Hava basık, hava bulutlu, hava bizden yana değil besbelli. Gazetedeyiz, haberlere bakıyoruz, pek de içimiz açılmıyor doğrusu. Birilerinin hayatları konuşuluyor, canım hiç konuşmak istemiyor. Biri oğlunu terk etmiş, öbürleri yasak aşk yaşamış, aynı 'sosyetik' kadınlar 1500'üncü davetlerine gergin suratları ve taşıyamadıkları marka kıyafetleriyle katılmış. Deprem olmuş, cinayetler olmuş, birileri birilerine laf sokmuş, Lady Gaga Super Bowl'da şov yapmış, Emre Aydın kilo vermiş, bir açılışta sahneye çıkan Jehan Barbur kırmızı elbise giymiş, oyuncu Melisa Sözen ev kadını olmuş... Muş da muş...
O değil de; şöyle dağlara, ağaçlara, doğaya sığınmak istiyor canımız. Sarılmak istiyor, susmak istiyor. Yok yok, aslında güldüren bi' şey görmek istiyor. Twitter'a bakıyorum, karşıma Sertab Erener çıkıyor ve günümün seyri değişiyor. Erener, müzisyen arkadaşlarını alıp 15.45 Kadıköy-Beşiktaş vapuruna binmiş. Ve en iyi yaptığı şeyi yapmış, şarkılar söylemiş.
ONU BOŞUNA SEVMEMİŞİZ
Öylesine, oracıkta, sürprizine, sokaklarda, metrolarda, vapurlarda şarkılar söyleyen ve çalan müzisyenlere destek vermek için. Başa alıp alıp izledim sosyal medyada paylaşılan videoları. İşte müzisyen, işte sanatçı, işte Sertab Erener diye diye... Alkışlaya alkışlaya, çocukça sevine sevine. Boşuna sevmemişiz onu değil mi? Sanat para için yapılmamalı değil mi? Sanatçı sanata katkıda bulunan ve egosunu kenara koyandır değil mi? Birkaç ay önce Taksim metrosunda Ferman Akgül, grupları maNGa'nın hit şarkısı 'Cevapsız Sorular'ı metrodaki bir müzisyenle birlikte söylemişti.
Günümüze güneş gibi doğan, nasıl şık, nasıl hoş, nasıl samimi, nasıl müziğe aşık hareketlerdir bunlar. Gördüğünüz gibi kalplere giden yol; star havalarından, halka uzaklıktan, reklam kampanyalarından, binlerce TL dökülmüş kliplerden, fotoşoplu fotoğraflardan ve uçuk kaçık kıyafetlerden geçmiyor artık.
