Bazen hıyara bağlıyorum

'Arkadaşım Hoşgeldin' gösterisinin Avrupa turnesinden gelmiş ve ayağının tozuyla İstanbul'da birkaç gösteriye daha çıkmıştı Tolga Çevik. Her zamanki enerjisiyle 'Çılgın Profesör' kılığına girerek poz verdi. Hayatının dönüm noktalarını da Yeni Aktüel'den Neslihan Perker'e anlattı:
Sürekli güldüren ve çok hareketli bir adamsınız. Hep böyle miydiniz?
Çocukluğumdan beri kendime gülünmesini severim, isterim de... Çocukken de böyleydim; bir şey yaptığımda, 'ya beğenilmezse' korkum vardı. Çocuk şakası basit olur ama başlamak lazım bir yerden de. İlkokul üçüncü sınıftan beri ne yapmak istediğimi biliyordum.
EVDE UTANGAÇTIM
Utangaç mıydınız?
Valla değildim. Aslında evde utangaçtım, okula gidince açılıyordum; arkadaşlarım da eğleniyorlardı, desteklerlerdi hep beni.
Konservatuvar sınavını kazanamamışsınız, o dönem sizin için nasıldı?
Acılıydı... 18 yaşındaydım, çocukluğunuzdan itibaren herkes sizi destekliyor, bir bakıyorsunuz "Olmuyor" diyorlar, üzülüyorsunuz ama bir o kadar da fiştekleyici bir süreç. Okulu kazanamadığımı öğrenince ailemin de katkısıyla eğitim görmek için Amerika'ya gittim. Benim dönemimde oyunculuk okumak istediğinizi söylediğinizde "Oğlum emin misin?" denirdi. Oyuncuya kolay kız vermezlerdi amiyane tabiriyle. Orada eğitim gördüm fakat orada kalmak istemedim.
EŞİM H ÂLÂ ÇOK GÜZEL GÜLER
Kaç yaşında evlendiniz?
30 yaşındaydım, dokuz yıl oldu.
Eşinizi diğer tüm kadınlardan ayıran özellik neydi?
Çok güzel gülüyordu... Hâlâ da çok güzel güler. Kadının, kadınlık derdi olmamalı. Çok "Kadınım ben" diyen kadından hazzetmiyorum, başka şeyler paylaşalım... Eşimin de hiç öyle bir derdi olmadı. Onunla her şeye gülüyoruz. Biri öldüğünde de gülebiliyoruz ama şöyle ki; eğer 200'le duvara giriyorsan belli ki çarpacaksın, gülerim o zaman. Ölümle ilgili de gülmek bundan kaynaklanıyor.
Ölümden korkuyor musunuz?
Artık korkuyorum... Çocukları düşünüyorum, öldükten sonra hakikaten burayla hiçbir alakamız yoksa korkmam ama camın arkasından onları seyrediyorsam, korkarım. Onlarla ilgili bir şeyleri göremeden gidersem o çok koyar.
Baba olunca ne değişti hayatta?
20 yıl motosiklete bindim. "Her şeyden vazgeçerim, motorumdan asla" derdim ama vazgeçtim. Çünkü ya bir şey olursa? Çocuklara kötü bir şey yaşatmak ağır bir durum ve hainlik.
Bencil değilsiniz galiba...
Duyguda bencilim, karımı da çocuklarımı da en çok ben seveyim isterim. Eğer birisi çok sevdiğini gösteriyorsa; bakarım yüzüne, öyle bir şey olamaz... Çünkü ben daha çok severim.
Planlı biri misiniz?
Maalesef... Fazla tertipli bir insanım, planın dışına çıkmam.
BEN BİR KONTROL DELİSİYİM!
Kontrol deliliği var biraz galiba?
Aşırı... Ahlaki açıdan da öyleyim, çok takıntılıyım. Mesela müziğin sesinin çok açılmasını istemem, üst kattakiler rahatsız olmasın diye.
Bir kızınız ve bir oğlunuz var. Söz konusu kız çocuğu olduğunda ne hissediyorsunuz? İleride büyüyecek...
Ne yaparsanız yapın; her şey olacağına varıyor. Yaşınız ilerledikçe, farklı düşünüyorsunuz. İlk doğduğu zamanlarda "Parçalarım, evin kapısından kimse giremez" derken; o büyüdükçe, "Benim kızıma kimse yaklaşamaz" gibi bir gerzeklikten dönüyorsunuz. Ama benden bir gıdım aşağıda sevecek bir adamı da yanına yaklaştırmam.