Kadınım, var mı diyeceğin?

Kadın olmak zor, çok zor.
Maalesef hâlâ zor.
Hele bu topraklarda, çirkin ve zor.
Tırnak içinde en modern görünenler için bile sınırlarımız var.
Onlar dörtnala at koşturduğunda bizim durmamız gereken yerler var.
Kadınsın ya, konuş ama sana söz verildiğinde.
Kadınsın ya, hakkını savun ama erkeklerin açtığı süslü ve çakma demokrasinin şemsiyesinden çıkmadan.
Kadınsın ya, seninle kim tartışacak ki? Sana laf çakmak çok kolay.
Bel altından vurdukları anda bakakalırsın valla... (Başkasını bilmezler, güçleri yetmez zaten)
DEKORSUN ŞU HAYATTA
Zaten kadınla fikir tartışması da yapılır mı? Yahu sen kimsin ki?
Anasın, bacısın, süslüsün, bebeksin, dekorsun şu hayatta.
Yok yaaa!
Benim size bir sürprizim var.
Ey sen! Her kimsen ki, benim anlamayacağımı zanneden. Her kimsen ki, benim susmamı isteyen.
Her kimsen ki, beni hor gören...
Her kimsen ki, beni karalayarak, beni yerden yere vurarak ezmek isteyen.
Her kimsen ki, benim yetersiz olduğumu düşünen.
Her kimsen ki, benim burnumu sokmamı istemeyen.
Her kimsen ki, beni döven, taciz eden, hırpalayan, buruşturup atmak isteyen...
Her kimsen ki, kadın olduğum için bana saygı duymayan.
SENDEN DAHA ZEKİYİM
Şimdi beni iyi oku; ben senden daha iyiyim. Ben senden daha güzelim. Ben senden daha zekiyim.
Ben senden daha duyarlıyım.
Ben senden daha insanım.
Ben buradayım, ben dimdik duruyorum, ben yenilmem, ben her zaman baştan başlarım.
Ben güçlüyüm.
Aloooo ben kadınım!
Var mı diyeceğin!
Seni elbet yeneceğim.
Hadi eyvallah!