Artık kendimi ekonomik kullanıyorum

TV dizilerinin ünlü ismi Alican Yücesoy, tiyatrodan da asla vazgeçmeyen bir oyuncu. Bakırköy Belediye Tiyatroları'nın seçimle başa gelen ilk genel sanat yönetmeni olan Yücesoy, ödenekli tiyatrolarda rastlanmayan bir sisteme öncülük etti. Yücesoy, geçtiğimiz aylarda 59 oyuncunun işten çıkarıldığı Bakırköy Belediye Tiyatroları'nda 'küçük çaplı bir devrim' yaptıklarını da söylüyor. Biz de ünlü oyuncuyla birlikte mutfağa girdik; hem pizza yaptık, hem sohbet ettik. Zaten genel sanat yönetmeni olmak; pizzanın lezzetli bir parçası olmak yerine, bütününü tasarlayan kişi olmak demek değil midir?
Tiyatroda seçimin yapıldığı gün Che Guevara beresi takmak nereden çıktı?
Bir sürü insan, bununla ilgili aklına geleni söyledi. Söylesin, umrumda değil... Ama ben bereyi seçimi kazandıktan sonra takmadım, o sabah evden çıkmadan takmıştım.
Bu bir tesadüf değildi herhalde...
Tabii ki değildi, bilinçli olarak taktım. Kendimize çok güveniyorduk fakat o seçimi kaybedebilirdik. O güne kadar sağlam bir duruş sergilediğimize inanıyorum.
Mesaj kimeydi?
Bütün üstüne alınması gerekenlere... (Gülüyor) Bizim tavrımız bürokratik tarafa değil, sanatsal yönetimeydi. Seçim talepleri bir yıl boyunca bastırılan insanların, taleplerinin karşılığını aldığı bir süreçti. Ama mesajın doğru yere gittiğini düşünüyorum.
Politik bir anlamı da var o berenin...
Politik yönüyle değil de; biraz daha başkaldırı, mücadele ve teslim olmama taraflarıyla birleşebilirim.
Bu sürece devrim diyebilir miyiz?
Tiyatro için kendimizce yaptığımız küçük çaplı bir devrim diyebiliriz.
Genelde tecrübeli ve yaşça büyük kişiler, atama yoluyla genel sanat yönetmenliğine getirilir. Sizde bu iş farklı oldu. Hem gençsiniz, hem de seçimle göreve geldiniz...
Yalnız başıma böyle bir şeyin içine giremezdim. Tiyatrodaki tüm çalışanların desteği benim için önemliydi; onların talebiyle böyle bir şeye kalkıştım. Benim kişisel başarımdan ziyade, toplam bir başarı bu.
Sizin tiyatroda oyunları izlediğimde, sanki aranızda bir bölünme ve ciddi fikir ayrılıklarının yaşandığını gözlemledim. Paylaşılamayan neydi?
Bölünme var çünkü korku var. Sistemi değiştirmek istiyoruz ama 'Aman abi; daha kötüsü de olabilir, en azından burada tiyatro var' diyoruz. Sanki bu kurumlar bize tahsis edilmiş bir lütuf. Bize tahsis edilmedi ve lütuf da değil. Biz lütufuz bu kurumlar için.
Kadroda tasfiye de oldu, birçok oyuncunuz işten çıkarıldı. Neden kovuldular?
Hangisinden bahsediyorsun; gerçekten mi, gerekçeden mi? Gerekçede işlerini aksattıkları, provalara gelmedikleri gibi birtakım şeyler yazıyordu. Böyle olsa ben bilirim. Bu olayın tarafı olan arkadaşıma, "Senden savunma aldılar mı?" diye sordum ama almamışlar. O zaman üfürüyorlar çünkü bu açıkça yalandı.
Tiyatro ile başlayıp ardından televizyonla popüler olan oyuncuların bazılarının 'Yemişim tiyatroyu' dediğine tanık olduk...
Diyebilir, çok var böyle. Sorumluluk meselesi... Başkası farklı düşünebilir.
Siz de popüler birisiniz, ne işiniz var tiyatroda?
Paparazzi malzemesi olmadım ama yaptığımız işlerin karşılığı popülarite sanırım. Sakınca da burada başlıyor. Televizyon işini de insan için yapıyorsun ama o insanın algısında popüler kültür malzemesisin. Yani seni dizide görmektense, paparazzi programında görmeyi tercih ediyor. Bu çok komik bir şey.
'Ben tiyatro okudum, sadece tiyatro yaparım' mı diyorsunuz?
Zaten 15 senedir yapıyorum. Hiç boş oturduğum, oyun oynayamadığım bir sezon olmadı. İlk defa bir Ekim'de oyunum yok.