İstanbul'un içinde mutena bir köy!

MELİS D. ÇALAPKULU

“BURASI bir semt değil, burası kendine has bir köy!” Manavından oyuncusuna, eczacısından taksicisine konuştuğumuz Kuzguncukluların hepsi aynı şeyi söylüyor. Zaten eskiden Kuzguncuklular Avrupa yakasına giderlerken “İstanbul’a iniyorum,” dermiş... Dönerlerken de “Oh be, köyümüze döndük...” Dışarıdan gidenler genellikle balıkçı İsmet Baba’sını, Çınaraltı’nı bilseler de gündelik yaşayışına bakıldığında Kuzguncuk, İstanbul’da eski mahalle kültürünün devam ettiği nadir semtlerden biri. Çoğumuzun unuttuğu, belli bir yaşın altındakilerin ise hiç bilmediği bir kültürün... Kuzguncuk’un ana caddesi İcadiye’nin başına geldiğinizde, taksi durağındaki kırmızı, çevirmeli telefonu görüp nostaljiyi yaşamaya başlıyorsunuz. Sonra caddeyi boydan boya şöyle bir süzünce, ağaçların çevrelediği yol üzerindeki çoğu ahşap binaları, esnafla selamlaşan insanları, sokakta oynayan çocukları görüp derin bir nefes alıyorsunuz, o nefesle birlikte içinize huzur da doluyor.