Açılımdan çok barajlar gündemde

Erzurum'dan yola koyulup Erzincan istikametine tuttum yolu. Bir süre sonra da Tunceli yol ayrımına geldim. Sola sapıp o yöne döndüm. Daha girişte bir arama noktasında durdurulunca indim, genç astsubay ve askerlerle ayaküstü hasbihal ettim. Sakin, rahat, güleç gördüm hepsini. Eskiden olsa suskun, gergin, çelik yeleklerini kuşanmış, mevzilenmiş, el tetikte beklerlerdi. Şimdi doğal bir yol kontrol noktası haline gelmiş burası. Bazı araçlar durdurulup kimlik kontrolü, 3-5 malum soru ve "iyi yolculuklar" dileğiyle uğurlama. İlerledikçe muhteşem manzaraları görüyorum. Doğa sade, yalın, büyüleyici. Türlü çeşit ağaçlar, meşe palamutları, kayınlar, söğütler, çınarlar, çamlar. Çiçekler bin bir renk. Kınkor denen koca koca dağ mantarları muhteşem. Durup dakikalarca fotoğraflıyorum.
AÇILIMLA GELEN FARK
Tekrar yola koyulunca fark ettim ki telefonum çekmiyor. Bu durum uzun sürüyor ta Tunceli'ne 5 kilometre kalana dek. İşte geldim, dolaşmaya başladım bile. Şehre bu bilmem ki kaçıncı girişim. Ama en çok bu defaki ziyaretimde bu denli rahat gördüm kenti. On yıllardır süren gerginlik, ürkeklik, huzursuzluk yerini hissedilir bir rahatlamaya bırakmış. Kahvehanelerde, iş yerlerinde, taksi duraklarında, cem evinde, belediyede konuştuğum yurttaşların ve bazı idarecilerin çoğu bunun sebebini "demokratik açılım projesi"ne bağlıyor. Birkaç konuşmayı nakledeyim size: Ana cadde üzerinde bir kahvehane önünde kürsülere (tabure) oturmuş yaşlı yurttaşlarla ilk sohbetim.
Kentin girişinde bir tabela gördüm. "Gülümseyin Tunceli'de güvendesiniz" yazıyordu.
- Emniyet Müdürlüğünün bir yazısı o.
Nasıl değerlendiriyorsunuz?
- Bakın şurada da bir başka pankart var. "Operasyonlar dursun" yazıyor. Siz daha önce de gelip konuştunuz bizlerle. Farkı kendiniz de anlarsınız.
Yine de anlatın, değişen değişmeyen nedir?
- Savaş Bey, yine adım başı durduran, arama yapan asker ya da polis ekiplerine rastlamışsındır ama eskisi kadar yoğunluk yok, tavırları da normalleşti artık. Pikniğe giden bir ailenin sepetindeki 5 yumurta, yarım kilo kızarmış köftenin hesabını 'örgüte yardım mı götürüyorsunuz?' diye sorma üslubunu terk etti devlet.
Açılım projesine ne diyorsunuz?
- Atılan önemli bir adımdır diyoruz. Henüz ortada somut bir şey olmasa da, biri çıkıp 'oturun da konuşalım, çare arayalım' dedi. Bu bile çok önemli. Tunceli'de çok önem verildi bu tavra. Umuyoruz ki altından fos bir şey çıkmaz. Siz açılımdan önce barajları gündeme getirseniz daha iyi. O barajlar Dersim'i, Munzur'u yok eder, yaşam biter. İnsan kalmaz ki açılım olsun.
BAŞKAN DA ENDİŞELİ
Sonraki durağım Belediye. Danışmadaki genç kız, "Başkanımız az sonra gelecek, esnaf ziyaretinde" diyor. Kısa süre bekleyince de geliyor başkan Edibe Şahin. Şimdi makam odasında konuşmaktayız:
- Her sabah bir başka mahalledeki evleri, dükkânları, işyerlerini geziyorum, iyi oluyor.
Festivaliniz çok coşkun geçmiş başkan, duyduk, okuduk...
- Gerçekten de keyifli günler geçirdik. Biliyorsunuz Dersim halkının büyük çoğunluğu yurtdışında, kent dışında yaşıyor. Onlar festival günlerinde özellikle geliyor ve rengarenk oluyor yaşam
Telefon meselesi nedir? Bir türlü şebeke bulamadım gelene dek...
- Yolu bırakın kent içinde dahi devamlı kesilir. Çünkü 'cemır' denen bir cihaz var polis asker araçlarında. O çevredeki tüm elektronik iletişimi bozuyor.
Açılım projesini konuşuyorum her yerde ve herkesle. Gördüğüm kadarıyla Tunceli umutlu, değil mi?
- Umut iyi bir şey ama şu an başımızdaki büyük bir sıkıntıdan yana umudumuz tükeniyor.
Hayırdır?
- Barajlar meselesi. Bakın artık baraj suyu tutuldu. Oysa bu kentin arıtması yok. Arıtma olmadan tutulup kente gelecek su büyük sağlık sorunları doğurur. Bu haritada kaç yere baraj yapıldığı görülüyor. Dersim'i, Munzur'u, dünyanın bu en güzel coğrafya parçasını mahvedecek şeyler oluyor.