Hiç bu kadar kötü birini oynamadım

ATV'nin fenomen dizisi 'Kurtlar Vadisi: Pusu'da 'Polat Alemdar'ın annesi 'Nazife Ana'yı canlandıran Serpil Tamur, Tiyatrokare'nin yeni oyunu 'Müziksiz Evin Konukları'nda canlandırdığı gaddar babaanne rolüyle adından söz ettiriyor. Rolü için evde iki ay boyunca bastonla yürüdüğünü söyleyen Tamur, "50 yıllık sanat hayatımda ilk kez bu kadar kötü ve sert birini oynuyorum" diyor. Usta oyuncu; hem yeni oyununu, hem de 'Kurtlar Vadisi: Pusu'yu anlattı:
Nedim Bey (Saban), beni arayıp 'Müziksiz Evin Konukları'nı yeniden sahneye koyacağını söyledi ve daha önce Macide Tanır'ın oynadığı rolü teklif etti. 22 yıl önce o oyunu izlemiş ve çok sevmiştim. 'Macide Abla'dan sonra oynayabilir miyim?' diye düşündüm. Onun anısına rolü kabul ettim.
İKİ AY BASTONLA GEZDİM
Canlandırdığım kadın; Alman Yahudisi, yani çok tertipli, düzenli ve disiplinli. Her şeyiyle dört dörtlük bir kadın... Üç çocuğu, iki torunu var ama onlara sevgisini gösteremiyor.
Rolü kabul edince önce bir insan nasıl sevgisiz olabilir diye araştırdım. Ayrıca kadın, ayağını sürüyor ve bastonuyla geziyor. Bu yüzden evde iki ay bastonla gezdim.
Ben sevgi dolu, sıcak bir insanım. Bu sert babaanne rolüne bürünmek benim için çok zor oldu. Ancak sanatçı, zoru yenmesini bilmeli. Bu oyunu kabul etmemdeki en büyük etken de buydu. Hayatımda ilk defa benden ve canlandırdığım karakterlerden farklı bir roldeyim. Bu kadar sert, acımasız, duygusuz bir insanı ilk defa oynuyorum. Seyirci benden nefret edecek, gırtlağımı sıkacak diye korktum.
Bu rolü canlandırmaktan büyük keyif aldım. İzleyiciden de çok güzel tepkiler geldi, "Uzun yıllardır böyle bir oyun izlemedik" dediler. Ayrıca "Çok kötü bir babaanne ancak bu kadar güzel oynanır" diye yorumlar aldım.

HAYATA İYİMSER BAKARIM
Canlandırdığım karakterin "Ağlayanları hiç sevmem. Her şeye rağmen yaşamak zorundasın" dediği sahnede tüylerim diken diken oluyor. Ben "Asla ağlamam" diyemem. Çok duygusalım ama aynı zamanda çok güçlü bir insanım; her şeyin karşısında durabilirim. Ne olursa olsun kendimi hiç kapatmam. Annemi, babamı, ablamı hepsini üst üste kaybettim, orada bile kendimi kapatmadım. Güçlü olmayı seviyorum.
Allah, kimseye kötü gün göstermesin. 12-13 yaşımdayken Pollyanna'yı oynamıştım. O benim hayata bakış açımı çok etkiledi; hayatın iyi yönlerini görmemi sağladı. Bardağa dolu tarafından bakabilmek çok önemli. Gelişme çağımda böyle bir oyunda rol almanın faydasını çok gördüm. Hayata iyimser ve pozitif bakmak çok önemli.
50 yıldır sahnedeyim. Bu süre su gibi geçmiş. Bu güne kadar 50'den fazla oyunda rol aldım ve beş oyun yönettim. Her akşam sahneye çıkarken heyecanlanıyorum; o heyecan, insanın ömrünü uzatan müthiş bir şey. 70 yaşındayım ve sahneye çıkmaya devam edeceğim.
Sanat hayatım boyunca hiç burnu büyüklük yapmadım. Yapanı da hiç sevmem, bir anda soğuyabilirim. Bana göre; her şey geçici, sevgi kalıcı. Ben çok güzel günler yaşadım. Eşim en büyük destekçim.
Ben kendine yeten biriyim, tek başıma aylarca oturabilirim. Çok fazla paniklemem. Çoluk çocuk, torunlarım beni yalnız bırakmazlar. Onun için hiç yalnızlık duygusu yaşamam gibi geliyor bana.
EL ÜSTÜNDE TUTULUYORUM
'Kurtlar Vadisi: Pusu' da canlandırdığım 'Nazife Ana' karakteri bana tanınırlık sağladı. Bu yüzden sorumluluklarım arttı. Dizideki rolüm küçük ama insanlar büyük sevgi gösterisinde bulunup el üstünde taşıyor beni. "Polat'ın annesi, bizim annemizdir" deyip elimi öpmeye kalkıyorlar. Onlara, "Ben zaten hepinizin annesiyim" diyorum. ' Polat'ın annesi olduğum için çok mutluyum. Şimdi "Polat'ın annesi, şu oyunda oynuyormuş" diyerek oyuna geliyorlar.
'Beni Unutma' diye bir diziye başlamıştım bir dönem. Çok iddialı bir diziydi. 'Çok uzun soluklu olur' diye düşünürken o bitti ama 'Kurtlar Vadisi' hâlâ devam ediyor.
'Kurtlar Vadisi'nin son bölümlerinde aile karakterleri daha ön planda. Benim canlandırdığım 'Nazife Ana', Alzheimer oldu. Onun için de bu rol şimdi daha çok oyunculuk istiyor. Tam benim istediğim gibi oldu yani. Her zaman rolümün beni zorlamasını isterim; şimdi zorlanacağım ve keyifle oynayabileceğim.