Dut ağacından yeşeren kumaş

Toroslar üzerine kurulu ilçede halkın en önemli geçim kaynağı arasında yer alan kumaş dokumacılığı, teknolojinin gelişmesi ile eski önemini kaybetti. Fabrikalarda kısa sürede binlerce metre kumaş üretiminin yapıldığı günümüzde, geleneksel tezgahlarda kumaş dokumacılığı terk edilmeye başlandı.

Teknolojiye yenilen ve unutulan meslekler arasında yerini alan geleneksel kumaş dokumacılığı, Müjgan Akdemir'in ellerinde adeta yeniden hayat buluyor.

Dokumada kullanacağı ipleri, makarasına elleriyle sararak hazırlayan Akdemir, daha sonra tezgahının başına geçerek işe koyuluyor.

Asırlık tezgah saat gibi işliyor

Müjgan Akdemir, dut ağacından yapılan tezgahıyla günde 10-15 metre kumaş dokuduğunu söyledi.

Ailesinin geçimini sağlamak için dokumacılığı öğrendiğini anlatan Akdemir, ayrıca küçükbaş hayvancılıkla uğraşarak kimseye muhtaç olmadan yaşamlarını sürdürdüklerini ifade etti.

Akdemir, yakın zamana kadar mahallede birçok ailenin dokumacılık yaptığını, ancak teknolojinin gelişmesi üzerine bu işi yapan çok fazla kişinin kalmadığını belirterek, şunları belirtti:

"Önceleri sadece çeyiz havlusu dokurduk. Sofra altı, gömlek, pijama ve perde gibi ihtiyaçlarımızı dokuduğumuz kumaşlardan karşılıyorduk. Ürettiğimizin fazlasını da satardık. 30-40 yıl önce ayda 150-200 metre kumaş dokurduk. Şimdi bunu yapan da yok satan da. Öyle duyup da gelen olursa 10'ar metre alırlar. Yaptığımız işten karımız oluyordu. Dokurduk, satardık, alın terimizle kazandığımızı da harcardık. Hala yapıyorum ama eskisi gibi satılmaz oldu."

Dokuduğu kumaşı 50 yıldır kullanıyor

Ürünlerinin uzun ömürlü olduğunu, kalitesiyle adından söz ettirdiğini vurgulayan Akdemir, "Öyle hemen solmaz ve yıpranmaz. Çocuklarımla yaşıt dokuduğum, hala kullandığım kumaşlar var. Yaklaşık 50 yıl önce dokuduğumuz çarşafları bugün bile kullanıyorum. Yakmadıktan, kesmedikten sonra kolay kolay eskimez" dedi.