Gurur aşımı diye bir şey var.
Baksanıza gurursuzluktan kırılıyorlar.
Karakter aşımı da var.
Unutuluyor yaşananlar.
Nasıl oluyor bilemiyorum ama canı çekince siliveriyor birileri kırılan ümitleri, hırpalanmış bedenleri hafızalarından.
Acı çeken canlar kimin umurunda?
Doğrunun çivisi çıkmış, cambaz olmuş herkes kendi doğrusunda.
Sevgiler aşınıyor böylece, güven aşınıyor .
ZAMAN AŞIMI VAR!
Kan bağından değil gönül bağından sevmek denen bir şey var.
Kimse mecburcu değil ömrünün sonuna kadar bir diğerini başının tacı yapmaya.
Kalp aşımı denen bir şey var.
Ektiğini biçmek denen bir şey var.
Mesela korunmasız küçücük bedenler var.
Kimse hesap sormuyor onlar için.
Ne diyorlar?
Hah!
Zaman aşımı var.
Oysa aşılmıyor bir şeyler.
Aşılamıyor.
Aşılmaması lazım bir şeylerin.
Birilerinin salına salına sokaklarda dolanma hakkı olmaması lazım. Birilerinin birilerinin yüzüne bakmaya utanması lazım.
Artık evlatlarını bile korumuyor analar babalar.
Gözyaşlarının hesabını sormuyorlar.
Dedim ya; unutuluyor yaşananlar.
Kalp aşımı denen bir şey var.
Anlayan anladı, daha yazacağım ama artık durasım var.
Nedense onlar dur durak bilmiyorlar...
