‘Yalvardım yine durmadılar’

Gaziantep'teki olaylar ve 5 ölümün arasında bir dram gözlerden uzak yaşandı. 30 yaşındaki Gönül Kalkanlar 8 aylık hamileydi. 7 Ekim'de sancısı tuttu. Oturdukları semtte de Kobani protestoları vardı. Eşi, arabasıyla hastaneye götürmek istedi ama yolu göstericiler tarafından kesildi. Arabanın camları kırıldı, içine molotofkokteyli atıldı. Her şey 15 dakika içinde oldu.
Gönül Kalkanlar hastaneye ulaştığında adını Muhammet Mustafa koymak istedikleri bebeklerini kaybetmişti. Kalkanlar ailesi, Gaziantep'in 'yoksul' mahallelerinden biri olarak bilinen Güzelvadi'de oturuyor. Mahalle aynı zamanda Türklerle Kürtlerin yıllardır bir arada yaşadığı bir mahalle olarak da biliniyor. Kalkanlar ailesi ile evlerinde yaşadıklarını konuştuk. Gönül Kalkanlar o günü şöyle anlatıyor:

"BAĞIRDIM 'ÇOCUĞUM ÖLECEK' DİYE, DURMADILAR"

"Sancım başladı. Telefon ettim eşime 'gel bizi al' diye. Aldı bizi, arabayla giderken başımıza yığıldılar. Vurdular, kırdılar, taş attılar. Ben o esnada arka koltuktaki kızıma sarılmıştım."
Eşi Mustafa Kalkanlar yalvarsa da, durumu anlatsa da onlardan kurtulamadıklarını söylüyor:
"15 dakika boyunca arabaya saldırdılar. Çoğu camını taşlarla kırdılar. Tepesine çıkıp tepinmeye başladılar. Arabanın içine, yan koltuğa attıkları molotofu patlamadan dışarı attım. Dışarıda patladı. Bağırdım, yalvardım 'çocuğum ölecek' diye. Yine durmadılar. Küfrettiler."

"POLİSLERİN ARASINA DALDIM"

Al Jazeera'dan Alper Altuntaş'ın haberine göre; Mustafa Kalkanlar zor da olsa aracını kurtardıktan sonra bu sefer eşini hastaneye yetiştirme telaşına düşmüş:
"Manevra yaptım, üzerlerine sürdüm, öyle kurtuldum. Polisin arasına daldım. Onlar da benim kurtulmak için aralarına daldığımı anlamadı, copla üzerime geldi. Durumu anlatınca eşimi bir ekip arabasına aldılar ve hastaneye götürdüler. Hastanede, 'Biz bir şey yapamayız' dediler. Ambulans istedik, 'Biz özel hastaneyiz veremeyiz" dediler. Mahalleye dönüp bizi götürecek araba bulana kadar iki saat daha geçti."
Gönül Kalkanlar 75. Yıl Doğum Hastanesi'ne vardıklarında acı gerçekle yüzleşti:
"Doktor bebeğimin öldüğünü söyledi. Sebep korku ve gaz bombasıymış. Her hafta kontrole giderdik bir şey olmasın diye. İlk çocuğum Fadime doğsun diye 6 yıl uğraştık, tedavi gördük. 7 yıldır da Muhammet olsun diye uğraşıp tedavi gördük. Benim çocuğum canlıydı. Rabbime hep dua ettik, verdi Rabbim ama çocuğumu benden aldılar."

"BİZİM ACIMIZI ÖLENLERİN AİLELERİ BİLİR"

Gönül Kalkanlar yaşadıkları acıyı ancak ölen 5 kişinin ailesinin anlayabileceğini söylerken eylemcilere tepkiliydi:
"Tamam acısı benim içimde ama 4 tane daha doğmuş, büyümüş çocuk gitti. Onların kokusunu duydu anaları. Nasıl insanlar bunlar? Gözlerini kapatıp adam öldürüyorlar. Bizim acımızı ölenlerin aileleri bilir. Tek şükrettiğim arkada sarılıp koruduğum kızıma bir şey olmaması. Ya ona da bir şey olsaydı."

"KÜRTLERLE SORUNUMUZ YOK"

Aslen Gaziantepli ve Türk olan ailenin reisi Mustafa Kalkanlar, başlarına gelen olayın ardından birçok Kürt komşusunun kendilerine sahip çıktığını söylüyor:
"Saldıranların hepsi mahallenin çocuğu. Ama ağızları, yüzleri kapalıydı. Kimden nasıl hesap soracağım? Sonra ev sahibimi görmüşler, 'Sizin kiracı ucuz kurtuldu' demişler. Biz yıllardır buradayız. Eşim doğma, büyüme bu mahalleli. Hiçbir Kürt komşumuzla bugüne kadar bir sorun yaşamamıştık. Kürtlerden bana sahip çıkan çok oldu. Benim kimseye zararım olmadı ki şimdiye kadar."
Gönül Kalkanlar da ekliyor: Bu mahallede bu saldırganlara direnmeye çalışan Türk olsun, Kürt olsun çok insan var.
Kaynak: Al Jazeera