Bir filme ‘en kötü film’ demek...

Tartışması sürüyor...
'Arif V 216' için Ayça Tekindor'un "Muhtemelen hayatımda izlediğim en kötü film" demesinin ve ardından filmde rol alan Zafer Algöz'ün "Iban'ını gönder, paranı geri göndereyim" cevabının tartışılması...
Bir kısım diyor ki, 'Onca emek verilmiş bir filme böylesine sert bir eleştiri yapmak haksızlık. Eleştiri değil hakaret bu!' Bir kısım da 'Seyirci istediği gibi eleştirir, beğenmediyse beğenmedi işte, neden bu kadar alınıyorsunuz?' bakış açısında...
Bana sorarsanız, 'Arif V 216', birinin hayatında izlediği en kötü film olabilecek bir film değil. O yüzden Tekindor'un ifadesinin göz göre göre kötülük barındırdığını düşünmeden edemiyorum.
Ama sonra aklıma düşüyor; geçmişimde 'çöp' dediğim filmler olmadı mı? Oldu! Hatta oturup yazılarını da yazdım.
Bugünkü aklımla yazar mıydım? Asla! Çünkü emeğe değer vermeyi, yazının okunma sayısından çok insanların kalplerini önemsemeyi öğrendim. Ya da beğenmediğim şeyleri yazmama hakkımı kullanmayı.
Hayat burnumu sürte sürte öğretti. Bugünün yazısı yarın yok ama senin yazdığın yazı birilerinin hayatını günlerce karartabilir.
Ve elbette yıllar içinde doğru eleştiri yapmayı da öğrendim. En sert sözleri, en yumuşak şekilde söyleyip yine doğru bildiğinden şaşmayabiliyorsun.
Evet, Ayça Tekindor'unki eleştiri değil, hakaret. Dışarıdan konuşmak kolay, 'aldırma' çekmek de kolay. Eğer 'Arif V 216' sizin filminiz olsaydı, emin olun ki hakaret sayardınız.
Ha tabii herkesin eleştirisini/ hakaretini dikkate almalı mısınız, bu kadar gündeminize taşımalı mısınız?
O da ayrı bir soru.
Belki de esas soru.
Bir ürünü, eseri, durumu herkes beğenip alkışlayamaz değil mi? Hayatımız dikkate aldıklarımızdan, önemsediklerimizden, varlığını kabul ettiklerimizden ibaret değil mi?