İki United tek ruh!

Onlarınki, bir nevi “Ferman padişahınsa dağlar bizimdir” hareketi. Dört yılda, tam üç lig atladılar; Bu sene, FA CUP’da da yer alıyorlar. Müthiş bir başarı hikâyesi, olmaz denileni olduran kararlı insanların hikâyesi var sırada; Manchester United’ın ABD’li bir iş adamına satılmasına tavır alan, ihanete uğradıklarına inanan taraftarların kurduğu FC United of Manchester takımının, kentin tek takımı olma hayalleri huzurlarınızda... Her şey, 2003 yılında, Malcolm Glazer adlı ABD’li bir iş adamının Manchester United’ı inanılmaz bir operasyonla satın almak istemesiyle başladı. Ancak Glazer ve oğullarının kulübü ticari bir müesseseye çevirme girişimi, takımın gerçek taraftarlarını çok, hem de çok üzdü. Hemen bir araya gelindi, dernek kuruldu; şehirde protestolar organize edildi. Glazer Ailesi’nin kaldığı otele baskın bile düzenlendi; yetmedi, Glazer kuklaları yakıldı. Kulübün tüm hisselerini ele geçiren Glazer Ailesi, 12 Mayıs 2005’te, muradına erdi. Manchester United, artık bir ABD’linindi. Taraftarların aklında ise, müthiş bir proje vardı: Sonuna kadar destek olacakları, kendilerine ait bir takım kurmak... Taraftarlar arasında oluşan bu fikir, 1997 yılında, medya patronu Rupert Murdoch’ın kulübü satın almak istediğinde de tartışılmıştı. Şimdi, o günlere dönelim. Manchester Metodist Salonu’nda, yaklaşık üç bin taraftarın katıldığı ikinci toplantıyı organize eden Andy Walsh ve Tony Lloyd; toplantıda, yeni kulüp fi krini açıklar. Ardından da toplantıya katılan ve bu oluşuma ilham veren AFC Wimbledon’ın Başkanı Kris Stewart, kurulacak kulübe maddi destek sağlayacaklarının sözünü verir. Ancak mali sorunları aşmak ve idari hazırlık, oldukça zordur. Bunun üzerine, bölgedeki Leigh Demiryolu Mekanik Enstitüsü’nün takımını satın alma önerisi ortaya atılır. Fakat tamamen kendilerine ait bir takım kurma fi kri, katılımcılara daha çekici gelir. Devam eden toplantılarda, kulübe hangi ismin verileceği, en çok tartışılan konu olur. Kurucular, takıma FC United ismini uygun görmüştür. Ama İngiliz Futbol Federasyonu, taklit olduğu gerekçesiyle bu ismi reddeder. 15 Haziran 2005’te toplanan taraftarlar, %44,7’lik oy oranıyla, FC United of Manchester’ı, kulübün ismi olarak belirler. Bu sırada kulüp, federasyonun reddettiği FC United’ı, kısa isim olarak kullanacağını da duyurur. Bu noktada, en büyük sorun olan parasızlık, yine karşılarına çıkar. Ancak takımlarına sahip çıkmaya söz vermiş olan 4.000’den fazla taraftar, kulübün banka hesabına 100 bin paunt yatırarak, bu sorunu da aşar. Yaşanan gelişmelerin ardından kendilerine “Red Rebels (Kızıl Asiler)” diyen takım, İngiliz lig piramidinin 10. katmanında bulunan North West Counties League Division Two’ya dâhil olur. Gerçi rakipler, takımın birden 10. lige alınmasından rahatsız olur olmasına ama FC United of Manchester (FCUM) sayesinde statlar dolup gelirler artınca, herkes sesini kesmek zorunda kalır. Çünkü FCUM, maçlarını ortalama 4.500 seyirciyle oynuyordur ve bu