annesi Ayla müthiş bir kadındır. Sağolsun oğlumla aramı çok iyi tuttu. Hatta Ayla evleninceye kadar evden hiç çıkmadım. Oyuncu bir eş seçip de sorunsuz bir ayrılığı başarabilmiş çok şanslı bir insanım. - Hayatınıza dair bir şeyler yapmak istediğinizde 'Ben babayım, yapmamalıyım' dediğiniz durumlar oluyor mu? Tabii ki daha dikkatli olmam gereken durumlar var. Haraketli ve enerjik biriyim; magazin basını da gördüğü şeyi haber yapmayı çok seviyor ama oynadığım rol kişisi gibi magazinleşmekten pek hoşlanmadım. Oğlum büyüyor ve hayatım artık çok daha net diyebilirim. - Doğaç oyuncu olmak isterse, onu destekler misiniz? Şimdi üniversite sınavlarına girecek. Seçimleri konusunda onu hiç sıkmıyorum, istediği bölümü seçebilir. Belki de düşünmeye ihtiyacı vardır ama ben bu konuda onu yönlendirmiyorum. Hatta oğlumun yaşında birçok öğrencim var; bu durum oğlumla empati kurmama sebep oluyor ve oğluma hiç oyuncu olacak gözüyle bakmadığımı fark ettim. Belki de bunu bilinçli yaptım çünkü oyuncu ailelerin, çocuklarını zorla oyuncu yapmasına karşıyım. - Türkiye'de tiyatro dünyası biraz sancılı bir alan. Oğlunuz istese bile, 'Boşver oğlum; biz ne zorluklar yaşadık, vazgeç' demez misiniz? Bizde gündem oralara gelmedi ama ben genç insanları önce yıldırıyorum. Hatta önlerine epey zor şeyler koyuyorum. Bu yüzden dersten çıktıktan sonra, 'Biz bu işi bırakmayı düşünüyoruz' diyorlar. Çünkü oyunculuk, gerçekten çok sevenlerin katlanabileceği bir iş. - Trabzon'dan Ankara'ya tayin edildikten sonra, 'Ankara'da deniz yok' diyerek tekrarTrabzon'a tayin istemişsiniz. Bu doğru mu? Tabii ki istedim. Ben İzmirli'yim ve hep sahillerde büyüdüm. O zamanlar Devlet Tiyatroları Genel Müdürü olarak Mine Acar göreve gelmişti. Kendisi de beni Ankara'ya davet edip 'Ankara'ya gel, buranın prensi ol' dedi. Ben de, 'Ankara'nın prensi olmaktansa, İstanbul'un prensesi olmayı tercih ederim!' demiştim. (Gülüyor) Sahil tutkum hiçbir zaman geçmedi. İZMİR, SANATÇILARIN MEZARIDIR - İzmir'e göre İstanbul daha hırçın değil mi? Evet öyle, İzmir çok devinimsizdir. Orada memurluk maaşıyla bile çok rahat geçinirsiniz ama kaldığın gibi kalırsın. İzmir'de hareket yoktur; sanatçının, oyuncunun, şairin, edebiyatçının mezarıdır. İzmir'e döndüğünde çok havalısındır ama oradan çıkmazsan çukurdur. Mesela Sezen Aksu; eğer İzmir'de büyüseydi bu besteleri yapamazdı ama şimdi İzmir'e döndüğünde oranın kraliçesidir. O yüzden İstanbul'u seviyorum. - Bu mücadeleye değiyor mu? Herkes kendi sınavını verir. Gerard Depardieu, bundan altı-yedi yıl önce, aldığı bütün ödülleri saçma sapan bulup 'Değmezmiş' dedi ama onların hepsini aldıktan sonra bunu dedi. Onları almadan, başarıya ulaşmadan saçma diyemezdi. Değer ya da değmez diyemem ama bir yol var; ya bu yolun içindesin ya da değilsin. - İşin mutfağına geçip ciddi dramalar çekmek istediğinizi söylüyorsunuz. Hayatla bir kavganız mı var? Sahnede olmak hiçbir zaman bana göre değildi ki! (Gülüyor) Öğrencilik dönemimde kısa filmler çekip Türk sinemasının önemli yönetmenlerinin elinden ödüller aldım. Aslında işin mutfağında olmayı hep istedim. Aktarmak istediğim hikayelerin bir meselesi olmalı. Göçmen bir ailenin