Çocuklarımız ve madde bağımlılığı

Bu hafta önemli ve hassas bir konuyu ele almak istedim: Çocuklarımız ve madde bağımlılığı...
Alkol ve uyuşturucu kullanımı artık liselerde bile yaygın. Özellikle 9 ve 12'nci sınıf öğrencileri arasında düşündüğümüzden çok daha yaygın...
Gençlerin yüzde79'u kendilerini iyi hissettirdiği için, Yüzde 67'si problemlerinden kaçmak için, Yüzde 66'sı akran baskısı yüzünden, Yüzde 47'si ise yapacak daha iyi bir şeyleri olmadığı için uyuşturucu ve alkol kullanıyormuş.
İlginç araştırmalar var...
Mesela Facebook'ta çok vakit geçiren gençlerde; alkol ve uyuşturucu kullanımı daha yüksekmiş. Çünkü yakın arkadaşlarını değil; sosyal medyadaki, 500'ün üstündeki arkadaşlarının davranışlarını kendileriyle karşılaştırıyorlar.
Akranlarının partilerde marihuana veya alkol tüketirken çekilen görüntülerini ve ne kadar eğlendiklerini gördükçe; madde bağımlılığının normal ve kabul edilebilir bir aktivite olduğunu düşünüyorlar.
AİLELER ÇABA İÇİNDE
Daha da ilginci; marihuana tüketimi, alkol ve sigara tüketimini geçmiş. Çünkü gençler marihuananın alkol ve sigaradan daha zararsız olduğuna inanıyormuş.
Uzmanlar; sosyal medyada çok vakit geçiren gençlerin başkalarının ne düşündüğüne önem verdiğini söylüyor.
Başkalarının düşündüklerine önem veren de onların yaptıklarını yapıyor.
Yani neredeyse 'her şey'; en azından denemeleri için bir sebep!
Tanıdığım bütün anne/babalar; çocuklarının çalışma becerilerini, müzikal yeteneğini, ilgi alanlarını geliştirebilmek için delice bir çaba ve masraf içindeler...
İyi, güzel de; depresif ruh hali için ilaç kullanmaya başlayan çocuk sayısı da tavana fırlamış durumda... Çocuğa seçenek sunmak ile baskı yapmak arasındaki çizgi artık yok oldu.
Bizim çocukluğumuz kaygısızdı.
Bugünün çocukları, çocukluğunu yaşayamıyor bile. Başarma baskısı 3 yaşında başlıyor çünkü...
Bizim hayatımız sokakta top peşinde koşturarak geçti, onlar bilgisayarın önündeler.
BENCİL VE UMURSAMAZLAR
Biz ilişkilerimizde paylaşırdık, onlar SMS ile ilişki yaşadıkları için daha izoleler.
Biz elimizdeki ile yetinirdik, onlara imkan sunuldukça tatminsizleşiyorlar.
Bir hissizlik, bencillik ve umursamazlık var çoğunda... Belki de bu kadar genç yaşta girmek zorunda kaldıkları yarış ile baş etme şekilleri böyle... 'Çocukların tek ihtiyacı sevgidir' düşüncesi, artık tek boyutlu kalmaya başladı bu hızlı ve hırslı toplumda...
Onlara ulaşmak için çok daha kapsamlı düşünmemiz gerekiyor.
Gençlere not:
Sizlere nasihat vermek için yazmıyorum bu notu... Nasihatin en geri tepen şey olduğunu çok iyi bilirim. Ancak uyuşturucu kullanıyorsanız ve 'bağımlı değilim, sadece arada bir alıyorum' şeklinde bir yaklaşımınız varsa; beyninizin aslında nasıl çalıştığı hakkında ufak bir gerçeği açıklamak istiyorum: İradenize güvenebilirsiniz. Uyuşturucu veya alkolün 'kendinizi iyi hissettirdiği için' size zararı olmadığını düşünebilirsiniz.
Ancak siz "Arada bir kullanıyorum" deseniz bile, beyin öyle algılamıyor.
Eğer zevk alıyorsa, toleransını arttırıyor.
Yani her kullandığınızda ihtiyacınız da artıyor. Bunun için de sadece zevk almanız yeterli...
Uyuşturucu bağımlıları böyle başlar; iradelerine güvenirler ve yanılırlar.
En kötüsü de insan; alışkanlığı kazandığını bile fark etmez ya da kabul etmek istemez.
Ancak beynin tolerans kazandığı bir şeyi durdurmak çok zor.
Yani genç yaşınızda beyninizin nasıl reaksiyon göstereceğini bilemezsiniz ve kontrol edemezsiniz.
Size bunun tersini söyleyenler ya YALAN söylüyor ya da ne dediğini bilmiyor.