durum, maddi sıkıntı içindeki kulüpler için, bir nevi can simididir. Kulüpte, 11 kişilik bir yönetim kurulu görev yapar; yönetim kurulunun başında ise bir genel müdür bulunur ve son kararı verir. İlk sezonda, takımın başına, Macclesfi eld Town’ın eski oyuncusu Karl Marginson getirilir. Üyelik bedelini 10 paunt (Çocuklar için üç paunt.) olarak belirleyen kulübün açıkladığı yönetim manifestosu da şöyledir: Yönetim kurulu, demokratik yöntemle, kulüp üyeleri tarafından seçilir. Alınacak her karar için, her üyenin bir oy hakkı vardır. Kulüp, yerel halk ile güçlü bağlarını geliştirmeli ve erişilebilir olmalıdır. Hiçbir şekilde ayrımcılık yapılmamalıdır. Kulübün ekonomik durumunun sarsılmasına izin verilmemeli, bütçeye uygun harcamalar yapılmalıdır. Kulüp, gençleri ve yerel oyuncuları desteklemelidir. Kulüp, kâr amacı gütmemelidir. Bütün bunların yanında, yönetim kurulunun, çeşitli sponsorluk anlaşmaları yapmasına izin vardır. Ancak formalara, sponsor logoları dâhil, reklam alınmayacağı ilan edilir. Ayrıca, kulübün elde edeceği kârın Manchester şehri için harcanacağı da yönetimin aldığı dikkat çekici kararlardan biridir. Bu arada, kulübün kuruluşunda çok emeği olan Andy Walsh, genel müdür; Lindsey Roberts ise, tam zamanlı yönetici olarak göreve başlar. İdari işlerden futbola dönelim. Kulüp, takımı seçmelerle oluşturacağını duyurduğunda; tam 900 futbolcu, başvuru yapar. Seçici kurul, bu sayıyı 200’e indirir. Ardından, seçilen 17 kişi, FC United of Manchester kadrosunu oluşturur. 2005-2006 açılış sezonu, FCUM için rüya gibidir. Açılış maçına gelen 2.590 taraftarla lig rekoru kırılır. Oynadığı 36 maçın 27’sini kazanan, altı beraberlik alan takım, sadece üç maç kaybeder; 111 gol atıp, kalesinde 35 gol görür ve 76 gollük bir averajın sahibi olur. Takımın az gol yemesindeki en büyük faktör, Bolton Wanderers altyapısından yetişen ve gazete ilanıyla bulunan kaleci Sam Ashton’dur. Topladığı 87 puanla ligi şampiyon bitiren takım, bir de lig kupası kazanarak, sezonu iki kupayla kapatır ve ilk senesinde bir üst lige yükselmeyi başarır. 22 Nisan 2006’daki ligin son karşılaşması olan Great Harwood Town FC maçını, 6.023 seyirci izler. Bu maçta, kendilerine ait seyirci rekorunu bir kez daha kırarlar. FC United of Manchester, 2006–2007 sezonuna, North West Counties League Division One’da başlar. Rekorlar ve bol gollü galibiyetler, artık, bu takım için sıradan şeylerdir. Salford City onları durdurana kadar, art arda tam 12 maç kazanarak rekor kırarlar. Bu mağlubiyet, bütün sezon boyunca aldıkları iki mağlubiyetten biridir. Diğer mağlubiyet, bir “mini derbi” olan, Maine Road’la oynanan maçtan alınmıştır (Gerçi Manchester City taraftarlarınca kurulan ve desteklenen Maine Road’u, sezon boyunca iki kez yenerek, intikamlarını misliyle almışlardır; o ayrı!). Bununla beraber; maçlarını oynadıkları Gigg Lane’de, Atherton Laburnum Rovers’ı 7-1 yenerek, sezonun en farklı galibiyetini alırlar. Lig kupası fi nalinde, Curzon Ashton karşısında