Mehmet UZEL: Bugün eski bayramlar yaşanmıyor

Klasiktir ama yine yazacağım.
Çocukluğumuzdaki bayramları hatırlar iç geçiririz. "Nerede o eski bayramlar" deriz.
Bayramlar mı güzelliklerini yitirdi?
Biz mi bayram sevinçlerimizi?
Bilemiyorum.
Anımsıyorum da günlerce önce başlardı bayram heyecanı evlerde.
Çarşı pazar dolanılır alışverişler yapılırdı.
Bayram demek yeni elbise, yeni bir çift ayakkabı demekti çocuklar için.
Ve Bayram şekerleri, verilen harçlıklar.
Neşeyle beklerdik bayram sabahlarını.
Gün doğmadan uyanırdık, bayram bir an önce başlasın diye.
Evin büyükleriyle Bayram namazı için camiye gider, cemaate uymak için babamızı yan gözle giz hapsine alır, onunla secdeye yatar kalkardık.
Bayram gününde herkesin birbirine verecek bir şeyi vardı mutlaka; sevgisi, güler yüzü, hoşgörüsü..
Küsler bayramda barışır, büyükler atlanmadan ziyaret edilirdi.
Ya o sofra başında hazırlanmış nefis yemekleri güle oynaya yemenin tadı.
Eminim hala hepimizin damağındadır anılarda kalmış da olsa.
Bu gün ise o güzelim bayram sofraları yerine ya dangur dungur müzik çalan biçlerde hamburger kola ya da 5 yıldızlı her şey dahil otellerin, kalitesiz ve mide bozan çirkin yemekleriyle kutluyoruz bayramı.
Ne yazık ki, bu gün eski heyecanlar yaşanmıyor.
Bazen gelen bayram mı, değil mi insan anlayamıyor.
Bayram denince tatil geliyor akla. Herkes bir yere gitme telaşında..
Bayramlaşmak için karşı komşunun kapısını çalınca birden tatil için gittiğini anımsıyor dönüyorsunuz.
Beş yıldızlı oteller bayram tatillerini bekler oldu. Büyüklerimizin elini öpemiyor, onların gönüllerini alamıyorsunuz ama güzel anılarla dünüyorsunuz tatilden.
Tabii bunu yapabilenler de parası olanlar.
Ya yoksul, dar gelirli, orta halliyseniz?
İşte o zaman bayram sabahının olmasını hiç mi hiç istemezsiniz.
Bayram demek, bu günde çocuklar için yeni bir kat giysi, bir çift ayakkabı demek.
Ama yiyecek ekmeği alacak paranız yoksa.
Bayram sabahı elinizi öpecek çocuklarınıza yeni bir şey veremiyorsanız, bayram bayram mı olur?