İstanbul'dan alıp başımızı gidince cennetin kapıları açılacakmış gibi bir his var içimizde. Her şeyin sorumlusu İstanbul.
Yoruyor İstanbul; sıkıyor, can yakıyor, endişe kokuları salıyor. Tedirgin ediyor İstanbul, korkutuyor.
Sadece geçtiğimiz yazdan bu zamana kadar, yakın arkadaş çevremden altı-yedi kişi terk etti İstanbul'u.
Duyduklarımı, arkadaşlarımın arkadaşlarını, komşularımı da eklersem liste uzar gider.
ROMANTİZMİ BIRAKIRSAK...
İstanbul'u terk etmek isteyenlerin dilinde 'Gidip Güney'e yerleşeceğim, yaşanmıyor burada, toprak, doğa ve huzur istiyorum' nağmeleri var. Onlar henüz bu terk edişi göze alamayanlar... Bir gidesimiz var yani şehirlerden. Özellikle de yazın bizi mutlu eden Bodrum'a ve Alaçatı'ya...
Gelin görün ki, dört gündür Bodrum'dayım ve şehir hayatına alışmışlara şunu söylemek isterim:
Buranın kışı, hiç de yaz gibi değil. İnsan her yere, her koşula alışıyor elbet ama 12 ay Bodrum'da yaşayabilmek bambaşka bir kafa gerektiriyor.
Beklentisizlik, heyecansızlık, dinginlik ve usanmayacak bir sükunet ihtiyacı kafası.
Misal ben asla o kafada olmadığımı anladım şimdi.
Hayat enerjim, içimin pır pırlığı, yapmak istediklerim, her şeye rağmen bitmeyen hayallerim 12 ay sığamaz buraya.
Romantizmi bırakıp açık konuşayım; eğer şehir hayatında yaşamayı seviyorsanız bu mevsimde Bodrum'da kendinizi kesersiniz. Yapacak, coşacak, kanacak, koşacak hiçbir şey yok burada. Derin bir uyku hali hakim.
Sokaklar, caddeler bomboş. Zaten Yalıkavak'ı, Gümüşlük'ü, Türkbükü'nü falan unutun; oralar savaştan çıkmış gibi. Her yer kapalı, Yalıkavak Marina'daki dükkanlar bile...
ŞU SORULARI SORUN KENDİNİZE
Olan ne varsa, Bodrum merkezde... Onlar da;
AVM'leri saymazsak, marina ve çarşıdaki birkaç kafe ve restoran, büfe, bir-iki bar, işte o kadar. Hadi kalkıp gittin oralara diyelim, bomboş. Sokağa çıkan yok, zaten birçok mekan kapısına kilit vurmuş.
Hele ki hafta arası sokağa çıktığında iki kişiye selam verirsen, çok insan görmüş gibi hissedersin kendini.
Yok yani; enerji yok, hareket yok, bilinmez yok, 'İnsanlardan yoruldum, biraz da evimde oturayım' hissiyatı yok. Sosyal hayat yerlerde...
Ancak cuma-cumartesileri bir yerlerde müzik dinleyebilirsin.
'Sus' diyor Bodrum bu mevsimde; durduruyor seni, kendinle baş başa bırakıyor. İki-üç gün için muhteşem bir dinlenme ama aylarca çekilebilir mi? İşte ondan emin değilim.
Bodrumlulara değil sözüm; onların kafası zaten bu şekil, onlar mesut. Benim sözüm İstanbul'dan bıkıp buralara yerleşince hayatlarının mükemmel olacağını zannedenlere.
Derim ki; önce sorun kendinize 'Yalnızlığıma, tek düzeliğe, rutinlerle yaşamaya, tüm alışkanlıklarımdan kopmaya, bi' şeylere ihtiyaç duymamaya, elimi eteğimi çekmeye hazır mıyım?' diye...
Bodrum'a şimdi gitmek için 5 sebep
Yazın deli dolu kızı durulmuş, melankoliye bağlamış. Sokakların, sahillerin, denizin, günbatımının sadece sana özel olması için.
Kafa dinlemek, sakinleşmek, düşünüp taşınmak, okumak, yazmak ve öylece durmak için.
Mevsimden sebep doğa coşmuş, her yanı yeşiller sarmış. Yağmur yağarken, deniz kenarında oturup kahveni, içkini yudumlarken geride bıraktığın herkese gol atıp gizli bir hazzı tatmak için.
Bodrum'u Bodrumlu gibi yaşayıp gerçekten sevmek için. 'Herkes seni terk ettiğinde bile ben dönüp dolaşıp sana geldim' demek için. Hani sevgiliye fısıldar gibi...
İnişli çıkışlı ama kopamadığın sevdan İstanbul'la aranı düzeltmek, dağılmışları toplayıp yeniden başlamak için.