alınan 2–1’lik galibiyet, takıma, sezonu yine iki kupayla tamamlama şerefi yaşatır. Ancak onlar için sezonun en önemli olayı, İngiltere’de amatör takımların katıldığı FA Vase’in üçüncü turunda Leicestershire takımı Quorn’la oynadıkları maçtır. Alınan 3-2’lik mağlubiyet, FCUM’u çok yaralar; çıkan kavga yüzünden, takımın iki oyuncusu, oyundan atılır. Kulüp, maçın tekrarını ister ama sonuç değişmez. Taraftarlar, bu gelişmeler yüzünden takıma sırt çevirmez ve takımı, sevgi gösterileriyle karşılar. Lig sonundaki tablo, her şeye rağmen muhteşemdir; oynadıkları 42 maçın 36’sını kazanmış, dört beraberlik ve sadece iki yenilgi almışlardır. Ayrıca takım 157 gol atarken, kalesinde sadece 36 gol görmüştür. 121 gollük averaj, bir sonraki yıl karşılaşacakları rakiplerinin şimdiden ürkmesine neden olur. Topladıkları 112 puanla, uzun zamandır bu kadar ezici bir şampiyonu bünyesinde barındırmayan İngiliz futbolunun en dikkat çekici takımı olurlar. Bu başarı, onlara ülke dışında da ün ve taraftar kazandırır; ABD, Kanada, Fransa, Yeni Zelanda, Polonya ve Norveç’in de aralarında olduğu 10 ülkede, taraftar dernekleri kurulur. Bununla beraber, takımın antrenmanları, dış basın tarafından takip edilir. 2007–2008 sezonuna, Northern Premier League Division One’a, ilk iki maçı kaybederek iyi bir başlangıç yapamazlar. Sakatlıklar, cezalar, kötü fi kstür işlerini zorlaştırıyordur. Ama yine de, play-off biletini kapmayı başarırlar. Old Trafford’a gidebilmek için çok önemsenen FA Cup’ın ilk turunda ise, Fleetwood Town’a 2-1 yenilerek saf dışı kalırlar. Sırada, Unibond Başkanlık Kupası vardır. Kupanın yarı fi nalinde, Nantwich Town’a 5-1 yenilerek elenirler. Ancak gözden kaçan bir gerçek ortaya çıktığında, hüznün yerini sevinç alır; Nantwich Town’ın lisansız bir oyuncuyu sahaya sürdüğü saptanınca, doğruca fi nale yükselirler. Finalde karşılaştıkları Radcliffe Borough’yu oldukça üstün bir oyunun ardından 2–0 yenerek, üçüncü yılda üçüncü kez lig kupasını kaldırırlar. Ligde ise, Bradford Park Avenue’nun arkasından ikinci olmuşlardır. Play-off’taki ilk maçtan galibiyet çıkınca, FC United of Manchester, yükselme maçı oynamaya hak kazanır. O maç da lehlerine sonuçlanınca, futboldaki üçüncü yıllarında, üçüncü kez, bir üst lige terfi etmenin sevincini yaşarlar. 2008–2009 sezonu ise; yeni bir lig, yeni bir heyecan, yeni bir mücadele demektir. Northern Premier League Premier Division ya da daha bilinen adıyla Unibond Premier League’in yeni takımı FC United of Manchester; sezona, iki önemli ismi, Rory Patterson ve forvet Stuart Rudd’u kaybederek başlar. Ancak menajer Karl Marginson, bu iki ismin yerine, takıma daha genç bir yıldız adayı bulur. Marginson’un keşfi genç forvet Kyle Wilson, takımın en golcü ismi olarak öne çıkar. Yeni sezona, bir önceki gibi iyi başlayamazlar. Ancak Old Trafford yolunda, bu kez daha azimlidirler. Bir önceki yıl kendilerini FA Cup dışına iten Nantwich Town’ı, golsüz biten maçın uzatmasında üç gol atarak perişan ederler. İkinci