Neşterli kahramanlar... Ameliyathanede hayatla aradaki perde kalkar

PINAR YILDIZ YÜKSEL

Oda sıcaklığı 18 derece, nem oranı 60 yazıyor duvardaki ekranda. Zifiri karanlığı masanın üzerindeki iki kocaman lamba deliyor. Üşüyorum. Makinenin sesi sessizliği bozan tek şey. Gözüm beyaz eldivenli cerrahın, kıvrak hareketlerle hastanın karnındaki tümörü nasıl temizlediğine takılıyor. Tık tık kesiyor, tek hamlede, hiç çekinmeden, takılmadan, geriye dönmeden... Büyük bir ustalık, temiz el işçiliği diye geçiriyorum içimden. İlk kez bir ameliyathaneye girdim. Tedirginim, heyecanlı ve şaşkın. Etraftaki onlarca insan, nizami işleyen bir makinenin parçaları gibi. Herkes rolünü biliyor. Sıradaki hamle için başrol oyuncusunun ağzından çıkacak repliği bekliyorlar. Hepsinin tek bir amacı var. O da masada yatan hastaya daha iyi yaşam şartları sunmak. Saat 09.00'da başlayan ameliyat 21.00'a kadar devam etti.

Tam 12 saat, bu ekip, bu soğuk odada kıpırdamadan mı durdu? Acıkmadılar mı ya da su içmediler mi? Sadece makinenin sesi miydi duydukları? Hasta uyanmış olabilir miydi? Kimse sinirlenmedi mi? Kavga etmiş olabilirler miydi? Ya da gülmek gelmedi mi içlerinden, ağlayan oldu mu? Saatlerce süren ameliyatlarda içerde ne oluyor hiç merak etmediniz mi? O masada yatan bir yakınınızsa etmemeniz mümkün değil. Belki de masada siz yattınız... Bu hafta Türkiye'nin önde gelen üç cerrahı ve ekibiyle ameliyathaneye girdik ve ameliyathanelerin sır dolu dünyasını mercek altına aldık. İşte A'dan Z'ye ameliyathanelerde yaşananlar...