Sesiyle cihana dokunan kadın

Birsen Tezer, alışılageldik, sıradan yorumculardan değil. Değil, çünkü öncelikle billûr sesi buna müsait değil. Hani derler ya, 'kadife yumuşaklığında'. Sonra aldığı eğitim, görgüsü, hayata bakışı buna haliyle elvermiyor. Tezer, ilk olarak liselerarası müzik yarışmalarında sergilediği performansını, daha sonra aldığı Türk Müziği Devlet Konservatuvarı eğitimiyle disipline ediyor. Profesyonel müzik yaşamını önceleri tek gitar ile sürdürürken, şimdilerde grup 'sound'una yönelmiş. Başta Bülent Ortaçgil olmak üzere, İlhan Şeşen, Gürol Ağırbaş gibi isimlerle çalışma şansı bulmuş Tezer. Hani derler ya, demlene demlene bugünlere erişmiş biri o. Bir siyahi gibi başarıyla caz söyleyip, hemen ardından eline kanununu alarak, insanı Dersaadet zamanlarına götürebilen ender sanatçılardan biri aynı zamanda. Özellikle de, Ortaçgil'e saygı albümündeki Çığlık Çığlığa parçası, çok ama çok farklı bir üslûba sahip. Şimdilerde Kalan Müzik'ten çıkan Cihan albümüyle gündeme gelen Tezer, SABAH'ın sorularını cevapladı.
- Albümün adını neden 'Cihan' koydunuz?
- Aslında bana göre içinde birden fazla anlam taşıyan bir isim Cihan. Kaybettiğim ve kazandığım insanlardan tutun da, içinde üretebilmenin hazzı ile tekrar nefes aldığım bir dünyayı ifade etmekti belki de bu ismi koymaktaki amaç. Fazla düşünmeden, zaten içimde hep var olan, ama bulduğumda içime sinen, sevmiş olduğum...
- Projelerim var diyorsunuz, nedir bunlar?
- Öncelikle şunu belirtmem lâzım, ortaya çıkan bu albüm sadece bana ait değil. Beş ayrı müzisyenin birikimi, fikirleri ve katkıları ile ortaya çıkmış bir projedir (Tunç Öndemir, Mümtaz Solmaz, Ahmet Özbilen, Emre Tankal). Arkasında durmaktan çekinmediğimiz, içimize sinen ve bizce "oldu" dediğimiz bir proje. Henüz elimize aldığımız, bu kadar uğraş ve emek gerektiren bir üretimin hemen ardından "projelerim var" demek yeterince garip değil mi? Ama akabinde, tabi ki düşünülecek, üretilecek bir sürü alternatif melodi, söz, tarz ve usûl kafayı kurcalayacak, gün ışığına çıkmak için ruhu zorlayacaktır. Öğrenmenin, merak etmenin, dinlemenin, üretmenin sınırsızlığında yürüyoruz. Hissettiğimiz müddetçe müzik de olacaktır, kendimizce...
- Bülent Ortaçgil gibi bir müzisyenle çalışmak nasıl bir duygu? Birikimlerini paylaşıyor mu?
- Ortaçgil, yazdığı gibi yaşayıp, yaşadığı gibi yazan nadir özgün insanlardan biridir benim için. Hiç yanıltmayan sözlerine ve kaybolmaktan korkmadığım müziğine, bütün duvarlarımı yıkabildiğim bir ozan. Hakkında böylesine hissettiğim Bülent Ortaçgil'le çalışmak her zaman muhteşem olmuştur benim için. Albümde iki parçasını yorumlamak istediğimizi söylediğimde, bunun bize kalmış bir şey olacağını söyleyerek yanımda olduğunu zaten belli etmişti. Buradan da anlaşılacağı üzere şartlar uygun olduğu takdirde paylaşıma kapalı bir insan olmadığı bellidir sanırım.
- Roman, hikâye, şiire bayılırım diyorsunuz. İlginizi çeken özel bir şair var mı?
- Şiir seven insan tek bir şairle yetinemez bence. Hatta öyle bir açlık vuku bulur ki, hepsini keşfetme paniği ile hep başka isimlerin peşinde koşar bulursun kendini. Ve daha önce okuduğun şairlerin diğer kitaplarını elde etme telaşı da cabası. Ama şu aralar Ahmet Telli ve Turgut Uyar ile fazla haşır neşir olduğumu söyleyebilirim. Bir de yeni nesil şairlerden Kadri Karahan'ın şiirleri oldukça etkiliyor beni.
- Bir kadın sanatçı olarak , dünyada ve Türkiye'de hemcinslerinizin başını çektiği sosyal hareketleri nasıl değerlendiriyorsunuz?
- En başta şöyle düşündüm; neden biz kadınlar bu tip hareketler içerisinde bulunmak durumunda kalıyoruz? Halbuki saygı görmek ve saygı duymak var değil mi, insan insana...Yanlış giden şeyler doğruların o kadar kat be kat üstünde ki, nereyi tutsan elinde kalma durumu var. Eğitimsizlik, gelenekler, güç eşitsizliği, ataerkil toplum ve cinsel paratonerlik derken... halledilmesi gereken pek çok şey çıkıyor karşımıza.