Benim hayatım pişmanlıklarla dolu

Sahnede olduğu her an kendisini çok mutlu hisseden Yıldız Kenter, kendisini, öğrencileriyle ve işiyle olan ilişkisini anlattı. Kenter'in öğrencilerine verdiği en büyük tavsiyesi şuymuş: "Kendilerizi tanıyın ve her şeyin farkına vararak yaşamaya çalışın."
FOTOĞRAFLAR İÇİN TIKLAYINIZ...
Kocaman bir sanat hayatı, başarılar, ödüller... Dönüp arkanıza baktığınız zaman hiç pişmanlık duyduğunuz ya da 'keşke şunu da şöyle yapsaydım' dediğiniz bir şeyler var mı?
Benim hayatım pişmanlıklarla doludur. Her yaptığıma pişman olabilirim. Niye öyle baktım? Niye bu kelimeyi kullandım? Niye güldüm? Yani böyle ufak tefek şeylerden hep bir kuruntu yaratırım, bu da oyunculuktan kaynaklanıyor galiba. Çünkü kendimi çok gözlemliyorum, çok izliyorum. "Nasıl oturuyorum, dik mi duruyorum, böyle oturunca nasıl görünürüm?" Bir sürü detay...
UYUDUĞUMDA RAHATIM
Kendinizi rahat bıraktığınız zamanlar olmuyor mu hiç?
Uyuduğum zamanlar... Gerçi uykularım da çok iyi değil. Ben rahatsız bir insanım genellikle. "Şunu da iyi yaptım" dediğim oluyor ama hemen akabinde bir şey çıkıyor yine kendime kızacağım.
Kendinizi alkışlamaktan çok eleştiriyorsunuz yani.
Galiba. Eleştirmiyorum da görüyorum, kendimi de başkalarını da görüyorum. Bir de duyuyorum da. Mesela Türkçe'nin nasıl konuşulduğuna, değerlendirildiğine tanık olmak beni her zaman mutlu etmiyor. Çocuklara da hep söylüyorum. Türkçe çok güzel bir dil, son derece dinamik. Farkında değiliz. Farkında olmak diye bir ders koymak lazım aslında. Çok önemli bu. Farkında olmadığımız pek çok şey var ama farkında olmayı öğrenmeli ve fark ettiğimiz zaman da fark atmalıyız. Bakınca görmeliyiz.
İnsanlar kendilerine daha çok dosttur, etrafına ise daha sert, daha eleştirel yaklaşır. Siz de bu durum tam tersine mi işliyor?
Kendimle devamlı münakaşa halindeyim. Kendimi sevmek istiyorum...
FARK EDİLME ÇABASI
Kendinizi sevmiyor musunuz?
Seviyorum tabii canım. Yoksa sabah kalkıp, bilmem ne kadar süre saçımı fırçalamam bu yaşta.
Oyunculuğunuzla ilgili herhalde kendinize daha dost davranıyorsunuzdur?
Her insanda fark edilme ihtiyacı vardır. Bende de vardı. Mesela ailede herkes bir şey yapardı, ablam harika şarkı söylerdi. Ben de dikkat çekmek istedim. 11 yaşında çalışmaya başladım. Konservatuvara girdiğim zaman sınıf atlayarak ilerledim, hiç sınıfta kalmadım. Bu, aileden kalma bir şey yani. Fark edilme merakı insanı rezil de vezir de edebilir. Önemli olan, o fark edilme isteğini güce dönüştürmek. İşimi kabil olduğu kadar doğru düzgün yapmaya çalıştım. Bu isteğimi de güce dönüştürdüm. Çalışmadan da oyuncu olabilirdim. Şimdi çok mu iyi oyuncuyum. Hiç bilmiyorum, hala öğreniyorum ben, hala çalışıyorum. Ve öğrencilerle olmak, onlarla birlikte öğrenciliği yaşamak büyük bir ayrıcalık doğrusu. Onun dışında şükrediyorum. Hâlâ her işimi kendim yapabiliyorum. Ve ayakta ölmek istiyorum. Pat diye gidivermeli insan...

KENDİNİ TANIMALISIN
Öğrencilerinize verdiğiniz en temel nasihat nedir?
Kendilerini tanımaları. Herkes kendini tanımalı. Herkes tanıdığını zannediyor, belki de birçokları tanıyordur da.... Ama kendini tanıyan bir insan, başkasını da tanır.
Herhalde hep soruluyordur ama hayatını tiyatroya vermiş bir sanatçı olarak siz nasıl buluyorsunuz yeni oyuncuları? Üstelik onların birçoğunu da siz eğittiniz...
Umutla bakıyorum. Tiyatrolar gitgide küçülüyor ama onların ortaya çıkardığı işler mutlaka tiyatronun işine yarayacaktır, göreceğiz. Türkiye'de tiyatro seyircisi azdır. İki saat hiç kımıldamadan, gözünüzle, kulağınızla sahneye ait olmak zordur. Televizyon izleyicinin rahatlığı yoktur tiyatro izleyicisinde. Seyircinin tamamen oyuncuya, oyuncunun seyirciye odaklanması gerekir.
EGZERSİZ YAPIYORUM
Çok dinç, çok enerjik görünüyorsunuz. Böyle kalabilmek için ne yapıyorsunuz?
Yürüyorum. Her sabah mutlaka yarım saat egzersizimi yapıyorum. Yazın da bol bol yüzüyorum. Bunları hiç aksatmam.