çocuğuyum ve o güzel toprakları bırakıp mücadele içinde yaşamaya çalışmışlar. Benim için azınlık olan herkes çok değerlidir. - Babalar Günü'nü nasıl geçirmeyi planlıyorsunuz? Doğaç'ın size sürprizi olur mu? Onun bana var mı bilmiyorum ama benim ona bir sürprizim olacak. Üniversite sınavını bir atlatsın, sonrasında güzel bir tatil planım var. Baba-oğul keyifli zaman geçirelim istiyorum. İyi ki boyum kadar oğlum var. Oğlumun beni kutlayacağı gibi, ben de babam Yüksel Meriçliler'in Babalar Günü'nü kutlarım. 'ZİYA' TAM BİR NAİF KÖTÜ - Sezonun sonuna doğru 'Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz' dizisine dahil oldunuz. 'KatilZiya' nasıl bir karakter? Çok iyi bir senaryo yazıyorlar. Rolümü bu kadar çok seveceğimi ummuyordum. Raci Şaşmaz ve Bahadır Özdener, bir senaryonun nasıl yazılması gerektiğini çok iyi çözmüş. Oynadığım 'Ziya' karakterine kendi içimde 'butterfly' yani 'kelebek' kodunu verdim. Yani naif kötü diyebilirim. Henüz birini öldürdüğünü görmedik ama bunu yaparsa da kesinlikle çok centilmence yapar. Belki de öldürdüğü kişi için üzülür. BABAM ÜNLÜ DİYE HİÇ HAVA ATMADIM - Boşanmış bir anne- babanın çocuğu olmak sizi nasıl etkiledi? Annemde kalıyordum ama bu konuda babam beni hiç yalnız bırakmadı. Zaten annem ve babam hiç ayrı gibi değildi, arkadaş kalmayı başardılar. O yüzden anne- babadan ayrı olmak gibi bir duygu eksikliği yaşamadım. Boşanan çiftlerde çocuk kimde kalıyorsa, genelde o kişi karşı tarafı kötüler. Bu yüzden çocuklar da bir tarafı suçlayarak büyür ama bizde böyle olmadı. Hatta annem, babama karşı kötü bir duygu beslemeyeyim diye babamı bana karşı hep övdü. O yüzden babam benim kahramanımdır. - Tanınan bir babayla yaşamak nasıl? Çok uzun süredir böyle olduğu için benim için pek bir şey fark etmiyor. Daha küçükken, basının babamı çekmesinden nefret ediyordum ve 'Babamı bana bırakın' diyordum. - Ünlü çocuğu olmanın avantajı olmadı mı? Hayır, hiç bunun havasını atmadım. Oyuncu Anıl Tetik de dayımın oğlu. Annemi, babamı veya kuzenimi hiç kullanmadım. İnsanlar, yakınlarım ünlü diye beni sevmesin. Kendim olduğum için değer görmek daha anlamlı. 'ROMEO&JULİET'İ İZLEYİNCE OYUNCU OLMAK İSTEDİM - Tiyatro sanatçısı bir anne-babaya sahip olmak nasıl? İkisi de Devlet Tiyatroları'nda çalıştığı için 2 yaşımdan bu yana hep protokol seyircisi oldum. Normal çocuklar bağırır çağırır ama ben sessizce oyunlarını izlerdim. İkisi arasında müthiş bir sanat etkileşimi vardı ve sürekli buna tanık olduğum için sanata yatkınlığım gelişti. Herkes benim de oyuncu olacağımı söylüyor. Çok niyetim yoktu ama 'Romeo ve Juliet'i izledikten sonra oyunculuğun bana göre olabileceğini düşündüm. - Sizin evde Babalar Günü nasıl geçer? Babamla bir yerlere gideriz. Birlikte olduğumuz zaman genelde basketbol oynuyoruz. Üniversite sınavım olduğu için beni biraz serbest bıraktı. Babamla sohbet etmeyi çok severim. Geçenlerde üçdört saat konuştuk. Hiç kızmaz; yanlışım varsa bile güzelce dinler ve sakince uyarır. Babamdangayet memnunum. (Gülüyor) Benim babam, bana göre dünyanın en mükemmel adamı.

Hakan Meriçliler: Çocuğuyla basketbol oynayan genç bir baba olmak istedim

EN SON GALERİLER