Aksu'dan tarihi gece

Öyle bir Sezen Aksu'ydu ki, izlemeye doyamadım. Öyle bir seyirciydi ki, konser konser gezdim de böylesini görmedim.
Cumartesi gecesi Turkcell Kuruçeşme Arena sezonun kapanışını yapıyordu.
Eh kapanışa da Sezen Aksu yakışırdı.
İlle de görmek istedim, atladım gittim.
Olduk orada sekiz-on kişi. Sezenci arkadaşlarım belli. Önce Fahir Atakoğlu, sonra Sezen Aksu çıktı sahneye.
HAYALİMDEKİ SEZEN'Dİ
Sanki o gece bir başka güzeldi.
Tam hayalimdeki Sezen'di. Elbisesi, saçı, başı değil mesele...
Zaten yoktur onun öyle meseleleri...
Nasıl anlatsam ki, Sezen'di yani.
Onu ilk sevdiğim gibiydi; komikti, duygusaldı, dalgacıydı, bilendi, bilip de gülümseyendi, derindi, çok derindi. Dalmaya cesaret edemeyeceğimiz kadar, nefesimizin yetmeyeceği kadar derin.
Harika bir repartuvar hazırlamıştı. 'Gülümse' ile başladı, peşine 'El Gibi' sonra benim şarkım 'Bırak Beni'... Oralardan eskilere gitti 'Git', 'Geri Dön', 'Beni Unutma' ve daha neler neler...
O gece Kuruçeşme Arena'da bittim ben, bittik biz.
Öylece kalakaldık.
Konser sona erdi, bu kez binlerce kişi söylemeye başladı "Ah İstanbul İstanbul olalı, hiç görmedi böyle keder, geberiyorum aşkından, kalmadı bende gururdan eser."
Sezen Aksu şaşırdı.
İstanbul, İstanbul olalı böyle seyirci görmedi ki. 'Adı Bende Saklı', 'İkinci Bahar' ve 'Vazgeçtim'... Önce seyirci söyledi, sonra Sezen.
Dedim ya; o gece orada bittim ben, gözyaşlarımı saldım gitti.
Bildiğim, bilmediğim ne varsa ona ağladım belli ki.
Sezen Aksu'yu tanıdığım, onunla böyle bir geceyi yaşayabildiğim için kendimi çok şanslı saydım.
Başka ne yazacaktım?
Yok olmuyor işte, anlatamıyorum. Tam hissettiklerimi, yaşadıklarımı yazamıyorum.
Ne zaman duygu fazlasına düşsem, yazamam zaten. Kelimelerin duygularıma yetişemediği bir geceydi yani.
Teşekkürler Sezen Aksu.
Teşekkürler. Sen olmasan bize ne iyi gelebilirdi ki.