Frankfurt'ta yaya olarak, bol bol kırmızı ışıkta beklemek güzel bir deneyimdi. Caddede hiç araç yok ama yaklaşık bir dakika falan bekliyorsun. Burada beklesen, deli gözüyle bakarlar!
Işık olmayan yerlerde ise arabalar anında duruyor, size yol veriyor.
Kaldırımların genişliği bizdeki iki şeritli yollar kadar. Hepsinde ayrıca engelli ve bisiklet yolu var. Park yerleri ise son model Mercedes, BMW ve Audi mezarlığı. Çünkü çoğu hafta sonu kullanıyor arabasını; hafta içi toplu taşıma araçlarını ve bisikleti tercih ediyorlar. Taksiler bizdeki gibi müşteri bulmak için turlayıp trafiği kilitlemiyor; bir köşede yolcusunu bekliyor.
Bir de dikkatimi çekti; çocuklarını ellerinden tutmuyorlar, 2-3 yaşındaki çocuklar güven içerisinde, gayet rahat kaldırımda yürüyorlar.
Bizde çocuğun eli sıkı sıkı tutulur çünkü doğru dürüst yürünebilecek kaldırım yoktur. Olan yerlerde ise her an bir çukura düşme ya da araba altında kalma ihtimali vardır.
Bu nokta çok önemli! Devamlı eli tutulan, aman bir şey olmasın diye göz kulak olunan çocuklar özgüven eksikliği yaşıyorlar.
KALDIRIM=TÜRKİYE
Kaldırım sorunundan nerelere geldik! Kaldırım sorunu aslında Türkiye'nin en net özeti.
Eğer çocuğunuz mühendis olacaksa, mutlaka kaldırım mühendisi olsun. Hayatta aç kalmaz! Çünkü bizde iki yılda bir kaldırım yenilenir. Sonra o kaldırımlar, belediyeler işgaliye parası alsın diye esnafa terk edilir. 10 metrekarelik çay ocağı olan bile kaldırıma 10 masa atar. Geriye kalan boşluğa da 5 liralık park parası vermek istemeyen bir sonradan görme, son model cipini park eder. Evlere servis yapan restoranlar, büfeler kaldırımı motosiklet mezarlığına çevirir.
En sonunda da yüksek olan kaldırıma çıkamadığı, çıksa da park eden araçlar, masalar motosikletler vs. yüzünden ilerleyemeyeceği için bir engelli; akülü arabasını caddede sürmek zorunda kalır. Ve onu da gelir, bir çöp kamyonu ezer!
Ezilen ezildiğiyle kalır, daha kaldırım sorununu bile halledememiş Türkiye'den 'bölgesinin lider ülkesi' diye bahsedilir!
