"Sevgili"ye kavuşma gecesi: "Şeb-i Arus"

Farklı millet, kültür ve din mensupları, Mevlana için "Düğün gecesi, sevgililerin buluşma gecesi" anlamına gelen "Şeb-i Arus" etkinliğine katılarak 742 yıl öncesindeki Konya'nın manzarasını canlandırıyor.
Konya'da her yıl aralık ayında Mevlana'nın vefatı ya da "gerçek alemde doğuşu" münasebetiyle törenler düzenleniyor. Son yıllarda Türkiye'nin birçok kentinde de bu "düğün" idrak ediliyor, Mevlana dünyanın değişik yerlerinde de anılıyor.
"Düğün gecesi, sevgililerin buluşma gecesi" anlamlarına gelen "Şeb-i Arus" farklı din ve kültürlerden insanları bir araya getirmeye devam ediyor.
Selçuk Üniversitesi Mevlana Araştırmaları Enstitüsü Müdürü Doç. Dr. Ali Temizel, Mevlana'nın yaşadığı dönemde hep gerçek ve daimi sevgili olarak bildiği Allah'a ulaşmayı düstur edindiğini söyledi.
Mevlana'nın, "Sevgilisine kavuştuğunda kimsenin gözyaşı dökmemesini" istediğini dile getiren Temizel, büyük düşünür ve mutasavvıfın son günlerinde haline üzülen ailesi ve dostlarını "Kendinizi üzmeyiniz, hastalığımız bizi bu alemden ayıracak sebepten başka bir şey değildir" diye teselli ettiğini anlattı.

"Cenaze törenine yoğun katılım oldu"

Mevlana için Konya'da kalabalık bir cenaze töreni yapıldığını vurgulayan Temizel, şöyle devam etti:
"Cenazesinde protokol ve Konya'daki Müslümanların yanı sıra her dinden insan da bulunuyordu. Mevlana sağlığında, namazının, Şeyh Sadreddin-i Konevi tarafından kılınmasını vasiyet etmişti. Şeyh Sadreddin, imamlık yapmak için tabutun önüne gelince, bayılacak gibi oldu. Onun yerine Kadı Siraceddin öne durarak namazı kıldırdı. İzdiham nedeniyle Mevlana'nın tabutu ancak akşam vaktinde defnedileceği yere, yani şimdiki Mevlana Müzesi'ne getirilebildi ve babası Bahaeddin Veled'in yanında toprağa verildi."

Cenazesinde okunan gazel

Cenazesinde izdiham yaşanınca, "Omuzdan omza yarın tahtımız olunca revan, açık kalırsa gözüm, sanmayın sebep şu cihan. Düşünce yollara vah vah, yazık yazık demeyin, meğer ki uymaya şeytana dil, yazık o zaman! Ne eksilir batılardan, ne kaybeder doğular, güneşle ay bu kadar doğdu, battı, var mı ziyan? Uçan kuşun, kalır ardında bir hazin kafesi, bu hücreden nasıl kurtulurdu, çıkmasa can? Düşünce toprağa bir gün, filizlenir de tohum, neden yeşermesin öyleyse ektiğin insan?" gazelinin okunduğu Mevlana Celaleddin-i Rumi, vuslatının 742. yılında tüm dünyaya adeta sevgi, hoşgörü, birlik ve beraberlik mesajı veriyor.