turdaki rakipleri Radcliffe Borough’u ise, son dakika golüyle kupa dışına iterler. Ancak üçüncü turdaki rakipleri Boston United, Paul Gascoigne ve Noel Whelan gibi isimleri yetiştirmiş köklü bir takımdır. Ne yazık ki, aldıkları 3-1’lik mağlubiyet, hayalleri bir yıl daha ertelemek anlamına geliyordur. Ligde ise, daha iyi bir grafi k çizmeye başlamışlardır. Lig boyunca en ağır yenilgiyi, 4-2’lik skorla, Leigh Genesis’ten alırlar. Takımın Manchester United’tan yetişme yıldız adayı santraforu Phil Marsh, hat-trick yapmayı başaran tek isim olur. Ancak Marsh’ın FCUM’a imzayı attığı ayın içinde sakatlanarak sezonu kapatması, takımın en büyük kaybı olur. Bütün sorunlara rağmen, play-off’u kovalarlar. Ancak 3.718 kişinin izlediği, ligin en çok seyirci çeken maçında; Bradford önünde kazanmalarına rağmen, bir başka maçın sonucundan dolayı play-off’un kapısından dönerler. Takım, ilk defa, sezon sonunda bir üst klasmana yükselemez; ligi, altıncı sırada tamamlar. FC United of Manchester, büyük rakibi Manchester United’la karşılaşabilmesi için daha en az 10 fırın ekmek yemek zorunda. Çünkü takım, geçen yılki FA Cup mücadelesine, henüz dördüncü turdayken veda etti. Ligde ise, yazıyı hazırladığımız an itibariyle, 17 maçta; altı galibiyet, üç beraberlik ve sekiz mağlubiyet alarak, düşme potasının hemen üstünde 18. sırada bulunuyor. Tabii bu demek değil ki takım play-off yüzü göremeyecek; beş maç eksikleri ve sonradan iyi maçlar çıkardıkları göz önüne alınınca, hâlâ şansları var diyebiliriz. FCUM’un bu yıl yaptığı Uzak Doğu turnesi ise, büyük abisinin yolundan gittiğini kanıtlar nitelikte. Zira sezon öncesi Güney Kore’ye giden FCUM, Güney Kore Premier League takımı Bucheon FC 1905’le karşılaştı ve 23 bin taraftarın izlediği maçı 3-0 kaybetti. Maçı kaybetmeleri, üzücüydü; ama kendilerine dünyanın bir ucunda taraftar edinmeleri ve The Guardian gibi yayımlara haber olmaları, büyük işlerin peşinde olduklarını gösteriyordu. Kendine ait bir radyosu ve daha açamadıkları; ancak İnternet üzerinden yayım yapan bir televizyonu ile bir FCUM Shop sahibi olan takımın hedefl erinde ise; daha fazla sportif başarı elde etmek, ortalama taraftar sayısını 5.000’e çıkarmak, daha iyi antrenman tesislerine sahip olmak ve bayan takımı kurmak var. Ayrıca kulübün en önemli hedefi , 2012 yılında, yaklaşık 10 bin kişilik bir kapasiteye sahip olması düşünülen Büyük Manchester Stadı’nın inşaatına başlamak; haydi hayırlısı... FC United of Manchester taraftarları, Manchester United’ın kapitalist sahibini “tu kaka” bulan sol odaklı bir siyasi görüş güdüyor; zira “Glazer ölünce parti yapacağız!” dizelerini, hemen her maçta söylüyorlar. Tribünlerde, sık sık, Che pankartları, orak-çekiç fi gürleri görmek mümkün. Bununla beraber, maçlara, “2 United 1 soul (2 United 1 ruh)” dövizleriyle gidiyorlar; bunu da, satırlarımızda anlatmaya çalıştığımız hikâyenin özü olarak zihinlere kazımakta fayda var. FCUM’A NASIL DESTEK OLDUK?

İki United tek ruh!

EN SON GALERİLER