'Sana konuştum, darılacaklar'

'Polise puan sistemi' diye bir şey çıktı, bazıları neredeyse efsaneleşti - Herkesin icraatına göre puan verip alıyoruz da o yüzden. Periyod sonunda en yüksek puan alan on beş-yirmi kişiyi çağırıyorum, "Aferin sana. Söyle bakalım hangi şubeyi istersen oraya verelim seni" diyorum.
Ya puanlar düşükse? - (gülüyor) Onlar da doğruca geri hizmete.
Akçeli bir karşılığı da var mı puanların? - Olmaz mı? Bakanlığa bildirince prim hakları doğuyor. Bazen hemen değerlendirme yapıyoruz. Geçenlerde örgütü çökerttik, valimiz işi becerenlere 1'er milyar verdi sağ olsun.
Vaaay, demek o yüzden arı gibi çalışıyor artık bizim çocuklar. - Tabii ya! Ama önce durum neydi? Bir kavga çıkar, biri ölür biri kaçar, hadi bakalım cinayet masası gel sen bul yakala katili. Kardeşim vuran, vurulan belli. İşi şubeye postala gitsin olur mu? Bölge senin, git bul. Hani maktulün yüzü tanınmaz halde, yakılmış, ezilmiş, parmak izi yok, şahit yok, delil yok filan olur da o zaman şube dedektifleri girer devreye.
İşleri artacak.
- Sadece haber merkezinin anonslarıyla, git dersek gidiyorlardı. Sadece emirle yapılan işten hayır mı gelir? Anons bekle, git biraz bak, sonra dön gel, oh ne ala. Yani anons alıp gittikleri işler toplasan günde 1 saatlerini alır, 11 saat boş. Bak bu puan sistemi bir başladı, hepsi dört dönüyor iş diye. Günde 20-25 olan narkotik icraatı on misli arttı. Niye, ilçe ekibi kendi semtinde işe asılıyor artık da o yüzden. Ekipler artık kendiliğinden karakollara gidip "Yahu arkadaşlar suç işlemeye meyilli birileri var mı, adres verin bir bakalım" diye soruyor.
Hâlâ misafirimiz sayılırsınız. İstanbullulardan beklentiniz? - Başları ağrısa bize söylesinler. Suç ve suçluyu haber etsinler.
Herkes muhbir vatandaş mı olsun yani?
- O manâda değil. Muhbirlik başka, yurttaş duyarlılığı başkadır. Bak yine söylüyorum, ilk sana konuştum diye sitem edecekler bekleyenler.
Ben 36 yıl bekledim az mı? Biliyorsunuz ki devrelerim emekli emniyet müdürü.
- (gülüyor) 'O kadar da olsun' diyorsun yani.