Kadında 38-40 bedenin hastasıyım

20 Aralık 2012 akşamüstü saatleri. Yıllardır konuşulan ve hatta 'beklenen' kıyametten bir gün öncesi. Röportaj için Kadir Çöpdemir'le buluşmama iki saat var. Gazetenin penceresinden Barbaros Bulvarı'na bakıyorum. Gördüğüm iki renk var; beyaz ve kırmızı. Kırmızı, araçların fren lambalarından, beyaz da o trafiği kilitlyen kardan geliyor. O anda Şirince'de durumlar nedir bilmiyorum ama; İstanbul'da kıyametin farklı bir versiyonunu yaşıyoruz, orası kesin. Röportaj mahalline beş dakikalık mesafedeyim; keza fotoğrafçı Can da öyle. Ama asıl sorun, bir çekimden yetişmek durumunda kalan esas oğlanın geç kalabilme ihtimali. Çalan telefonumun ekranında beliren Kadir Çöpdemir ismi, o ihtimalin fevkâlade kuvvetli olduğunu hatırlatıyor bana. Telefondan gelen, "Acayip bir trafikteyim, böyle bir şey görmedim. Ne yapsak acaba?" sesine, "Sorun değil abi, yarın çekeriz."cevabım; dükkanı o gün kapamamıza neden oluyor. Bir sonraki günün planlarını yapıp çıkıyorum gazeteden. Bir saat öncesinde mahşer yerini andıran Barbaros Bulvarı'nda şimdi in cin top oynuyor... 21 Aralık 2012. Gece yarısı kıyametin kopmadığını görenler hemen bir 'update' yapıp muhtemel saatin 13.11 olabileceğini açıklıyor. Tesadüf ya; biz de tam o saatte Kadir Çöpdemir'le Club Sporium'dan içeri giriyoruz. Hayatında belki de ilk defa bir spor salonuna giden Çöpdemir, bu köşenin ilk konuğu olarak sizi fena hâlde ters köşeye yatırmaya niyetli görünüyor. Şimdiden uyarayım; bu sayfalar fena halde adrenalin, bir o kadar ter ve özveri içerir...
Belki hayatında ilk defa bir spor salonunda bu kadar uzun süre geçirdin. Bugüne kadar spor yapmamış olmak, içinde bir ukte midir?
Bundan yıllar önce, daha radyoya başlamadan ufak bir spor geçmişim olmuştu. O zaman sokaktasın; araba yok, para yok, etrafta it-kopuk kol geziyor. Disipline olmak açısından değil ama sokakta birşey olursa kendimi savunayım diye Beşiktaş'ta Akın Hoca'nın dojosuna gidip iki-üç ay kickboks dersi almıştım. O sırada devam etseydim belki de bir katkısı olurdu. Ama demek ki bende bu cevher yokmuş. 46 yaşına geldim ve anladım ki bende böyle bir disiplin yok...

BOKS SEYRETMEYİ SEVERİM
Sporu izlemeyi seviyorsun ama...
Hem de çok. Üstelik ben hayal ederim, biliyor musun? Ara sıra kapatırım gözümü; kendimi futbolcu, basketbolcu, atlet gibi hayal ederim.
İmkân verilse hangi spor dalında dünyanın en iyisi olmak isterdin?
Ben çocukluğumdan bu yana boks seyretmeyi çok severim. İşin sadece ring kısmı değil; hayatı, felsefesi, o karşılıklı iddialaşmalar... Hepsini seviyorum. Dolaysıyla imkânım olsa dünyanın en iyi boksörü olmak isterdim.

KAS KADINA YAKIŞMIYOR
Kadınlara hiç yakışmadığını düşündüğün sporlar var mı peki?
Olmaz olur mu? Listenin başında futbol var. Kadın futbol oynar mı arkadaş! Bir kadında Roberto Carlos gibi baldır olur mu? Kadın, Volkan gibi uçup plonjon yapar mı? Olur mu? Güreşi de yakıştırmıyorum misal. İki kadın güreşir mi abi! Hani illa güreşeceklerse gelsinler, benle güreşsinler ama bunu spor olarak yapmak ne demektir? Ve halter. Kadın; koşar, jimnastik yapar, yüzer, ata biner tamam eyvallah da kadın niye halterin sapına yapışır hiç anlamam.
Peki erkeğe yakışmayıp kadına yakıştığını düşündüğün sporlar?
Jimnastik. Erkeklere hiç gitmiyor. Voleybol misal; kadınlara daha çok yakışıyor. Plaj voleybolunun büyük hastasıyım. Buradan kadına seksist yaklaşımım olduğu sonucu çıkmasın. Sadece estetik olarak onlara daha yakıştığını düşündüğüm bazı sporlar var; o kadar...