Aile... Hımm neymiş aile? Acaba ne yazıyor sözlükte? Şöyle:
Evlilik ve kan bağına dayanan, karı, koca, çocuklar, kardeşler arasındaki ilişkilerin oluşturduğu, toplumun en küçük birimi. Peki ya ne yazıyor kalpte? 'Aile' sözcüğü ne hissettiriyor bize?
Kimimiz pek şanslıyız, kiminiz şanssız, belki de koca dünyada yapayalnız. Kimimiz bayılıyor o kelimeye, bazılarımız yaralı, sinirleniyor, nefret ediyor belki de. Bana gelince 'benim ailem' kan bağıyla oluşmadı bence; benim ailem gönül bağından ibaret sadece.
İŞTE İSTANBUL GELİŞİM!
Çünkü benim seçtiğim, bildiğim
'aile' sonsuz güven veriyor içime.
'Ailem' hatalarımla sevaplarımla seviyor beni, 'ailem' yaralarımı sarıyor üşenmeden, 'ailem' başarılarımı, mutluluklarımı paylaşıyor ve 'ailem' bana gülümseyen yüzlerden oluşuyor. Annem, amcalarım, dayılarım, babalarım, kardeşlerim, dostlarımla dolu kocaman bir ailem var benim.
Onlar hayatımın en güzel yanı, hayatımın tadı, 'iyi ki nefes alıyorum' dedirten anlarımın kahramanları! İşte ailemin en büyük parçası! İşte
İstanbul Gelişim! Çarşamba akşamı Sortie'de 'İstanbul Gelişim' gecesi var. Ablam Neynep "Hadi gidelim" dedi. Neynep ve enişte Kerem'le Sortie'deyiz (ben bu enişte lafına bayıldım)... Teker teker Gelişim'in babaları gelmeye başladı.
Atilla Özdemiroğlu, Garo Mafyan, Asım Ekren, Uğur Başar ve bizim peder Neco. Aaa! Ayarlasak olmaz, Damla Mafyan ve Binnaz hariç bütün İstanbul Gelişim çocukları Sortie'de.
Atilla Abi'nin; Yaprak'ı, Sarp'ı, Lara'sı, Lidya'sı. Mert Ekren. Uğur Abi'nin Burcu'su, Berk'i. Neynep ve ben!
BİZ GERÇEK BİR AİLEYİZ...
Muhteşem bir gece geçirdik. Bizim ağır abla Neynep bir oynadı, bir kıvırdı gözlerime inanamadım. Kıza bir haftada evlilik yaradı mı ne? Hatta hızını alamayıp kendini sahneye bile attı. Dannn!
ZÜK'ten (Zeynep Üst Kurulu) cezageldigeliyo. com O gece Sortie'de iki saat boyunca Türkiye'nin gelmiş geçmiş en iyi orkestrası İstanbul Gelişim, çocuklarıyla müzik yaptı. Onları izlerken mutluluğumu, gururumu gizleyemedim... Hatta arada iki damla yaş donup kalacaktı gözlerimde, gizledim.
Her biri öyle özel, her biri öyle eşsiz ki. 40 yıla dayandı onların birliktelikleri, hayatta yan yana yürümeleri. Onlar gerçekten bir armağan, bir mucize. Ve biz bu mucize adamların şanslı çocuklarıyız.
Biz birbirini düşününce gözleri dolan gerçek bir aileyiz. Ayıptır söylemesi, çok iyi yemek yer, şahane eğleniriz. İşte size Sortie gecesinden İstanbul Gelişim ve çocuklarının fotoğrafı. İşte ailemin en büyük tarafı!
Kalbimin en büyük birimi! Sizi seviyorum amcalar, babalar, kardeşler...
