Radikal'in internet sitesinde, gazete çalışanlarının kedileriyle ilgili yazdıklarını okudum. Hem yazılanlara hem fotoğraflara bayıldım. Giller takvimindeki kısa kedi-köpek hikayelerini de aynı keyifle okurum ya zaten... Çok canım çekti. Ben de benimkini anlatabilir miyim? Hem belki bu ara etrafınızda ev sahibi olmayı bekleyen bir kedi vardır da bu yazıyı okuduktan sonra farkına varırsınız. Benim kedim cinstir. Her iki anlamda da... Irkı Ankara, kendisi tam makara... Altı yıl önce bir röportaj için İzmir'deki eski hayvanat bahçesine gittiğimde fotoğrafta dekor olsun diye kucağıma vermişlerdi. Geri vermedim tabii ki. Kucağımda kaldı. Altı yıl oldu, hâlâ kucakta. Adı Cacık. O zamanlar evde bir kedim daha vardı; onun da adı Piyaz'dı. Cacık'la evde koşturmaca oynarken balkondan düştü, rahmetli oldu. O günden sonra çok istememe rağmen eve başka kedi giremedi. Cacık manyağı izin vermedi. Çok lanettir. Gizli cadı. Bu zamana kadar ne kimseyi ısırdığı ne de tırmaladığı görülmemiştir. Hapşırma sesinden, naylon torba hışırtısından, evde maç izlerken 'gooool' diye bağırılmasından falan çok korkar. Zaten o her şeyden çok korkar. Ama işte eve sıkıysa misafir olarak bile başka kedi köpek gelsin. İçindeki parsı hemen dışarı çıkarır. Kedileri paralar, ama köpekleri pek ciddiye almadığından mı nedir, patilerini içeri çekip öyle tokatlar. Cinsinin şanslısıdır, Ankara kedilerinin çoğunluğu gibi sağır değildir.
RÜYALARIM ONSUZ OLMAZ
Akşam uyku geldi bedene, ne mutlu kalkıp gidene durumu yaşandığında rutinimiz bellidir. Hadi kızım yatıyoruz derim ve o, uyuduğu koltuktan fırladığı gibi benden önce yatağa kurulur, bekler. Sabaha kadar birbirimizi tepikleriz: Ben ona "Biraz yana kaysana yaa, kuyruğunu suratımdan çek"; o bana "Az öteye git, yorganı çekme vs." der. Altı yıldır sayesinde deliksiz uyku nedir bilmem. Ama yine de ne o bensiz ne ben onsuz asla rüya alemine girmeyiz. Seyahatlerde onu çok özlerim, burnumda tüter. Zaten o da eve dönüşleri burnumdan getirir. 24 saat söylenir, kapris yapar. Arabayla yolculuktan çok sıkılır. Kucağımda oturur, ellerini direksiyonun ortasına dayar, bir yandan yolu keser, bir yandan söylenir durur. Benim siyah bir giysim yoktur. Hepsi sayesinde beyaz kırçıllıdır. Kedi aşkı başkadır, adamın iflahını keser. Bu yazı, okuyanlardan birkaçının gaza gelip kedi sahibi olmasını amaçlamıştır. Ve bunu yazan kadın, amacına ulaşır da kendisine bir haber iletilirse, buna bayılır. Zaten o da kedi gibidir, şu hayatta arada bir işe yaradığını görünce hemen şımarır.
