Aklım fikrim Türkiye'de

FİGEN YANIK

Paris'te kar var; otelin önünden bindiğim taksinin şoförüne gitmek istediğim adresi gösteriyorum. Yolda geçen 20 dakika, saatler gibi geliyor bana. Ama şoför bunu anlayamaz. Ne beni bekleyen kişiyi tanıyor çünkü ne de onunla birlikte karşılaşmaya hazırlandığım geçmişi... Büyük bir binanın önünde duruyoruz, Paris'in birkaç yüzyıllık binalarından değil. Eski bir sosyal konut. Kapı numarasını bilmediğim için, telefon ediyorum; "Güzin Hanım ben geldim,'' diyorum. ''Zile basıyorum, dokuzuncu kata çıkın,'' diyor. Nihayet yıllardır kitaplardan tanır gibi olduğum Güzin Dino karşımda. İçeride onunla birlikte Abidin Dino, Nâzım Hikmet, Picasso, Aragon'u da bulmaya hazırlanarak giriyorum. Küçük ama aydınlık evin her yanı tablolar, fotoğraflar, seramikler, çiçeklerle dolu. Yanılmamışım; sanki Abidin Dino da orada, asma katta tutkuyla bağlı olduğu ellerden birini çiziyor ve sanki az sonra yanımıza inecek... 1953'ten beri Paris'te yaşayan Güzin Hanım'la tanışmayı daha fazla erteleyemezdim. Bir sabah bütün gazetelerde CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu'nun Paris'te Güzin Dino'yu ziyaret ettiğini okuyunca gözlerime inanamadım. Hemen telefon numarasını bulup, aradım, "Paris'e geliyorum, size de uğramak istiyorum,'' dedim, "Buyrun, beklerim,'' dedi.